He's Back!

CHAPTER SEVEN // JAMES

This chapter is dedicated to one of my closest friend. Best'Jocelyn! this is for you! :) Thanks sa mga advice mo. Laki po ng natulong saken nun lalo na para magising. xD hahahahaha! I hope you'll enjoy this chapter. :)

*****************

Andito ako ngayon sa park na malapit sa condo ni Nika.. Bakit ako nandito? uhm, wala lang. xD hehe. Naglilibot libot lang. ^_^

Umalis kse si Nika eh. Kasama nya si Jason. Hinayaan ko na lang silang dalawa para di ako makasira sa moment nila. Wahahahaha :D And besides, tapos na kong nang linisin condo nya kaya naisipan ko nlng din na maglakad lakad muna... Sabe nga ni Nika wag na daw akong maglinis kse pwde naman syang tumawag ng ibang maglilinis e. Mapapagod lang daw din kse ako. Sweet nya no? ="> hahahaha. Biglang bumait si ati. Wahahahahahaha xDD

Umupo ako sa may lilim ng puno, medyo tago tong place na ito mapuno kse eh. pero dito kitang kita mo yung buong park. Lalong lalo na yung mga batang naglalaro. Hahaha. Nakakatuwa silang panuorin. :)

Napukaw naman ng tatlong bata ang atensyon ko. Isang batang babae at dalawang batang lalaki. Sa nakikita ko mukhang nagpipicnic ata sila eh. Yung batang babae nag-aayos ng mga pagkain, yung isang batang lalaki nagbabasa naman ng libro at yung isa naman ay nangungulit lang sa batang babae. hahahahaha. Grabe. Parang kami lang nila Nika tska ni........

*sob sob*

Ha? Ano yun?

*sob sob*

Hala? San ba yun? Parang nasa may likuran ko lang ata eh..

Tinignan ko kung ano yun...

Ay mali.. Sino pala.. May isang babae na umiiyak.

"Um.. Miss eto panyo oh.." pag alok ko.

"No thanks. I have one." kinuha nya sa bulsa nya at pinunasan ang luha nya.

"Ahh... Okay.." sabe ko at umupo sa tabi nya..

Napatingin lang sya saken na nagtataka. Nginitian ko lang sya. Tumingin na lang sya sa ibang direksyon.

Ilang minuto rin at tahimik lang namin na pinapanuod ang mga puno sa sumasabay sa ihip ng hangin..

*sob sob sob*

Nagsimula na naman syang umiyak..

"Sige miss.. iiyak mo lang yan. It'll help you para kahit papano ma ease ang pain na nararamdaman mo." sabe ko habang inaalo ko sya

"Kahit nman na iiyak ko 'to, wala pa ring magbabago. Ganun pa din. Masakit pa din. Tsk. Why am i even opening up this to a strangers? tss. Im sure you'll never understand what im feeling right now coz you dont know the story behind." sabe nya. Tatayo na sana sya ng bigla akong magsalita.

"Alam ko nasasaktan ka ngyon. At hindi naman ako tanga para akalain umiiyak ka sa saya. Sobrang sakit ba? Sge, ilabas mo lang yan. Then later on, you'll feel better. Hindi nga lang totally better pero diba kahit papano gagaan din yang pakiramdam mo. Wag mong kimkimin yan kse nakakabaliw yun. Im sure naman kung sno mang tao ang pagsabihan mo ng problema mo at kung willing silang makinig, kahit na di nila alam ang buong storya, maiintindihan ka nila, kita." sabe ko habang nakatingin lang sa knya na nakatayo pero nakalikod saken.

Akala ko aalis na talaga sya pagkatapos kong sabihin yun pro bigla nlng syang umupo at humagulgol.

"Ssshh. Ilabas mo lang kung hanggang saan mo kya.."

"Sabe nya pagod na daw kse sya saken e.. *sob sob* napagod kakasuyo.. kakahingi ng sorry.. Lagi nlng din daw kse na sya yung lumalabas na mali *sob sob* Naiinis ako! Naiinis ako sa sarili ko! :'( Masyado ba talaga akong nakakapagod mahalin?"