Mavi kalp yoktur

Kapalı fahişe kiyafeti

Medya:Ofelyanın kiyafeti ve makyajı
Uyandığımda yatakta yatıyordum.Sırtımdaki sızı yerini koruyor,hala acı veriyordu.Aklıma gelen düşünceyle,hemen yerimden kalktım.Giyinme odama girdiğimde,kirli kiyafetlerimi aramaya başladım.Bir köşede durduğunu gördüğümde,aceleyle pantalonun ceplerine baktım.Telefonun yoktu ! Korku tüm hücrelerimi bürümüştü.
-Telefonunuz bende Ofelya hanım...
Aniden gelen sese mi korkayım?Yoksa bana kendi ismimle hitap etmesine mi?
Aceleyle ona döndüm.Ellili yaşlarında iri bir adamdı.
-Afşin ben görmeden,telefonunuzu götürdüm.Artık bende kalacak.
-A..ma..
-Aras beyden haberleri size ben vereceğim.
-Siz?
-Ben Aras beyin adamıyım,bu kadarını bilseniz yeterli.
Tam gidecekken,aklına bir şey gelmiş gibi bana çevrildi.
-Aras bey dedi ki.... Beni beklesin,çok yakında görüşeceksiniz.
-Beyefendi..
Beni dinlemeden gittiğinde yavaşça yere çöktüm.Masum bir hayatım yoktu eskiden ama şimdiki gibi kirli değildi.Bu oyuna başladığım ilk günden masumiyetimi yavaşca kaybediyordum. Bu bana acı veriyordu ....Acı...
*********************
"Kız yaralı bir melekti...Melekler ölmezdi ama acı çekerdi "
**********************
-Afşin bey sizi kahvaltıya bekliyor..
-Aç değilim...
-Eğer gelmezseniz-ben getirmesini bilirim,- dedi
Yavaşça ayağa kalktım.Hizmetçiyi takip ederek,salona indim.
-Demek geldin...
Yavaşça ondan en uzak köşeye oturdum.Zaten masa yeterince genişti.
-Buraya gel.
Eliyle yanını gösterdiğimde,başımı hayır anlamında salladım.
-Çabuk!
Bağırdığında,aniden sıçradım ve ayağa kalktım.Yanına yaklaştığımda,korkuyla yanına oturdum.
-Bu akşam davet var,sende katılacaksın.
-İstemiyorum.
Gözlerini bana çevirdiğinde,irislerinden ateş fışkırdığına yemin ede bilirdim.
-Bir cümlemi iki kere tekrarlatma.
-Ama daha bir kiyafetim bile yok...Hepsi aynı bunların..
-Her yere bununla gideceksin bundan sonra
-Kim karar veriyor buna?
-Ben.
-Sen kimsin ya?
Aniden ayağa kalktığında sandelyesi devrildi.Bende ayağa kalktığımda,korktuğumu belli etmemeye çalıştım.Sofranın ucundan tutarak çektiğinde,tüm kahvaltılıklar yerdeydi.Yavaşça yanıma gelerek elini yanağıma koyduğumda geriledim.O ise yanağımı okşuyordu.
-Unuttun mu güzelim? Ağabeyin.
Hızlıca yanımdan ayrılırken,son kez bağırdı.
-Davete kadar buna yemek yok !

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

Askıdan yeni ama aynı bir kiyafet aldıktan sonra,üzerime geçirdim.Saçlarım doğal dalgalı olduğu için,salık bıraktım.Ablamın bir dünya dolusu makyaj mazemeleri arasında,kendime sade bir makyaj yaptım.
Misafirler artık geliyordu bile.Tam kapıdan çıkacakken, sabahki adam odaya girdi.Ceketinden çıkardığı bir poşeti aceleyle elime tutuşturdu.
-Bu ne?
-Aras bey yolladı.İçinde not var,karar sizinmiş.
Çabucak odadan çıktığında,poşeti aceleyle açtım.Abiye ve müthiş derecede güzel bir kiyafet vardı ellerimde.Dekoltesi fazlaydı.Aceleyle notu aradığımda ,sonunda bulmuştum.
"Bu gece karanlık dünyanın en büyük adamları evinizde toplanacak.Ve üzerindeki o kapalı kiyafetin anlamı gözüktüğü gibi masum değil.Afşinin fahişelerinin giydiği simbolik bir elbise.Karar senin.Ya fahişe olduğunu o kadar insanın içinde tektar beyan edeceksin,yada bu kiyafeti giyeceksin "
Yatağa çöktüğümde,ağlamaya başladım.Bu kadar insanın içinde beni bu hale düşürmesi iğrençti.Arasın gönderdiği kiyafeti elime aldıktan sonra,kapıyı kilitleyetek üzerimi değiştirdim.Göz makyağımı daha da koyulaştırdıktan sonra,saçlarımı hafifçe topladım.
Korkuyordum ama hiçbir şey gururumdan daha önemli değildi.O adamı öfkelendirmek beni mutlu ediyordu.Erdemin katiliydi! Burada kaldığım sürece,ona hayatı zindan edecektim.Kapının kulpunu indirdikten sonra,yavaşça odadan çıktım.Merdivenlenleri indiğimde,salonda onlarca insan gördüm ama bunlardan ikisi çekti dikkatimi.Biri bana tebessümle bakan Aras,diğeri her şeyden habersiz Afşin.Macera devam ediyor....