Ότι Ονειρευόμουν...

You are very very good ...

Πήγαμε σχολείο , βρήκα τις καθηγήτριες και τα κορίτσια που με περίμεναν και πήγαμε να κάτσουμε...
Παρουσιάσανε οι πρώτες χώρες και δεν κατάενθουσιάστηκα...αντιθέτως έπεσα από τα σύννεφα είδα τα παιδιά της Βουλγαρίας και δεν ήξεραν καν τα λόγια ενώ τα έβλεπαν... Ήρθε η σειρά των Ιταλών.. Ήταν τέλειοι !!! Αυτοί πρέπει να πάρουν τα βραβείο της καλύτερης φωνής... Μετά σειρά είχαν οι Κύπριοι που χώρευαν και έφτανε σιγά-σιγά η σειρά μου... Όσω άκουγα την Γεωργία να μου λέει για τον άγγλο μαθητή που - δεν λέω όμορφος είναι, εγώ αγχονόμουν περισσότερο...

Μεριά Νικολέτας

Εγώ είχα πάει στο τραπέζι των κρητών και έβλεπα από μακριά την Κάτια να τρέμει. Μου είχε πει πόσο άγχος έχει και για αυτό αγχόθηκα και εγώ , αν και...ξέρω ότι έχει μία υπέροχη φωνή κι ότι θα τα καταφέρει.
Όταν την είδα να κρατάει το μικρόφωνο και να κοιτάει τους καθηγητές για να ηρεμίσει και μετά κοίταξε εμένα όταν άκουσα κάποιον από δίπλα μου να φωνάζει...

<<krete krete krete ...>>

Χαμογέλασα γιατί ήταν ο Kallisten με τον οποίο η Κάτια το πρωί είχε γνωρηστεί...
Και ξεκίνησε να τραγουδάει...

Μεριά Κάτιας

Σηκώθηκα και πήγα στην σκηνή. Όλοι με κοιτούσαν και μόνο από το τρέμουλο που είχα ήξερα ότι θα το χάσω και θα απογοητευτώ... Κάποια στιγμή άκουσα από το τραπέζι των κρητών κάποιον να φωνάζει <<krete krete krete...>> και όταν γύρησα είδα τον Kallisten και φυσικά του χαμογέλασα ενώ μου ανταπέδωσε...
Ξεκίνησα να τραγουδάω και ξεκίνησαν να χειροκροτούν όλοι... Κοιτούσα τοις καθηγήτριες μας και την Νικολέτα που μου χαμογελούσαν δίνοντας μου θάρος και συνέχιζα. Μέχρι που...έχασα τα λόγια , δεν ξέρω τι έγινε ...το μόνο που ξέρω είναι το ότι είχα δίκιο... Απογοητεύτηκα και έβαλα τα κλάματα εκεί, πάνω στην σκηνή την ώρα που όλοι με κοιτούσαν και χειροκροτούσαν.
Πήγα και αγκάλιασα τις καθηγήτριες και την Γεωργία , ενώ μετά έτρεξα στην Νικολέτα που με ηρεμεί πάντα...εμμ...τις περισσότερες φορές δηλαδή... Όταν πήγα στο τραπέζι γύρισαν οι άγγλοι και ο κ.Θέμης (υπέυθηνος της Κύπρου) και μου είπαν ότι είμουν υπέροχη. Μέχρι που άκουσα κάτι και γύρισα << You are very very good... You have very good voice >> οι Ιταλοί ? Σοβαρά... Τους χαμογέλασα μέσα από τους λυγμούς μου και απάντησα...<< thank you very very much >>και γύρισα μπροστά...
Τελείωσαν όλες οι χώρες και είχαν σειρά τα βραβεία. Οι Ιταλοί πήραν το βραβείο της καλήτερης φωνής. Δεν σας το είχα πει ? Το 'ξερα... Η Κύπρος της καλήτερης χορογραφίας και η Κρήτη?? Περίμενα μέχρι που άκουσα krete. Σηκώθηκα ενώ χειροκροτούσαν και σφύριζαν ταυτόχρονα όλοι τους, πήρα το βραβείο ,χαμογέλασα σε όλους και ξανακάθησα... Εγώ λοιπόν πήρα το βραβείο του πιο θαραλέου... Φύγαμε από το σχολείο πήγαμε σπίτι και μετά από ένα χαλαρωτικό ντουζάκι ξάπλωσα χωρίς αποτέλεσμα ... Το κεφάλι μου πονούσε τόσο πολύ που δεν μπορούσα ούτε καν να κοιμηθώ. Πέρασε η ώρα ενώ τα μάτια μου έκληναν...μέχρι που κοιμήθηκα ...

Το επόμενο πρωί ξύπνησα , ετοιμάστηκα, έφαγα πρωινό και πήγα στο σχολείο πάλι με την Pauline...