Κεφάλαιο 26ο: Το Ραντεβού

84 13 15
                                    

Η ώρα είναι περασμένη. Είναι αργά το απόγευμα. Οι γονείς μου είναι απασχολημένοι με τις υποχρεώσεις του σπιτιού και εγώ κάθομαι μόνη. Η σημερινή συζήτησή μου με τον Άρη δεν έχει πάψει ούτε λεπτό να γυρνάει μέσα στο μυαλό μου από την ώρα που ξύπνησα και η περιέργειά μου αυξάνεται διαρκώς όσο περνάει η ώρα.
Είπε πως θα έστελνε μήνυμα. Πως θα μάθαινα σύντομα. Δεν ξέρω τι να περιμένω και η ανησυχία με έχει καταβάλει.
Στα αυτιά μου ήχησε ο γνώριμος ήχος της ειδοποίησης του κινητού μου.
Ακούμπησα το μπλε τετράδιο στο κρεβάτι μου και έπιασα τη συσκευή με τρεμάμενα χέρια.
Ήταν εκείνος...

"Γεια! Ελπίζω να μην ενοχλώ." έγραφε στο μήνυμα.

"Γεια και σε εσένα! Δεν ενοχλείς καθόλου." απάντησα λακωνικά περιμένοντας να μπει στο θέμα που με απασχολούσε.

"Έστειλα για να σου πω σχετικά με αυτό που ήθελες να μάθεις." ήταν το επόμενο μήνυμα που εμφανίστηκε στην οθόνη του τηλεφώνου κάνοντας την καρδιά μου να χτυπά ακανόνιστα γρήγορα.

"Σε ακούω λοιπόν." προσπάθησα να μην κάνω αισθητή την ταραχή μου από την απάντηση, κάτι που θα ήταν αδύνατον να συμβεί αν μιλούσαμε πρόσωπο με πρόσωπο.

"Θα συναντηθούμε αύριο το βράδυ. Θα είμαι ένα στενό μακριά απ' το σπίτι σου για να μη με δουν οι γονείς σου." ήταν η επόμενη του απάντηση η οποία με παραξένευε καθώς δε μου έχει ξανά ζητήσει να συναντηθούμε τέτοια ώρα.

"Δηλαδή τι ώρα συγκεκριμένα θα σε δω;" ρώτησα περίεργη για το πως θα κατάφερνα να βγω χωρίς να με καταλάβουν οι γονείς μου.

"Στις 10:30 ακριβώς. Θα σε περιμένω!" είδα την απάντησή του στην οθόνη. Ήταν πολύ αργά για να με αφήσουν οι γονείς. Πως θα τα καταφέρω να βγω.

"Τι θα πω στους γονείς μου δε θα με αφήσουν έξω τόσο αργά." απάντησα ανήσυχη πως θα τον θυμώσω.

"Πες ότι θα κοιμηθείς σε κάποια φίλη σου. Θα σε επιστρέψω το βράδυ χωρίς να μας πάρουν είδηση." απάντησε εκείνος δίνοντας μου μια ιδέα για το τι να κάνω.

"Οκ. Θα σε δω αύριο..." έστειλα το μήνυμα και ακούμπησα το κινητό στο κομοδίνο δίπλα απ' το κρεβάτι μου. 

Κατέβηκα βιαστικά τα σκαλιά και κατευθύνθηκα προς την κουζίνα όπου η μητέρα μου έπλενε μια στοίβα πιάτα από το μεσημεριανό μας.

Την αγκάλιασα και εκείνη έδειξε να ξαφνιάζεται αφού δεν είχε καταλάβει ότι ήμουν κοντά. Με φίλησε στο μάγουλο και συνέχισε να τρίβει μια βρόμικη κατσαρόλα.
Της είπα τα σχέδια μου για αύριο το βράδυ και πως θα έμενα στη Μαρία για τη νύχτα. Εκείνη δεν παραξενεύτηκε αφού στο παρελθόν συνηθίζαμε να μένουμε η μια στο σπίτι της άλλης για το βράδυ. Μου έγνεψε καταφατικά και εγώ ευχαριστημένη απομακρύνθηκα ανεβαίνοντας πάλι προς το δωμάτιό μου.

 My WingsNơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ