Üstüm başım çikolata olmuştu. Bizim kızlarda bana yetişmişti. Eda
- Dur bi Özlem, dedi.
- Ne durması be! dedim bende. Ama bi anda durdum ve Burak'a yürümeye başladım. Tam önüne geldiğimde.
- Tamam benden hıncını aldın artık hiçbir şekilde ne birbirimizle konuşmak ne de vurmak yok.
Direk kolumu tuttu ve dedi ki
- Az önce bana tokat attın. Şimdi onun özrü olarakta lütfen kolumu bırak de, dedi.
- Bunu yapamam başka ne istiyorsun, dedim.
- Hayır. Başka hiçbir şey olmaz.
- Lütfen bunu yapamam.
O sıra yanımızdan güzel bir kız çıktı ve bana dediki
- Beni öp.
- Pis sapık!! derken tokat atacaktım ki elimi tuttu.
- Bu bir daha olmayacak.
Kız hala yanımızdan gitmemişti.
- Ya şimdi öpersin. Ya da lütfen kolumu bırak dersin.
Bende gururuma yedirtmezdim ona yalvarmayı.
- Sadece yanaktan.
- Tamam.
Dedim ve yanağından öptüm. Eda ve Merve bana şaşkınlıkla bakarken yanımızdaki kızsa beni öldüresi bir şekilde bakıyordu. O sıra göz yaşlarıma hakim olamadım. Gözlerimden yaşlar dökülmeye başladı. Bizimkilerin yanına koştum. Burak'sa çok ilginçki bana üzülerek baktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PsikoRus
Teen FictionO her kız gibi lütfen kolumu bırak dememi bekliyordu ama ben demedim. Onun için ben farklıydım. Çok ilginçti her gün beni kendi dünyasına çekiyordu bende onu. Ne zaman birbirimize, birbirimizi asla görmücez desek sürekli, her gün yan yanaydık
