Ο Κρατούμενος.

Άτυχη Μέρα.

Σάββατο σήμερα. Η ημερα της δεξίωσης έφτασε,δεν είμαι και τόσο ενθουσιασμένη, κάτι μέσα μου λέει οτι δεν θα πάνε καλά τα πραγματα. Δεν κοιμήθηκα καθόλου καλά, είχα άγχος για την σημερινή ημέρα,και αν δεν έκανα καλή εντύπωση; Αν δεν γέμιζα το μάτι στο αφεντικό μου; Ένας θεός ξέρει..Σηκώθηκα για ακόμη μια φορά από το κρεβάτι μου και με βαριά καρδιά κατέβηκα τις σκάλες και καλημέρισα την οικογένεια, ο Έντουαρντ με επεξεργαζόταν, τι κοιτάς αδερφούλη; τα χάλια μου τα μαύρα έχω.. πήρα μια κούπα καφέ και εκατσα στο σαλόνι.
"Τι έγινε; Γιατί τέτοια διάθεση;" Ρώτησε ο αδερφός μου περνώντας το χερι του γύρω από τους ώμους μου. "Η μέρα θα φταίει, έχω λίγο άγχος για σήμερα" "όλα καλά θα πάνε και το ξέρεις, είσαι υπέροχη και θα τους αφήσεις ολους με ανοιχτό το στόμα." μου είπε χαμογελοντας και μου έδωσε ενα πεταχτο φιλί στο κεφάλι και έπειτα ανεβηκε επανω. Τι θέλω και μπλεκομαι με τέτοιες καταστάσεις θα Θέλα να ξερα..
Βαριεστημενα αφησα την κούπα στο τραπέζι και πήγα επάνω. Μετρουσα τα σκαλιά, κάθε φορά το κάνω αυτό "9,10,11..Γαμώτο!" αναφώνησα καθώς στο 12ο σκαλί σκονταψα και έπεσα. Στην αρχή εκατσα εκεί κάτω, και γελουσα με τα χάλια μου, μετά σηκώθηκα και μπήκα στο δωμάτιο μου. "Λίγο ύπνος ίσως σωσει την κατάσταση, γιατί αν συνεχίσω έτσι δεν με βλεπω καλά.." Ξάπλωσα με φόρα στο κρεβάτι και έκλεισα γρήγορα τα ματια μου, σκέφτηκα μερικά πραγματα και έπειτα με ξανά πήρε ο ύπνος. Τέλεια.
"Χαχαχα σταμάτα να με γαργαλας Έντουαρντ θα τα πω όλα στον μπαμπά!" έλεγα και γελουσα "Για όνομα του θεού άνι, για πόσο ακόμα θα σε σκουνταω;" φώναξε στο αυτί μου ο αδερφός μου. "Συγγνώμη έβλεπα ενα όνειρο, νόμιζα οτι όλο αυτό γινόταν εκεί και.." δεν πρόλαβα να συνεχίσω καθώς με τράβηξε από το χερι και με σήκωσε όρθια πανω στο κρεβάτι. "Η ωρα είναι 7 πρεπει να ετοιμαστείς για την εκδήλωση, θα αργησεις και θα μας εκθέσεις και αυτό δεν το θέλουμε, έτσι αδερφουλα;" Ξεροκαταπια, διότι όποτε με κοιτάει με αυτό το αγριο βλέμμα ο Έντουαρντ σκαλώνω και δεν μπορω να σταυρωσω λεξη. Κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά και έτσι έφυγε από το δωμάτιο.
Άντε άνι κουνησου.
Μπήκα στο μπάνιο και αφού εκανα την γνωστή διαδικασία που κάνω κάθε φορά, βγηκα και τυλιχτηκα με την πετσέτα, κοιταχτηκα στον καθρέφτη και μου χάρισα ενα χαμόγελο. Περιποιήθηκα τον εαυτό μου περισσότερο, βγηκα απο το μπάνιο και ξανά μπήκα στο δωμάτιο. Κοίταξα το υπέροχο φόρεμα που στεκόταν πανω στην ντουλάπα κρεμασμένο, πεταξα την πετσέτα και άρχισα να ντυνομαι. "ΟΧΙ, δεν μπορω να βάλω σουτιεν με αυτό το φόρεμα, είναι εξωπλατο, όχι αυτό θα φαίνεται αμα καθισω..." καθόμουν και δοκιμαζα οτι είχα στην ντουλάπα οτι αφορα τα εσώρουχα" Αυτά μάλιστα! Φωναξα ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα. Κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και ομολογώ οτι το φόρεμα εστρωνε υπέροχα στο σωμα μου. Έβγαλα την πετσέτα απο το κεφάλι και άρχισα να στεγνωνω τα μαλλια. Αφού τελείωσα και με τα μαλλιά σειρά είχε το βάψιμο. Έβαλα eyeliner, κοκκινο σκούρο κραγιόν και ολοκληρωσα το look μου με τα ασημένια σκουλαρίκια μου που μου είχε κανει δώρο ο μπαμπάς. "Σήμερα θα καψουμε καρδιές" είπα απο μέσα μου και ξεκινησα για να κατεβω στο σαλόνι. Η ωρα ηταν 9:30 οπότε είχα λίγο χρονο στην διάθεση μου.
"Τι ομορφιές είναι αυτές; Αυτήν την κούκλα θα συνοδεψω απόψε;" είπε ο μπαμπάς καθώς έβγαινε από την κουζίνα. "Σε ευχαριστώ πολύ" είπα και του χαρισα ενα φιλί στο μάγουλο. Η διάθεση μου είχε φτιαξει μπορω να πω, αλλά το οτι ένιωθα οτι κάτι θα συμβεί δεν μου έφευγε όλη μέρα απο την συνείδηση μου..
Ο αδερφός μου λείπει στην δουλεια, είπε μόλις τελειώσει θα ερθει και εκείνος στην εκδήλωση.
Η ωρα είχε περάσει. "Πάμε;" ρώτησε ο μπαμπάς μου και τον επιασα από το χερι αγκαζε και πήγαμε μέχρι το αμάξι.