Ότι Ονειρευόμουν...

Τα γεννέθλια και ο άγνωστος...

Μετά από7 χρόνια...

"Κάτια θα έρθεις το απόγευμα στην καφετέρια"

"Δεν ξέρω μπορεί... Α Νικολέτα κράτα για καλό και για κακό το laptop μου.."

Κάπως έτσι έκλεισα το τηλέφωνο και ξεκίνησα για το σπίτι μου , όταν είδα κάποιον να μου έχει γυρισμένη την πλάτη αλλά τον ξέρω.. Και είμαι σύγουρη..
Πλησίασα να χαιρετήσω την Χριστίνα που μένει στο απέναντι διαμέρισμα από εμένα..

Και αν καταλάβατε πλέων είμαι 22 χρονών και ενοικιάζω ένα διαμέρισμα σε μία πολυκατικοία κοντά στο πανεπιστήμιο..

" Γεια σου Χριστίνα "

"Χευ Κάτια"και τότε θυμήθηκα ποιός ήταν..
Όταν είδα το πρόσωπο του κοκάλωσα..

"Να σου συστήσω τον Αλέξανδρο, το αγόρι μου" κάναμε χειραψία αλλά δεν ένοιωθα άνετα και έπρεπε να φύγω..

" χάρηκα αλλά πρεπει να φύγω" τους χαιρέτισα και ανέβηκα βιαστηκά τα σκαλιά άνοιξα την πόρτα και έπεσα στον καναπέ πτώμα..

Μετά από μία ώρα

Άκουσα το κινητό να δονείται και ξύπνησα μου είχε στείλη η Μαρκ μήνυμα που έλεγε

"Χαζή μου είμαστε στην καφετέρια και είναι και τα παιδιά μαζί μας σε περιμένουμε μην αργήσεις.

Υ.Ρ. Έχει μαναράκια.."

Φυσικά η Μαρκέλλα μόνο τα μαναράκια βλέπει. Σηκώθηκα από τον καναπέ , βρήκα ρούχα και οι μπήκα για ένα χαλαρωτικό ντουζάκι. Μετά από μία ώρα είμουν έτοιμη. Φορούσα ένα κίτρινο φόρεμα λίγο πιο πάνω από το γόνατο (φωτογραεφία) και ανοιχτά ασορτί πέδιλα.

Πήρα κλειδιά, λεφτά , κινητό και βγήκα από το σπίτι περιμένοντας το ταξί για να με πάει στην καφετέρια. Πλήρωσα και πήγα να μπω στην καφετέρια αλλά δεν είδα κανέναν από τους φίλους μου. Μπήκα μέσα και χαιρέτισα τα παιδιά του μαγαζιού που τα γνωρίζω και πήγα να κάτσω σε ένα τραπέζι περιμένοντας τα παιδιά. Η Μαρκ είχε δίκιο , στο απέναντι τραπέζι ήταν κάτι παιδιά...

Εκεί που καθόμουν περιμένοντας έσβησαν να φώτα και βγήκαν τα παιδιά με μία τούρτα... Από τα ηχεία ακουγόταν το τραγούδι των γεννεθλίων και εγώ είμουν όρθια απέναντι από τους υπέροχους φίλους μου με τα χέρια μπροστά από το στόμα και τα δάκρυα χαράς να τρέχουν...

Πόσο τους αγαπώ!!! Είμαι σύγουρη ότι την ιδέα την βρήκε η Νικολέτα , εξάλου μετά από τόσα χρόνια ξέρει ότι μου αρέσουν οι εκπλήξεις..!

"Σας ευχαριστώ όλους σας !! Είστε οι καλύτεροι!!"

" Φυσικά και η ιδέα μου ήταν the best" είπε η Νικολέτα ενώ γελούσε όσο ευχαριστούσα τον καθένα ξεχωριστά για αυτή την υπέροχη έκπληξη..

Τελευταία ευχαρίστησα την Νικολέτα όπου δεν ήθελα να αφήσω από την αγγαλιά μου γιατί αν δεν ήταν αυτή δεν ξέρω τι θα είχα κάνει...

" Λοιπόν πάμε να κόψουμε την τούρτα... Άντε ελάτε" μας παρότρυνε η Γεωργία που δεν θα μπορούσε να λύπει από έκπληξη , γιορτή ή ό,τι θα μπορούσε να έχει σχέση με την παρέα μας..

Πήγα και εγώ να τους βοηθήσω αλλά δεν με άφησαν να πλησιάσω επειδή είναι λέει η μέρα μου...

Επέστρεψα στο τραπέζι που καθόμουν πρωτού μου κάνουν την έκπληξη και είδα τον Αλέξανδρο με την Χριστίνα να μπένουν στην καφετέρια και να πλησιάζουν το τραπέζι που καθόταν το άγνωστο για μένα μανάρι. Έκεινη την ώρα βγήκαν τα παιδιά μοιράζοντας τούρτα και στους πελάτες...

Η τούρτα ήταν κάπως έτσι..

και μπορώ να πω ότι μου αρέσει πολύ... Μπορεί να γίνομαι είκοσι δύο αλλά το γούστο μου είναι γνώριμο σε όλους όσους με ξέρουν..

Μου ευχήθηκαν όλοι τις ευχές τους και σειρά είχαν όσοι με έπερναν τηλέφωνο.. Όταν χτήπησε το κινητό μου και έδειχνε την αγαπημένη μου φατσούλα στην εικόνα τους άφησα λίγο για να του μιλήσω...

"Σε ευχαριστώ πολύ καρδιά μου... Αύριο θα έρθω..ναι ναι μαζί θα μείνουμε... Καρδιά μου σ' αγαπώ αλλά δεν μπορώ να μιλήσω άλλο τα παιδιά περιμένουν... Αύριο το μεσημέρι... Εντάξει... Φιλάκια"
Αυτό το παιδί είναι μοναδικό για μένα!!
Καθόμουν λίγο και σκεφτόμουν πόσο πολύ είμαστε δεμένοι μεταξύ μας και την λατρεία που έχουμε ο ένας για τον άλλο και δεν περιγράφετε...

Από τις σκέψεις μου με έβγαλε κάποιος όπου όταν γύρισα να δω επιβεβαιώθηκαν οι σκέψεις μου... Ήταν ο Αλέξανδρος... Είχαμε χρόνια να βρεθούμε - βασικά προσπαθούσα να τον αποφεύγω μέχρι που σταμάτησα να τον βλέπω γενικά- μέχρι σήμερα το πρωί που τον είδα με την Χριστίνα...

" Χρόνια πολλά, μου έφερε η Γεωργία το γλυκό και δεν μπόρεσα να σου ευχηθώ προσωπικά.." Ορίστε?? Χα δεν μπόρεσε να μου ευχηθεί προσωπικά... Τι να τις κάνω τις ευχές του όταν είναι μαλάκας??? Του μιλάω - πολύ σπάνια- επειδή η Γεωργία δεν φταίει σε τίποτα που είναι αδερφή με αυτό το γαϊδούρι...

**********

Γείας παιδιά!! Έχω να βάλω πολύ καιρό εξετείας των εξετάσεων... Σήμερα τελείωσα τελείως με το σχολείο και αφού καλοκαίριασε θα προσπαθώ να βάζω συχνά κεφάλαια απλά τα βράδυα ... Τα λέμε σύντομα...