Gitmeden Önce Unutma

● Kardeşim

"Aşk, dünyanın en tatlı mutluluğu ile en derin acısından yaratılmıştır."
Bailey
Nefes nefese uyandım her sabah ki gibi kollarımdaki izleri görerek ve beynimde dolanan iğrenç kelimeleri duyarak uyanıyorum. Kalkıp elimi yüzümü yıkadım. Kimseye güvenmemem gerektiğini çoğu zaman bu aynaya bakarak söylüyorum. Bi keresinde aynayı kırmıştım. Ellerimden akan kanlar yeri kan gölü haline getirmişti. Parmaklarımın arasından geçen umutsuzluğun simgesi.
Elimi kullanamayacak hale gelmiştim. Hata bende. Tekrar tüm yaşadıklarım gözümün önünden film şeridi gibi geçiyor.

Geçen yıl Mayıs ayında ailem ile yazlığa gittik, derslerden çok uzağa, kafa dağıtmak için. Birkaç gün sonra eski sevgilim Çınar whatsapptan mesaj atmıştı. "Dalya, seni çok özledim, seninle tekrar birleşmek istiyorum." Sebepsizce kabul ettim. İzmir'e geri döner dönmez Çınar ile buluştuk. Amacı belliydi 1 yıl ardından tekrar benden faydalanmak. Fakat o zamanlar anlamamıştım. Evet çok saftım. Masum görünen ancak kötü kalpli bir erkeğe aşık olduğum için...
Sadece iyi biri olduğunu sanmıştım. Özür dilerim. Her buluşmamızda sadece öpüşüyorduk. Sadece 3 kelime konuşuyorduk. Çok kaprisli biri olduğumu söylemişti, böyle davranan birine ne yapsak suç.
Bizim ilişkimiz 2 hafta sürmüştü hevesini alıp attı gibi birşey. Onu hala unutamamıştım. Ancak elimden hiçbirşey gelmiyordu.
Saçma sapan birisinin arkasından çok koştum, çok ağladım. Beni ilk ağlatan erkektir çınar. Hatırlıyorum.
Fakat 2 ay sonra unutmayı başarmıştım kalbimde daha az onun parçaları kalmıştı. Ses tonunu unutmuştum, gülüşünü, gözlerini.

Yazın okulda Teog hazırlık kursu başlamıştı. Arkadaşlarla birlikte hergün gidiyorduk. Ancak Serra benim düşüncelerimi değiştirip kurstan kaçmaya başladık. Beni kötü alışkanlıklar edinmemi sağladı.

Serra ile birgün tekrar kurstan kaçıp Bornova'ya gitmiştik 4 - 5 saat gezip o kendi evine gitmek üzere ayrı otobüse bindi. Bende kendi otobüsümü beklerken durakta 1.85 boylarında eskiden bizim okuldan mezun olan çocuğu gördüm. Aşık olmuşcasına hiçbirşey yapmadan sadece yüzüme bakıyordu. Bense ona bakmamayı tercih ettim ve telefonumdan müzik açtım kulaklık ile dinliyordum. Oda aynısını yapmıştı. Bir süre sonra otobüs gelmişti. Sırayla duraktakiler binerken biz en arkaya kalmıştık. Tam onun önünden geçerken müziğin sesini kapattım. Bana önden sen geç demişti. Bende hızlıca geçip en arkanın bir köşesine oturdum. O da en arkaya gelip diğer köşeye oturmuştu. Arada birbirimize bakıyorduk. Neden bilmiyorum ama çok etkilenmiştim.
İneceğim yere gelmiştim. Ayağa kalkıp dügmeye bastım. Bana baktığını hissediyordum. Önüme bakarak gülümsedim. Ve indim. Güzel bir anının bittiğini sanıyordum. Ancak daha bu fragmandı. Eve girdim. Balkonda sigara içerkene Messenger'ıma mesaj geldi. Yoksa?? Bu deminki Çocuk olabilir miydi? Zaman kaybetmeden telefonuma baktim. Yekta Erez: Demin ki kız senmiydin??
Mesajı okurken kalbim normalden daha hızlı atmaya başladı. Çok heyecanlandım. Hemen evet bendim yazdım. İsmi Yekta'ymış... Bana, sen evrim gecirmişsin okuldayken hatırlıyorumda küçük ezik birisiydin fakat şuan çok iyisin. Yazdığı an kendimi tekrar aşkın kollarına bırakmış gibi hissettim. Böyle konuşa konuşa yakınlaştık ve bir buluşma günü ayarladık.

"Taşlar ve sopalar kemiklerini kırabilir ama kelimeler canını öyle bir yakar ki şaşarsın"
C. Palahniuk

Aradan 1 hafta geçmişti, buluşma gününe bir gün kalmıştı. Fakat Yekta birden bire messengerdan sen benim kardeşimsin, sen ve ben asla biz olamayız gibi şeyler yazmaya başladı. Sinirlenip onu arkadaşlıktan çıkardım. Pişman değildim.

1 hafta sonra Yekta Özür mesajı atmıştı, o gece bir çocukla kavga etmiş, sinirlenmiş, boş boş şeyler yazdığını söylemişti. Affettim...

Ertesi gün buluştuk. Herşey çok güzeldi. Fakat, ikimizde çok utangaçtık. İlk kez gerçekten aşık olduğum kişi ile buluşuyordum. İlk adımı birisinin atması gerekiyordu. Birden kendimizi birbirimize bakarken bulduk. Yaklaşmaya başladık. Birden Öpüşmeye başladık. Ellerimiz birbirimizin bedeninde geziyordu.
Saat 20.40'da eve döndüm. Odama gidip Yekta ile tüm yaşadığımız duyguları düşünmeye başladım.
Herşey çok iyiydi.

Yekta'nın bana mesaj atmasını bekledim. 21.30 gibi mesaj attı. Başka bir buluşma planı ayarladık. Ancak yarım saat sonra tekrar eskiden olduğu gibi ben seni kardeşim olarak görüyorum yazmaya başladı. Bu çocuğun amacı ne?
Ve beni engelledi...