Ayperi,"Bir kadının yeniden doğuş hikayesi"

8.Bölüm

Multimedia: Ayperi, Adnan, Demir
Sonunda yeni bölüm geldiiii🔥
Beklettiğim için kusura bakmayın lütfen💖
İyi okumalarrr😘
---------------------------------

Tam evin olduğu caddeye girmiştim ki aklıma eskiden gittiğim park geldi.Her şey orda başlamıştı; Hasan ağabeyle tanışmam,bana pavyonun adresini vermesi...

Ne kadar da uzaktı şimdi o günler.O bankta uyurdum hep,o parkta açardım gözümü.Hiç özlemiyorum şimdi o günleri.Ama içimi bir burukluk kaplıyor hayliyle.

Aklıma gelen fikirle adımlarımı ters yöne çevirdim ve ana caddeye çıktım.Hemen bir taksi çevirip parkın adresini verdim.Taksici arabayı durdurduğunda parayı verip arabadan indim.

İçime derin bir nefes çektim.Her zamanki gibi park bomboştu.Köşedeki banklardan birine uzandım ve gökyüzüne bakmaya başladım.İster istemez gülümsedim.Her ne kadar bazen işler çıkmaza sürüklensede şu anki hayatım çok güzeldi.Sonunda burdan kurtulmuştum, kalacak bir evim ve cebimde param vardı.Üstümdekilere kaydı bakışlarım.Yeni olduğu belli tertemiz kıyafetlerim, eski yırtık ve eskimiş olanlara göre çok daha iyiydi.

Yani aslında her şey mükemmel denecek kadar güzeldi.Tek sorun... Tek sorun Adnan'dı.Evet, kabul etmeliyim ki Adnan kafamı çok karıştırıyordu.Ve sanırım bende onunkini karıştırıyordum yani umarım.O gece akşam yemeğe çıktığımızdaki sözleri aklımdan çıkmıyordu:"Bak Ayperi ,seni bu yemeğe arkadaş olarak getirdim diyemeyeceğim.Çünkü sana karşı garip şeyler hissediyorum..."

Bir an duygusallaşmanın etkisiyle gözümden yaşlar düşmeye başladı.Giderek daha da şiddetlenince kendimi bıraktım ve ağlamaya başladım.

Yaklaşık bi 10 dakika sonra ağlamam durmuştu ve derin derin nefesler alıyordum.İyice kendimi toparladıktan sonra gözyaşlarımı sildim ve eve gitmek için ayağa kalktım.

Tam parktan çıkıyordum ki üç kişinin bana doğru geldiğini gördüm. Daha da yaklaştıklarında bunların erkek hatta sarhoş olduklarını fark ettim.Onları takmayıp tekrar yürümeye başladım.İçlerinden birisi arkamdan;

"Ooooo güzelim nereye böyle ,daha tanışmadık?"deyince yumruklarımı sıktım ve daha hızlı yürümeye başladım.Bu sefer başka biri daha sinirli bi şekilde;

"Kime diyorum duymuyor musun!" Dedi.

Arkamı dönüp onlara sert bi bakış atarken bana çok yaklaştıklarını gördüm ve adımlarımı iyice hızlandırdım.Tam parkın çıkışına ulaşmıştım ki birden birisi beni kolumdan tutup sertçe banklara itti.

Popomun sert bir şekilde çarpmasıyla acıdan yüzümü buruşturdum.Yana doğru baktığımda üç sarhoşunda üstüme doğru geldiğini gördüm.Hemen kendimi yana doğru kaydırdım ve konuşmaya başladım;

"Ne yaptığınızı sanıyorsunuz siz?Hemen gidin burdan!Bana dokunursanız sizi gebertirim it herifler!"

Söylediklerim üstüne üçü birden gür bir kahkaha attı.Ve nasıl olduğunu anlayamadığım bir şekilde biri hemen üstüme atladı ve beni bankla kendi arasında sıkıştırdı. Olanların etkisiyle bi an kal geldi ve öylece suratına bakmaya başladım.Daha sonra hemen kendimi gelip üstümdeki adamı itmeye çalıştım ,iki elimi de tutup beni etkisiz hale getirinceye kadar.Daha fazla kendimi tutamayıp ağlamaya başladım .

Öyle şiddetli ağlıyordum ki tek kelime bile söyleyemedim.Şu an tamamen yenik düşmüştüm.Ama istemiyordum.Bekaretimin tanımadığım bi pislik tarafından alınmasını istemiyordum.Lanet olsun!Niye herkes mutlu mesut yaşarken böyle şeyler hep benim başıma geliyordu ki?!Çünkü aptalsın dedi iç sesim.Çünkü gecenin bi vakti bomboş bir parka gelicek kadar aptalsın!

Üstümdeki iğrenç pislik birden dudaklarıma doğru eğilince gözlerim kararmaya başladı.O an üstümde bir boşluk oldu.Ellerimi tutan eller çekilmişti.Hiç bir şey duyamıyordum.Bu sefer bacaklarımın altında ve sırtımdaki kolları hissettim.Biri beni yattığım yerden kaldırdı ve iyice kendine yasladı.O an kokusu burnuma geldi.Adnan.Bu Adnan'ın kokusuydu.Şu an Adnan beni kucağında taşıyordu.Kokusunun verdiği huzurla kollarımı boynuna sardım ve söylediği son sözlerden sonra uykuya daldım;

"Merak etme ben yanındayım Ayperim..."

----------------------------------

Kısa bir bölüm olduğu için özür dilerim😿En kısa zamanda yeni bölüm yazmaya çalışacağım🙏💕