"Hadi uyan !"
Odamdaki güneşliklerin açılmasıyla ve penceremden yatağıma vuran şafak güneşiyle beraber gözlerim uyuşmuştu . Saat 05:00.
Evet... Her zamanki gibi antrenman için hazırlanıyordum . Yatağımdan doğruldum ve öylece odamdaki eşyalara bakakaldım . Bu eşyalar hep vardı ama çoğu detaylarına yeni dikkat ediyordum . Uyku sersemliği işte ... O dalgınlıkla 10 dakika geçmişti bile . Lavaboya girdim " işte aynada her zamanki ben " yüzüme değen su taneleri huzur veriyordu insana ..."Anne üstümü giyinmeme yardım eder misin ? "
Hayatım hep zorluklar içinde geçti. Bunlarda benim hayata dair sınavlarım olmalıydı ..
Kendimden biraz bahs ediyim size ben Çakır .Adımı gözlerimden aldığımı söylüyorlar ama artık bu gözler iyi değil ...
1 kız kardeşim var.. Çigdem onu herkesten , herşeyden ayırmamın nedeni Down sendromlu olması . O bir insan değil aksine bir melekti benim için .Küçükken yaşadığım elektrik çarpması sonucu her iki kolumu dirseklerime kadar kaybettim . Ama kol benim için sorun değildi asıl sorun gidenin Babam olmasıydı. Benim için kendini feda etmişti ve artık evde eskisi gibi bir huzur hiçbir zaman olmadı .
"Oğlum geç kalacaksın !"
Boks benim için herşeydi . Evet bende kolsuz insan boks yapamaz diye düşünüyordum ama imkansız diye birşey yokmuş . Eldivenlerimin içini pamuklarda dolduruyordum ve kollarıma bağlıyordum artık bana dair özel bir eldiven olmuştu ve her ne olursa olsun boksa aşıktım .
Herneyse ben artık evden çıkıyorum ...☆NOOTT;☆Amatör olarak ilk kitabımı yazmaya çalışıyorum umarım okuyup beğenirsiniz oylarınızı ve yorumlarınızı esirgemeyin lütfen
Bir eksiğim , bir yanlışım varsa kusura bakmayın hadi size iyi okumalar :)) ♥♥
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UÇURUM
Fiksi RemajaHayatın sınavları karşısında zorluk çeken fakat yıkılmaya niyeti olmayan biri . Insanlara çok güvenmesi yüzünden düştüğü yerden kalkmak için el isterken tekrar itilen biri . Küçükken elektrik çarpması sonucu onun için kendini feda eden babasını kayb...