Ότι Ονειρευόμουν...

Οι μέρες στην Γαλλία... και οι ετοιμασίες για Ελλάδα

Οι μέρες περνούσαν ευχάριστα αλλά δυστυχώς γρήγορα... Δεν καταλάβαινα πόσο γρήγορα περνούσαν. Είχα κάνει καλού φίλους από διάφορες χώρες τις ευρώπης και για καλή μου τύχη μπορούσα να συνεννοηθώ κάτι το πολύ ευχάριστω..

"Νικολέτα πάμε να δούμε τα μαγαζιά.." πλέον είμασταν σε ένα κάστρο στο Montpelier και είχαμε είκοσι λεπτά ελεύθερο χρόνο για βόλτες,ψώνια κ.λπ.

Η Νικολέτα ήρθε μαζί μου και κάναμε βόλτες. Επείσης ξέχασα να σας πω ότι η Γεωργία τα έφτιαξε με τον άγγλο και όταν το έμαθε ο Αλέξανδρος ήθελε να σκοτώσει άνθρωπο αλλά συγκρατήθηκε. Η Γεωργία φυσικά και ήταν μαζί με τον Nathan ( ο άγγλος) και μας είχε παρατήσει λίγο ...αλλά...τι να κάνουμε ? Έτσι είναι...

Δεν πειράζει έχω την φυτούκλα μου ..αυτό είναι το παρατσούκλι που της έχω βγάλει επειδή είναι το μοναδικό φυτό της παρέας μας...

Μα πείτε μου δηλαδή είμαστε οι δύο της παρέας που βγάζουμε ακρυβώς ίδιο βαθμό στο τρίμηνο που σε αυτό που πέρασε ο βαθμός ήταν 16,5 και η Νικολέτα να έχει 18,5 ? Όχι πείτε μου δεν είναι το φυτό?

Με την Νικολέτα περνάμε πάντα υπέροχα . Φταίνε οι ατάκες μου? Ο τρόπος που τα λέω? Ότι έχω χιούμορ? Μπα! Πιστεύω ότι φταίει το ότι είμαστε και οι δύο για τρελοκομείο και ότι γελάμε χωρίς λόγο...

Ήμουν αφηρημένη όταν άκουσα το όνομα μου από πίσω μου και γύρισα για να δω ποιός θα μπορούσε να μου φωνάζει και για ποιόν λόγο... Τότε συνησητοποίησα ότι η Νικολέτα δεν ήταν δίπλα μου

Ήταν ο Edoardo από την Ιταλία , με πλησίασε και μου έδωσε ένα χάρτινο σακουλάκι λέγοντας "present for you"

" thank you very much" είπα ενώ του χαμογέλασα... Ήταν ένα κολιέ LOVE .Δεν ήταν κάτι το σπουδαίο αλλά μου άρεσε.. Και φυσικά του ζήτησα να με βοηθείσει για να το βάλω..και όπως φανταζόμουν με βοήθησε..

"Shall we go for a walk?" έσπασε την ησυχεία ρωτώντας με και η απάντηση μου φυσικά ήταν θετική.

Κάναμε βόλτες μέσα στο κάστρο μέχρι που κατάλαβα ότι είχαμε αργήσει ...

"Edoardo we are late!" είπα πανικόβλητη και όταν είδε την ώρα από το κινητό του, έποιασε το χέρι μου και άρχισε να τρέχει...

"Wait" άφησε το χέρι μου όταν κατάλαβε ότι είχα κουραστεί και μου έδωσε να πιώ από το ice tea που είχε στην τσάντα του για να ηρεμίσω...

Ξαφνικά του έποιασα το χέρι και άρχισα να τρέχω για να μην χάσουμε το λεωφορείο...

[...]

"Που είσαι ρε Κάτια? Με άγχοσες.. Όπα τι είναι αυτό στον λεμό σου?" Με ζάλησε στις ερωτήσεις και όπως φαντάζεστε πολύ σωστά ήταν η Νικολέτα.

"Σκάσε και θα σου πω μετά..." απευθύνθηκα στην Νικολέτα και μετά στον Edoardo "thank you" ειπα ενώ μου χάρισε ένα από τα υπέροχα χαμόγελα του. Όχι ότι τον έχω δει πολλές φορές να χαμογελάει αλλά μου άρεσε. Μετά το χαμόγελο που μου έδωσε του χαμογέλασα και εγώ...

"Μετά θέλω εξήγηση για όλα!" δεν ήταν ερώτηση ,ήξερα ότι δεν θα με άφηνε με τίποτα αν δεν μάθαινε τα πάντα...και...αυτό δεν είναι και το καλύτερο για εμένα

"Νικολέτα στην Ελλάδα θα μάθει τα πάντα!" της είπα και γύρισε το κεφάλι της για να με κοιτάξει.."τα ΠΑΝΤΑ!"είπε και έτσι σταματήσαμε την συζήτηση .

Πέρασαν οι ώρες και ήρθαν και με πείραν για να πάμε σπίτι . Ήταν ωραία και σήμερα, μου άρεσε και η παρέα του Edoardo. Ο Edoardo είναι καλό παιδί αν και στην αρχή με είχε εκνευρίσει γιατί με κοιτούσε συνέχεια με τους φίλους του.

Αποφάσισα να πάρω τηλέφωνο την Μαρκ για να μιλήσουμε επειδή μου λείπει. Μιλούσαμε δύο-τρείς ώρες αλλά έπρεπε να πάω να ετοιμάσω τις βαλίτσες μου και να κάνω ένα ζεστό ντουζ. Ετοιμάστηκα και ανέβηκα στον πάνω όροφο για να φάμε βραδυνό και να ξαπλώσω γιατί η αυριανή μέρα θα είναι δύσκολη.

[...]

"Good morning" είχα ήδη ανέβει πάνω και τρώγαμε πρωινό όταν σηκωθήκαμε για να βγάλουμε μερικές αναμνηστικές φωτογραφίες και να ξεκινήσουμε για τον σταθμό των τρένων όπου θα ήταν οι καθηγήτριες μας εκεί για να φύγουμε με το τρένο και να πάμε στην Marselier(Μασαλία).

[...]

Φτάσαμε στην Μασαλία και είμαστε στον δρόμο για τα μαγαζιά.Μπήκαμε, ψωνίσαμε, γελάσαμε, κουτσομπολέψαμε μα πάνω από όλα κουραστήκαμε...

[...]

Μετά από έναν υπέροχο ύπνο στο ξενοδοχείο άκουσα το ενοχλητικό ήχο του ξυπνητηριού της Νικολέτας. Σηκωθήκαμε και οι τρεις , ετοιμαστήκαμε και κατεβήκαμε για πρωινό. Πήραμε ένα ταξί και φύγαμε για το αεροδρόμιο.

Μετά από 45 λεπτά επιτέλους φτάσαμε στο αεροδρόμιο και ανυπομονώ να επιστρέψουμε Ελλάδα!

*************************
Γεια σας παιδιά ! Το ξέρω είμαι απαράδεκτη αλλά δεν προλάβενα να αφιερόνω χρόνο για να ανεβάζω και γιαυτόν τον λόγο από εδώ και πέρα θα προσπαθώ να βάζω συχνά και μεγάλα κεφάλαια...Θενξ