Olaylar aniden gelişmişti.Sabah kahvaltı masasında otururken şimdi karakolda sorguya çekiliyordum.Tabii bir tek ben değildim.O gece barda bulunan herkes sorguya çekiliyordu ama ben daha da çok korkuyordum.Sonsuz hayatımı hapiste geçiremezdim.
Bu olaylar yetmiyormuş gibi hastanedeki hemşire hakkında da benden bilgi istiyorlardı.Bizim hastaneye girişimiz vardı.Ve hemşire biz çıktıktan birkaç saniye sonra ölü bulunmuştu.Dylan suçsuzdu ama onun üzerine daha çok gidiliyordu.Bu beni daha da çok rahatsız ediyordu.
Hayatım bu kadar güzel gidiyorken neden her şey bu kadar berbat hale geliyordu?
Biz dinlenmek için kantine doğru giderken kafamda tilkiler dolaşıyordu.Şu anda uyumak için neler vermezdim?Koruyucu ailemin bile yanında olmayı o kadar çok istiyordum ki.Her şeyin daha güzel olmasını…Bugün güçlerimi keşfetmeyi istiyordum.Ama başıma gelenlerden sonra belki hapishane kapısını kırmaya çalışırken güçlerimi fark edecektim.
Başım ağrımaya ve dönmeye başlamıştı.Tanımlayamayacağım bir şey beni kendine çekerken bir ısı beni bundan kurtardı.Dylan.Beni kendine çekmiş ve saçımla oynamaya başlamıştı.Kendime geldiğimde her yerimin ağrıdığını fark ettim.Çok yorgundum ve sonuçlara göre bizi göz altına almaya karar vermişlerdi.
Dylan ve ben ayrı kalmıştık.Ben barda ki sürtüklerle aynı odaya mahkum edilmiştim.
Kendime bir yer bulup oturduktan sonra bir kadın gözlerini bana çevirmişti.Ona bakmamaya gayret ettim ama imkansızdı.Kadın gözlerini daha da açtı ve yanıma doğru gelmeye başladı.Şaşkındı ve birazda mutluydu.Ama ben korkuyordum.Kadın hemen yanıma oturdu ve bana bakarak ‘’Sensin.’’dedi.Ben şaşırmıştım.Ne diyeceğimi bilemiyordum ki kadın devam etti ‘’Sen onlardansın.Sizi nerde görsem tanırım.Sen,sen bizi buradan kurtarabilirsin.Eminim onları da sen öldürmüşsündür.Karnını doyurman gerek öyle değil mi?’’son sözlerini kısık sesle ve sırıtarak söylemişti ama benim tüylerimi diken diken etmeye yetmişti.Benim sırrımı da nerden biliyordu?
Bizi buradan nasıl kurtaracaktım ki?
Kafam karışmaya başlamıştı.Ben ne yapabilirim ki ve biz de kimdik?Benden başkaları da mı vardı?Kadın şaşkınlığımı fark edip,somurttu ve ’’Bir umut olduğunu sanmıştım.Suçsuz olduğumuz halde burada kalacağız.’’dedi.Ben burada kalamazdım.İmkansızdı.Kadına bakarak ‘’Beni nerden tanıyorsunuz?’’dedim.Kadının mutluluğu yerine gelmişti.Ve yanıma oturarak ‘’Sen vampirliği bu dünyaya yayan çocuğun soyundan geliyorsun.Sizin gibiler çok az.Vampirler yaygın olabilir ama sizin gibiler…Bu dünya da eşiniz benzeriniz yok.’’anlatırken karnıma ağrılar girmeye başlamıştı.Yani ben kısaca ilk vampirlerdendim.Ve demek ki benim ailemi tanıyordu.Ama bu kadın da kimdi ki bu kadar bilgiye sahipti?’’Bunları siz nereden biliyorsunuz?Benim kim olduğumu?Siz de mi bizden birisiniz?’’dedim.Kadın soru sormamdan memnundu.’’Ahh,tatlım.Keşke.Sizler cadılardan daha iyisiniz.Enerjiksiniz,canlısınız.Bizim köklerimizde çok az cadı kaldı artık hepsi çok yaşlı.’’dedi.Ben ne diyeceğimi şaşırdım.Vampirlerden sonra cadılarda mı vardı?’’Senin güçlerine gelelim.Sen yaşlı bir ağacı köklerine kadar sökebilirsin.’’çok şaşırmıştım.Yaşlı bir ağaç…’’Ve çitalardan bile hızlısınızdır.Ve onlar kadarda iyi avlanırsınız.Ve bizi buradan çıkaracak gücüne gelelim…’’derken ‘’Peki sen bir cadıysan bizi buradan sen neden çıkaramıyorsun?Seninde güçlerin var ve…’’dedim ama sözümü kesti.Onun üzerine gitmem pek de hoşuna gitmemişti.’’Benim de güçlerim olabilir ama ben artık bununla uğraşmıyorum.Hayatımın tadını çıkarmak istiyorum.Ve güçlerimi kullanmadıktan sonra aniden güçlü bir büyü yaparsam kendime zarar veririm.’’dedi.Açıklaması olabileceğini düşünmemiştim.Sonra da devam etti’’Sen insanların zihnindekini değiştirebilirsin.Sadece onların beynine odaklan ve isteğini söyle.Onlarda onu yapsın.Ve bizde buradan çıkalım.Ortalık sakinleşsin.’’
Bunu yapabileceğime inanmıyordum ama denemek zorundaydım.Bir kadının beynine odaklandım ve ondan kavga çıkarmasını istedim.Böylece gücümü denemiş olacak hem de polisleri buraya getirtecektim.Ve işe yaradı kadın başka birine laf attı ve ona vurmaya başladı.Tabii hemen de polisler başımıza toplandı.Ben kadının sakinleşmesi için beynine odaklandım ve o sakinleşince de yüksek rütbeli bir polise beni ve cadıyı serbest bırakmasını söyledim.Kadın bana buradan çıkmam için yardım etmişti ve bende ona sırt çeviremezdim.Polisin beynine olayların kapandığını ve kendilerini öldürdüklerini söyledim.Böylece kurtulabilirdik.Ama gitmeden önce bir şey daha yapmalıydım.Dylan’ı burada bırakamazdım.
Onunla çıkmadan önce hemşire olayı içinde bir şeyler yapmadım değil tabii.
Sadece bir şey kalmıştı.Barda ki o tanık.
