My Wings

Κεφάλαιο 6ο:Η Αλλαγή

Προσπαθούσα να συνέλθω από όλα αυτά που είχα μόλις αντικρίσει όταν ξαφνικά ακούστηκε ο ήχος του κουδουνιού. Όλοι σηκώθηκαν από τις θέσεις τους με βιασύνη και κατευθύνθηκαν προς την πόρτα της αίθουσας. Μόνο εκείνη παρέμεινε σιωπηλή στη θέση της και ακόμα και όταν η φίλη της την κάλεσε να την ακολουθήσει, εκείνη την αγνόησε και παρέμεινε ολομόναχη όπως εκείνη πίστευε στην παγωμένη τάξη.

Την πλησίασα και άρχισα να την παρατηρώ. Ήταν μια πολύ όμορφη κοπέλα, όπως είχα προσέξει και εχθές, αλλά στο φως της ημέρας μπορούσε ο καθένας να διακρίνει τα λεπτά χαρακτηριστικά της. Τα μαύρα μαλλιά της έπεφταν στους ώμους της σαν ένας χείμαρρος σκοταδιού, ενώ τα καταπράσινα και μεγάλα μάτια της έκαναν αντίθεση δίνοντας την αίσθηση πως μέσα τους έρεε ένα καταπράσινο ποτάμι την άνοιξη. Το πρόσωπό της ήταν καθαρό, λευκό ανεπιτήδευτο, τέλειο θα μπορούσε να πει κανείς. Το μόνο που χαλούσε αυτό το υπέροχο πρόσωπο ήταν τα διάφανα δάκρυα που είχαν αρχίσει να σχηματίζονται στις άκρες των κρυστάλλινων ματιών της δίνοντάς στις ίριδες τους μια ιδέα κόκκινου.
Σαστισμένος από την απρόσμενη αντίδρασή της την πλησίασα ακόμη περισσότερο και με τα χέρι μου ακούμπησα τους ώμους της απαλά.

Παράξενο, έμοιαζε να αντιλαμβάνεται την παρουσία μου αφού ένα ρίγος τη διαπέρασε κάνοντας την πλάτη της να ανατριχιάσει.

Τη χάιδεψα απαλά και ξαφνικά τα δάκρυά της έπαψαν τόσο ξαφνικά όσο είχαν ξεκινήσει. Παραξενεύτηκα, μα ταυτόχρονα ένιωσα μια εσωτερική αρμονία, γαλήνη, ολοκλήρωση. Τότε ήταν που κατάλαβα. Ο ρόλος μου δίπλα της δεν θα αποκαθιστούσε μόνο τη δική της ευτυχία αλλά και τη δική μου...

...

Οι υπόλοιπες σχολικές ώρες πέρασαν χωρίς περαιτέρω ψυχικές εντάσεις. Εκείνος την πρόσεχε διαρκώς χωρίς παράπονο, αλλά και σε ποιόν να παραπονεθεί και να θελε; Το μεσημέρι επέστρεψα στον σπίτι της Αγγελικής όπου εκείνη έφαγε το μεσημεριανό της και αφού έκανε ένα ζεστό μπάνιο για να διώξει το βάρος της ημέρας, κατευθύνθηκε προς το δωμάτιό της και ξεκίνησε να διαβάζει για την επόμενη μέρα.

...

Όταν πια νύχτωσε, εκείνη είχε τελειώσει με το διάβασμα. Ήταν κουρασμένη αλλά αυτό που ετοιμαζόταν να κάνει ήταν κάτι παραπάνω από εκτόνωση για εκείνη. Ήταν ότι της επέφερε την ψυχική της ισορροπία. Αυτό που περίμενε όλη την ημέρα.

Άνοιξε το συρτάρι του γραφείου της και με μια γρήγορη κίνηση έβγαλε ένα μπλε τετράδιο. Το πήρε στα χέρια και αφού προχώρησε προς το κρεβάτι της έκατσε πάνω σταύρωσε τα πόδια της και άνοιξε το τετράδιο που βρισκόταν μπροστά στα πόδια της. Έπιασε στα χέρια της το στυλό που ήταν στερεωμένο στην σελίδα που έγραψε χθες και αφού προχώρησε σε μια καθαρή ξεκίνησε να γράφει.

Ο Ερμής την κοιτούσε γεμάτος περιέργεια και όσο προχωρούσε εκείνη το γράψιμο τόσο πιο πολύ συνοφρυωνόταν με αυτά που διάβαζε.

Η Αγγελική γράφει. Ίσος να τη βοηθάει. Οι λέξεις τις είναι απλές και στο μεγαλύτερο βαθμό αφορούν συναισθήματα που ένιωσε σήμερα. Όσο περισσότερο διάβαζα τόσο πιο πολύ ανησυχούσα, οι λέξεις της ήταν απόλυτες και σε κάρφωναν. Τόσο απότομες μα, έμοιαζε να τις εννοούσε αλλιώς γιατί να μπει στον κόπο να της αποτυπώσει.
Πόνος, θλίψη, μοναξιά, απομόνωση, οδύνη, απελπισία, κούραση, φόβος, ήταν κάποιες από εκείνες που ξεχώριζαν στο κείμενο των σκέψεών της. Δεν ήταν μια απλή περιγραφή της ημέρας της αλλά κυρίως των συναισθημάτων που ένιωσε από το πρωί που ξύπνησε μέχρι και τώρα που γράφει . Ένα ψυχογράφημα που σαν ψυχολόγος έκανε η ίδια στον εαυτό της...

Μέσα σε όλο αυτό το κείμενο της απόγνωσης της ο άγγελος διέκρινε μια σπιθαμή ελπίδας στα λόγια της. Μια πρόταση που του έδωσε δύναμη να προσπαθεί.

" Και εκεί που σπάραζα με τα δάκρυα της εκτόνωσης να κυλούν στο πρόσωπό μου , ένα κύμα θετικής ενέργειας με διαπέρασε. Σαν να θυμήθηκα ξαφνικά πως αξίζει να ζω και να ελπίζω για κάτι. Οι αρνητικές μου σκέψεις μειώθηκαν και αντικαταστάθηκαν με μερικές πιο ελπιδοφόρες. Σαν κάτι να άλλαξε προς στιγμήν! "

Διαβάζοντας αυτές τις γραμμές ένιωσα κάτι που ποτέ πριν δε μου έχει συμβεί. Ένιωσα ικανοποίηση όχι για ένα υλικό αγαθό, ούτε για κάποια μου φιλόδοξη "επιτυχία", αλλά για μια καλή πράξη που χάρισε αγαλλίαση σε έναν άλλο άνθρωπο ,εκτός του εαυτού μου, έστω και αν αυτό διήρκεσε λίγα μόνο λεπτά. Στο πρόσωπό μου σχηματιστεί και ένα αγνό χαμόγελο υπερηφάνειας...

...

Μετά από λίγη ώρα η νεαρή κοπέλα είχε τελειώσει με το γράψιμο και είχε πέσει στο κρεβάτι της εξουθενωμένη τόσο σωματικά, όσο ψυχολογικά.

Μαζί της και ο νεαρός άγγελος στύλωσε το σώμα του στο ξύλο του κρεβατιού, έτοιμος να την "προστατέψει" για ακόμα μία νύχτα.

Κάτι είχε αλλάξει στις ψυχές και των δύο από την πρώτη τους κιόλας ημέρα μαζί, προμηνύοντας ,και για τους δύο, την έναρξη μιας καινούριας ζωής, μιας νέας αρχής...

...............................................................................................................................

*Τραγούδι: Evanescence - Good Enough