Naiinis pa rin talaga ako hanggang ngayon, ugghhhh!! Andito ako ngayon sa may bodega ng lumang factory ng mga tsinelas. parang naiinis ako kanina dun sa nanay ng rachelle na yun haysss.. pasipol sipol lang ako ng may nahagip ang mata ko na isang binatilyo. Ahuh! Mukhang sinuswerte ako ngayon aa.
"Pst! Hoy bata!" Lumapit naman ito.
"Bakit po ate?"
"Pasensya ka na huh"
"Bakit po at-- ugkkk! Ugggkkk!"
"Pasensya na bata, ganito talaga ako lalo na pag naiinis ako tsk, nadamay ka pa tuloy" at mabilis ko ng iniwan ang katawan niya doon.
Someone's POv
Ngayon kilala na kita, kaya pala ang hiwaga mo sakin. Hahaha! Akalain mo yun ang swerte na mismo ang lumalapit sayo tsk. Tsk. Tsk. Sayang ka talaga.
Riiing! Riiinggg!
"Hello"
"May ipapagawa ako sayo"
"kahit ano pa man po iyon, masusunod po milord"
"Magaling, sige magkita nalang tayo." At pinatay ko na ang telepono.
Magaling ka bata kilala ko ang angkan mo, alam kong hindi kita basta basta makukuha. Gusto kong mapatay na kita, bago ka pa makita ng iyong ina.
Samantala
"Christina" tawag ng magaling kong ama.
"Bakit?"
"Gusto kong malaman, bakit ayaw mo sa mga lee. Mataas na posisyon ang ibibigay nila sayo"
"ayoko sa kanila, hindi ako interesado sa posisyon na ibibigay nila" tsk. ayoko lang talaga magkaroon ng ugnayan sa ina ko.
"Yan lang ba talaga dahilan?"
"Oo, bakit? Ipapamigay mo na ako? Ay sabagay pinamigay mo nga ako sa impyerno 9 na taon na ang nakakalipas diba?"
"Christina ginawa ko lang yun para sayo, para ihanda ang sarili mo oras na ikaw na ang magmamana sa lahat ng pinaghirapan ko" gustong gusto ng isigaw ng puso ko na KAHIT NA! ANAK MO PA RIN AKO! pero ayaw ilabas ng bibig ko ang mga salitang yun.
"Naiintindihan ko, kahit masakit na sarili mong anak kelangan e train para pumatay lang naiintindihan ko. Ka--kahit ma--masa--kit" hindi ko na talaga mapigilan umiyak.
"Anak patawarin mo ako, balang araw malalaman mo kung bakit ko nagawa yun mahal na mahal kita christina, mahal na mahal"
"Evan naman ee, para kang bakla nagda drama bleeehhh" sabay dila ko sakanya hihi.
"Alam mo christina minsan parang naisip ko na baliw ka siguro kasi minsan walang ekspresyon na makikita sa mukha mo minsan naman tumatawa. Ok ka lang ba?"
"Evan naman ee! Ee sa trip ko magsungit o minsan trip ko tumawa ganyan lang yan ;)"
"Hays oo na. Matulog ka na, may pasok ka pa bukas. Goodnight my angel iloveyou:*"
"Goodnight din evan thanks" umalis na si evan sa kwarto ko at as usual ako nanaman mag isa. Makatulog na nga lang.
Jane's POv
"my lady may bisita po kayo"
"Sige papasukin mo"
"Goodevening madame"
"May balita ka na ba tungkol sa pinapa trabaho ko sayo?"
"Opo madame. Kaya po andito ang mga tauhani lee jing-yun ay may hinahanap sila" hinahanap? Sino naman?
"Sino ang hinahanap nila?"
"Hinahanap po nila ang susunod na maging prinsesa ng mga lee, at yun po ang anak niyo ky Mr. Christopher Evan Difronzo"
"A--ano?" Ibig sabihin anak ko yung nakipag away doon sa parking lot? P-pero di ko nakita yung mukha ee"
"Madame balita ko po tinatanggihan ng anak niyo ang posisyon"
"Alam ko dahil hindi papayag si evan oras na mangyari yun, makaka-alis ka na. Bumalik ka na lang dito pag may bago kang impormasyon"
"Opo madame"
Napakaliit ng mundo, pagkatapos ng 17 taon nakita ko ang anak ko na lumaban ng patayan hindi lang siya makuha ng pamilya ko. Alam ko darating ang araw magtatagpo rin tayo, at sana sa araw na yun walang labanang magaganap.
An: hi gys! Kahit wala pa po akong readers okay lang, kaya ko pa. Aja! XD
