Ο Κρατούμενος.

Ωρα για Δουλειά.

Το πρωί ξύπνησα με δυσκολία. Η ωρα ηταν 10,έπρεπε να μάθω και τι θα γίνει με την δουλειά που μου βρήκε ο αδερφός μου. Ξαφνικα θυμήθηκα τι έγινε χθες το βράδυ και ξανά έπεσα πισω στο μαξιλάρι. Αποφάσισε Άνι τι θέλεις. Δεν γίνεται μια να προσπαθείς να τον ξεπεράσεις και απο την αλλη να τον σκέφτεσαι συνεχώς. Πρέπει να φτιάξεις την ζωή σου επιτέλους,ίσως αυτή η δουλειά στο δικηγορικό γραφείο με κάνει να ξεχαστω λιγάκι..
Τις σκέψεις μου τις σταμάτησε ο αδερφός μου "Ει,Άνι,που ταξιδεύεις;" "Καλημέρα Έντουαρτ,κάτι σκεφτόμουν και αφαιρέθηκα." "Είσαι καλά; σε βλέπω χλωμή και λίγο θλιμμένη. Συμβαίνει κάτι χθες το βράδυ;" "Όχι. Απλως ήπια λίγο παραπανω και με πείραξε. Ετοίμασε καφέ και κατεβαινω να μου πεις για την νέα μου δουλειά." "Θα σε περιμένω στην κουζίνα."
Ο Έντουαρτ είχε βγει απο το δωμάτιο μου και εγώ είχα σηκωθεί να κάνω ενα κρύο μπάνιο μπας και καταφέρω να συνελθω. Το κρύο νερό παντα με βοηθάει..
Βγήκα και φορεσα μια φαρδιά μαύρη μπλούζα και ενα απλό αθλητικό σορτσάκι και κατέβηκα κάτω που με περιμενε ο αδερφός μου. Οι γονείς μας έλειπαν στην δουλεια, έτσι ειχαμε ελεύθερο χρονο να μιλήσουμε με την ησυχία μας. "Λοιπον,σε ακούω" "Έτοιμος ο καφές,κατσε μη στεκεσαι όρθια." μου είπε και έδειξε την θέση απέναντι του. Εκατσα και ήπια μια γουλια απο τον υπέροχο καφέ που φτιάχνει ο Έντουαρτ. "Ο υπεύθυνος του γραφείου, ο Μικε,όπως σου είπα δέχτηκε με χαρά να συνεργαστείτε μαζί. Το Σάββατο κάνει μια εκδήλωση στο σπίτι του στον κήπο,είσαι καλεσμενη και ως πλεον συνεργάτιδα του θα έπρεπε να βρίσκεσαι εκεί.Καλά ως εδώ;" τα είπε όλα με μια ανάσα. "Ναι,δεν έχω αντίρρηση." "Ωραία λοιπον,τα υπόλοιπα θα τα μάθεις απο τον ίδιο,λεπτομέρειες για την δουλειά και για το τι ωρα πρεπει να πας την δευτέρα. Καλη αρχή αδερφουλα μου" Μου είπε και με αγκάλιασε απο πίσω δίνοντάς μου ενα φιλί στο κεφάλι. "Εγώ πρέπει να πάω στη δουλειά. Θα τα πούμε το βράδυ"
Αχ ρε Εντ,φεύγεις και εσύ; σε ποιον θα πω τον πονο μου; είπα για ακόμα μια φορά στον εαυτό μου. Σηκώθηκα απο την καρέκλα και πήγα να κάνω μια βόλτα εξω στον κήπο. Φυσούσε εξω και είχε λίγη ψύχρα,οτι έπρεπε για εμένα. Το τηλέφωνο ξαφνικα χτύπησε,ένας αριθμός που πρώτη φορά έβλεπα. "Παρακαλώ;" "Άνι,ο Μάρκους είμαι. Θα ήθελες να τα πουμε απο κοντά; χθες ήσουν χάλια από το ποτό και μάλλον με αυτά που σου είπα τα πραγματα έγιναν χειρότερα. Τι θα έλεγες να περνούσες το μεσημέρι από το σπίτι μου να σου έκανα το
τραπέζι;"
Μετα απο όλα αυτά που μου είπε χθες το βράδυ τολμαει να με καλεί και σπίτι του; τι θράσος έχει αυτός ο άντρας..
"Δεν ξέρω αν μπορω. Έχω σημαντικότερα πραγματα να κάνω απο το να χάνω χρονο μαζί σου. Με θες κάτι άλλο;" του είπα ενω απο την πίεση που ασκούσα στο τηλέφωνο λίγο ακόμα και θα έσπαγε. "Σκεψου το Άνι, αν θελήσεις πέρνα στις 2." είπε και εγώ του έκλεισα το τηλέφωνο στα μούτρα. Είχε δεν είχε παλι με φούντωσε..
Εκανα νευρικά κύκλους πανω κάτω,σκεφτόμουν και ξανά σκεφτόμουν αυτό που μου πρότεινε. Ίσως ηταν ευκαιρία να ξεκαθαρισουμε κάποια πραγματα για τους δυο μας. Θα πηγαινα και ας μη μου έβγαινε σε καλό.
Το τηλέφωνο χτύπησε για ακόμα μια φορά "Τι θες Μάρκους σου είπα δεν γουσταρω να έρθω.." "Γλυκιά μου,η Λενια είμαι ποιον Μάρκους λες εσύ;" "Καλημέρα φιλενάδα,συγγνώμη αλλά πριν είχα μια κλήση του και με σύγχισε είχε δεν είχε πρωινιατικα." "Θα μου τα πεις απο κοντά, ετοίμασε καφέ έρχομαι"
Έκλεισα το τηλέφωνο και μπήκα ξανά μέσα στο σπίτι. Ετοιμασα καφέ για την Λενια και κάθισα στον καναπέ. Η πόρτα μετα από κάνα 20λεπτο χτύπησε.
"Επιτέλους ήρθες" της είπα και την αγκάλιασα σφιχτά. "Πολλές αγάπες βλέπω" "κάθησε να σου πω" Πήγαμε και καθισαμε στο σαλόνι και της εξήγησα με λεπτομέρειες τι έγινε με τον Μάρκους χθες στο κλαμπ και το απόγευμα στο εμπορικό. Εκείνη είχε μείνει με ανοιχτό το στόμα "Είναι τρελός,πως τολμαει και εμφανίζεται έτσι απότομα στη ζωή σου; Εσύ; πως νιώθεις;" Άντε τώρα να της εξηγήσεις..
"Είμαι μπερδεμένη,δεν ξέρω. Δεν θέλει να ξανά είμαστε μαζί. Έχει άλλη,τι το παραπάνω έχει απο εμένα εκείνη;" "Αγάπη μου, καμια φορά ο χρόνος σε κάνει άλλο άνθρωπο,σε αλλάζει,καποιους τους κανει καλύτερους με καθαρό μυαλό και αλλους προς το χειρότερο. Ο μαρκους δεν σκέφτηκε μονο τον εαυτό του, σκέφτηκε και εσένα. Χρόνια μακριά σου,σε ήθελε,σε αγαπούσε πολύ παρόλο που υπήρχε απόσταση αναμεσα σας. Περιμενε, όπως περιμενες και εσύ την ημερα που θα ξανά είστε μαζί. Η ζωή όμως καμια φορά έχει άλλα σχεδια απο εκείνα που προγραμματίζουμε εμείς οι ίδιοι. Ο Μάρκους δεν ξανά γύρισε πίσω,έμεινε Γαλλία. Ίσως αυτό να ηταν ενα σημάδι για εσένα,Ότι πρεπει να συνεχίσεις την ζωη σου. Είσαι μόνη σου εδώ και 1χρονο και παραπανω,εκείνος βρήκε μια κοπελα που τον αγαπάει. Φτιάξε και εσύ την ζωή σου,μην κόλλας στα ίδια είσαι νεο κορίτσι. Ο Μάρκους σαγαπαει,παντα θα σε αγαπάει. Μην του θυμώνεις σκεψου και την δική του θέση. Κρατα επαφες μαζί του,μιληστε και ξεκαθαριστε τα." "Δεν ξέρω Λενια,μου είναι δύσκολο να το χωνεψω όλο αυτό. Θέλω και εγώ τον χρόνο μου. Με πήρε σήμερα τηλέφωνο και μου είπε να περάσω απο το σπίτι του.." "Ωραία λοιπόν,πάρε τον τηλέφωνο και πες του οτι θα περάσεις από εκεί. Άσε τα πεισματα.."
Ίσως και να έχει δικιο η Λενια,μάλλον πρεπει να τα ξεκάθαρισουμε.
"Ας αλλάξουμε θέμα. Βρήκα δουλεια σε δικηγορικό γραφείο!" "Σοβαρά; χαίρομαι για εσένα Άνι,πότε ξεκινάς;" "Δευτέρα και το Σάββατο ο Μάικ,ο συνεργάτης μου δηλαδή,οργανώνει μια εκδήλωση στον κήπο του για τα εγκαίνια του γραφείου του και πρέπει να βρίσκομαι εκεί." "Υπέροχα! Πρεπει να φύγω,η ωρα έχει περάσει και θα αργησω για την δουλειά." "Εντάξει,πάρε με όταν μπορεσεις για να σου πω τι έγινε με τον αλλον." Την συνοδεψα μέχρι την πόρτα και την φιλησα. Αποχαιρετιστηκαμε και είπαμε οτι θα τα ξανά πουμε σύντομα.