Hell's Wrath

Meeting your Hell

DyslexicParanoia sana po mabasa nyo rin tong munti kong gawa.

------------------
Nakarinig naman ako ng samut saring komento pagkatapos kong magsalita.

"What the fuck?! Change your name or else I'll kill you immediately!" sigaw naman sakin ni Jiston.

"C'mon, Choi. Don't you think she's awesome? I wanna experience hell, babe." Tumayo ang lalaking mukhang Amerikano at hinigit ang braso ko. Hindi naman ako nagpahila, sa halip ay hinigit ko ito palayo sa kanila.

"Woah. Trying hard, babe? You excite me." Ngumisi sya pero nakakakilabot ang resulta nito. Napahakbang naman ako patalikod sa tinuran nya. Nakakatakot sya. Ang laki nya pa namang tao. Halos balikat nya lang ako.

"You're scaring the girl, Barnes." Sabi pa ng isang lalaki na mukha namang Italyano, ang laki ng ilong nya. "C'mon, sweetie, lemme take you to heaven. Wahahaha." Nagsitawanan naman ang iba pang lalaki sa paligid.

Lea, wag kang iiyak. Wag mong ipakita na natatakot ka sa kanila. Pilit kong pinapalakas ang loob ko.

"Ok, enough with the talking, let's get serious, dude. What's the initial price of Hell. I wanna bet $100,000 for this night. She looks so innocent." Biglang sabi ng isa pang Amerikano na sa tantya ko ay kasing edad na ng nanay ko.

Lord, help me.

"Hell's got a little higher amount, Stefan. We will start with $250,000 because, as you already said, she's so innocent. Very fresh and untouched." Napa-woah, wow, at tawa naman ang mga lalaki.

Mga bastos. Tarantado.

Gusto ko silang pagmumurahin pero hindi pwede. Hanggat wala pa akong kakayahan, sasabayan ko sila sa larong sila ang nagsimula. Sa larong buhay ko ang nakataya.

"$300,000 for that innocent lady." Sabi ng isang singkit na halos lumawlaw na ang pisngi sa katandaan. Mayaman naman to, bakit di ata nagpapa-botox? Mukhang bulldog.

"$315,000... $320,000... $350,000... $500,000..." At tumaas pa ang presyo. Nakakalula. Totoo kayang may perang ganun kalalaki ang mga ito.

"$725,000 going once, going t---"

"725,000 plus my winning prize awhile ago." Biglang nagsalita yung isang singkit na lalaki. Familiar sya sakin, artista siguro to sa Korea. Nakaupo lang sya sa gilid ng kama at mataman akong tinitingnan. Nakakakilabot ang mga mata nya. Parang sa tingin palang, kaya na akong patayin.

"Ok. $725,000 plus Mr. Kwon's earnings earlier. That is... oh, $317,000. Total amount is $1,042,000. Going once, going twice... and, closed. Congratulations, Mr. Kwon. You may take your Hell with you, tonight!" Nagpalakpakan naman ang mga tao sa paligid na tila pa gamit lang akong nabili.

Lumapit naman sakin yung singkit na iyon. Sa malapitan, napansin kong mukha pa syang bata. Siguro nasa late 20+ or early 30+ ito. Di tulad ng iba na gurang na. Or maybe not, malay mahilig lang magpabanat ng mukha.

Mas lumapit pa sya sakin at napasinghap naman ako nang bigla nya nalang ako hilahin sa bewang. Na nagdulot ng kakaibang pakiramdam sa akin. Takot. Kaba. Gulat.

"Glad that you're mine, Ms. Hell..." Bulong sa akin ng singkit. "I'll make sure you see even hell can experience heaven."

Halos panawan ako ng ulirat ng sibasibin nya ang labi ko. Wala pang ibang nakakapagbigay ng gantong pakiramdam sa akin. Nakakaliyo.

Hindi ko namalayan kaming dalawa nalang pala ang natira dito sa kwarto.

Itinulak nya naman ako sa dulo ng kama dahilan para mapaupo ako dito.

Naiiyak na ako. Ramdam na ramdam ko ang panginginig ng aking buong katawan.

"Scared, eh? Don't be cause you'll live with it starting today." Sinampal nya ako. Sobrang lakas para tumabingi ang mukha ko.

Doon na bumagsak ang luha ko. Sunod-sunod ang pag-agos nito. Halos wala na rin akong makita dahil nag-uulap na ang mga mata ko.

"Shush, honey. Don't cry. Just don't cry." At tila baliw na tumawa sa harap ko.

Kailangan kong lumaban, kailangan kong manatiling buhay.

"Please, Sir. Help me get out of here. I'm begging you. My family needs me. Sir, help me."

Niyakap ko ang kanyang mga binti. Una, para magmakaawa, pangalawa, para hindi nya na ako masampal pa.

"No. You can't get out of here. You will die first. Now, stand up if you don't wamt to get killed." Para syang demonyo. Hindi, demonyo talaga sya. Sila, mga kampon sila ng demonyo.

Tumayo ako ngunit lumayo ako sa kanya. Tumakbo ako papuntang banyo pero bago pa ako makaabot doon ay nahawakan na nya ako sa buhok. Hinila nya ako pabalik sa kama at ibinalibag doon. Iyak lang ako ng iyak.

"Fuck it, I told you to stop crying. Do you wanna die?" Napahinto ako nt umiling iling nang makita kong itinutok nya sakin ang baril nya.

Lord, katapusan ko na po ba?

"Good. Behave and we're gonna start in a while." Pumunta sya sa isang maletang pinagkuhanan din namin ng mga damit namin at naglabas sya ng posas.

Para saan ang mga posas?

Gusto kong tumakbo, magwala, umiyak, pero hindi pwede. Mamamatay ako.

Lumapit sya sakin at kinuha ang aking braso. Ni-lock nya ang magkabila kong kamay sa kabilaang dulo ng headboard ng kama.

"Yes, yes. Don't move honey. I'll be right back." At lumabas sya ng kwarto. Iniwan akong tulala at pinangangapusan na ng hininga.

Nanay, patawad kung di ko kayo sinunod. Baka hanggang dito nalang ako. Lord, wag nyong papabayaan ang pamilya ko. Lord, kung pagsubok lang ito, tulungan mo akong malampasan ito, dahil ngayon nauubusan na ako ng pag-asang makaalis dito.

Iyak lang ako ng iyak. Sana patayin nalang nila ako kaysa babuyin pa nila.
Matagal na oras na ang lumipas pero hindi pa rin bumabalik si Mr.Kwon. Nangangalay na ang mga braso ko, nanghihina na ang aking katawan. Namimigat na rin ang aking mga mata dahil sa sobrang pag-iyak ko.

Gusto ko nang matulog. Gusto ko nang magpahinga. Pagod na ko.

Unti unti, hinihila na ko ng kadiliman, literal at di literal.