Ayperi,"Bir kadının yeniden doğuş hikayesi"

3.Bölüm

Multimedia: Derinin bu gece sahnede giydiği elbise.
Şu ana kadar yazdığım en uzun bölümdü!!! İyi okumalar💥💖
Yorumlarınızı bekliyorummmm😘
----------------------------------
Hasan ağabeyle konuşmamızdan sonra sahilde biraz yürümeye başladım.Etraftaki banklara göz gezdirdim ve boş olan bir banka oturdum biraz denizi izledikten sonra uzun boylu , siyah saçlı ve siyah ceketli bir adam tam önümde durdu ve

"Hasan abi, beni sizi almam için gönderdi bu akşam iş başı yapacaksınız" dedi ve eliyle siyah arabayı gösterdi.

Tabikide bi yabancının arabasına binmicektim diye bir düşüncem yoktu çünkü muhtemelen Hasan ağabey göndermişti bu adamı, ayrıca beni kaçırıp kim naapsın değil mi?

Arabadaydım ve sanki dakikalar geçmek bilmiyordu.En sonunda ara caddelerde bir yere araba park etti, arabadan indim ve arabayı kullanan adamı takip ettim birkaç adımda çok büyük bir pavyonun kapısına gelmiştik.Kapı en az 4 kişinin sığabileceği kadar genişti kapıda 3 koruma vardı.Kapının üstünde kocaman kırmızı harflerle "GÜLZUL PAVYON" yazıyordu.

Yavaş adımlarla içeri geçtim ve girdiğim anda burnuma ter,sigara ve alkol karışımı bir koku geldi hemen yüzümü buruşturdum ama bir iki dakikaya alışırdım biliyordum çünkü daha önce çalıştığım barlarda böyle kokuyordu. İçerisi çok kalabalık ve gürültülüydü.

Biraz etrafı inceledikten sonra bakışlarımı sahneye çıkardım çok güzel uzun boylu hafif balıketli ve yaklaşık 30 yaşlarında olan bir kadın sahnede kendinden geçercesine şarkı söyleyip izleyenleri kendine hayran bırakıyordu.Sonra kadının yüzünü incelemeye başladım , çok ağır bir makyaj yapmıştı ama çok güzel duruyordu.Sessizce iç geçirdim, bende hep makyaj yapmak istemiştim ama hiç bir zaman makyaj malzemesi alıcak param olmamıştı.

Kendi kendime düşündüm acaba bende mi o kadın gibi sahnede şarkı söyleyecektim.Ahh sadece kendi kendime saçmalıyordum, tabikide benim gibi sesi tam oturmamış birine böyle bi iş verilmezdi.Tamam sesim güzeldi fakat sahneye çıkıp söylemek için daha çok tecrübesizdim ayrıca böyle bi iş yapmak istediğimden de emin değildim.

Tam ben kendi içimde ne yapacağım diye düşünürken garson olduğunu düşündüğüm hafif kısa boylu benden biraz daha küçük görünen çocuk ;

"Abla , Hasan ağabey seni odasında bekliyor ilerde soldan 3. kapı." Dedi.Abla mı?İlk defa biri bana abla diyordu söyledikleri karşısında ister istemez gülümsedim,

"Peki,teşekkürler" dedim

Emin adımlarla çocuğun tarif ettiği yer doğru yürüdüm ve kapıyı tıklatıp içeri girdim Hasan ağabey ,

"Hoşgeldin Derin otursana."

Dediğini yapıp oturdum ve Hasan ağabeyi dinlemeye başladım

" Normalde yarın iş başı yapacaktın Derin fakat bu gün başlamanın daha uygun olucağını düşündüm." Hiç sorun değil der gibi başımı salladım ve gülümsedim.Hasan ağabey konuşmaya devam etti,

"Sana yeni bir telefon aldım çünkü sana istediğim zaman ulaşabiliyo olmam lazım ve buraya 5 dk mesafede bir daire kiraladım"Şaşkınlıktan hafıf ağzım açıktı hiç bir şey diyemedim niye bunları yaptığını bilmiyordum şu an sadece Hasan ağabeye minettar bakışlar atıyordum.

"Ama tabi senden bişi rica edeceğim." Eveet gelelim fasulyenin faydalarına her güzel şeyin bir bedeli vardır değil mi?Ama Hasan ağabeyin yaptığı şeyler reddedilir gibi değildi ne olursa olsun isteyeceği şeyi yapacaktım. Zaten Hasan ağabey çok kötü bişi istemezdi değil mi?Başımı devam edin dercesine salladım.

"Bu gece sahneye çıkıp şarkı söylemen gerekiyor,odanın çıkışından sonraki 2. kapı senin odan bunuda al ve 15 dk ya hazırlan" dedi ve bana kocaman bir paket verdi.İşte bunu kesinlikle beklemiyordum!Ne olduğunu sordum.
İçindekinin benim sahne kıyafetim olduğunu söyledi.Ben ve sahneye çıkıp şarkı söylemek,inanılır gibi değildi.Nerdeydim,ne yapıyordum,bu kıyafeti giyip nerede duracaktım.Aklım karmakarışık olmuştu.                                                                                                             
  Bana tek kelime söyleme şansı verilmeden kendimi sahnede bulmuştum.
Üstümde pembe pastel renginde uzun straplez üstüme yapışan dizden sonra bollaşan bir elbise vardı ayağımda ise parlak metalik renkte burnu açık topuklu ayakkabılar.Saçımı salıp açık bırakmıştım ve gözümede rimel sürüp dudağıma hafif pembe ruj sürmüştüm.Gerçektende güzel olmuştum zaten kalın olan dudaklarım rujla beraber daha belirginleşmiş kirpiklerim daha gür görünür olmuştu.Ama şu an bunun bi önemi yoktu.

Bacaklarım uyuşmuş,ayak parmaklarımın ucu karıncalanmıştı.Ne söyleyeceğimi dahi bilemiyordum. Öylece orda kalmıştım.Bütün gözler üzerimdeydi.Yaş ortalamsı 35-60 olan adamlar beni begeniyle süzüyorlardı bu her ne kadar yüzümü buruşturmama neden olsada bir taraftan kadınlık gururumu da okuşuyordu.Sanırım hayatımda ilk defa erkekler tarafından beğeniliyordum-bazı sokak serserileri dışında ilk defa-tabi bu adamların çoğunun da evli olması ayrı bir ironiydi doğrusu.

Düşüncelerimden sıyrılıp etrafa mal mal bakmaya devam ettim.En sonunda arkamdan bir kız geldi ve elimden neredeyse yere düşmek üzere olan mikrofonu aldı hemen bi şeyler söylemeye başladı ve benim mahvettiğim durumu kurtarmaya çalıştı.

Hemen sahneden koşarak indim.Lanet olsun! Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum.Hasan ağabeyin benim odam olduğunu söylediği odama gidip bana aldığı telefonu ve evin anahtarını alıp pavyonu terk ettim telefonumu çıkarıp, Hasan ağabeyin bana önceden attığı ev adresinden evi kolayca buldum zaten pavyona çok yakındı.

Eve girdiğimde bütün herşeyiyle döşeli bir ev olduğunu farkettim mobilya falan işleriyle uğraşmama gerek kalmayacaktı yani.Kendimi koltuklardan birine bırakıp gözyaşlarımın akmasına izin verdim.Aslında bu olanların belki de tek sorumlusu Hasan ağabeydi, bana böyle bir şey yapacağımı önceden söyleseydi belki bende hazırlık yapardım.Ben zaten bu hayatta hep yönetilen olduğum için artık alışmıştım.Sonra durumu kurtarıp sahneye çıkan kızı düşündüm muhtemelen 20-21 yaşlarındaydı.Çok güzel bi kızdı; uzun boylu,ince belliydi.Sanırım ileride onunla çok iyi anlaşacaktık ayrıca bu akşam beni kurtardığı içinde ona bi teşekkür borcum vardı.

Uykumun geldiğini hıssedince gözlerimi kapadım ve kendimi uykunun tatlı ellerine bıraktım...