İNTİKAM

Bölüm -6

-MİRA-

Gamze şaşkınlıkla geliyordu. Ne dicektim ona? eğer söyleseydim herkeze anlatırdı. Bunu istemiyordum. Birseyler uydurmak zorundaydım. Koşarak yanımıza geldi.

" Noldu! Berk'in hali ne öyle yanındaki çocuk kim? Neden Berk'i dövüyor ve sen neden birsey yapmıyorsun Mira?!"

" O-okuldan. Berk Rüzgara karışmış. O-o yüzden kavga çıktı."

Rüzgar şaşkınlıkla bana baktı. Çünkü yalan söylemiştim. Gamze Berk'i kaldırdı.

" İyi misin Berk?"

" Evet biseyim yok. Ben gidiyorum. Bunu unutma Rüzgar mısın nesin ödiyeceksin bunu!"

Rüzgar hâla sinirliydi. Üstüne yürüdü fakat kolundan tuttum. Ten tene değmişti. Sıcaktı, tıpkı benim gibi. Sonra bana baktı.

" İyi misin?"
" Evet."

Gamze olaydan habersizdi ve öyle olması gerekliydi. Evet o benim en yakın arkadasımdı fakat sır saklayamazdı. Eğer ona kardesimin beni taciz ettiğini söylesem ağzından kaçırırdı bi yerde. Soylememek en iyisiydi. Gamzeye dönerek

" Sana olayı aksam anlatacağım."

Gamze başını tamam şeklinde salladı. Rüzgara dönüp

" Gidelimmi?" diye sordum.

Tamam şeklinde kafasını salladı. Gamze ve ben Rüzgarın arabasına bindik. Gamze evini tarif etti bizi oraya bıraktıktan sonra arabafan inip arabaya yaslandık. Gamze bizi yalnız bırakmak için birseyler uydurdu. Rüzgarla tokalaşıp tanıştılar sonra gitti. Yalnız kalmıştık. Sessizliği bozan Rüzgar oldu.

" Neden yalan söyledin?"

" Bunu ona söylememem."

" Neden?"

" Sır saklayamaz. Birilerine söylerlerse felaket olur."

" Peki benim sır saklayabildiğimi nerden biliyorsun?"

Birden Rüzgar'a baktım. Bana bakıyordu. Haklıydı aslında nerden bilicektim ki? Fakat yaptıklarından sonra ona karşı bi güven duyuyordum.

" Güvenilir birine benziyorsun. Ayrıca o kadar seyden sonra söylemezsin diye düşündüm."

Kaşlarını kaldırarak bana güldü. Gülüşüne bile aşık oluyordum. Bu doğrumuydu peki? Ona karşı birseyler hissetmem ileride beni üzücekmiydi?"

" Benim gitmem lazım. Birkaç işim var. Yarın biyerlere gidelimmi?"

Rüzgarın sorusu üzerine kalbım hızlandı. Bu bi randevumuydu? Hemen cevap verdim.

" Oluur"

Gülerek yanıtladı

" Yarın sana haber veririm o zaman. Ha bu arada o Berk eğer sana birsey söylerse bana söyle tamam mı?"

" Tamam" diyerek gülümsedim.

" Görüşürüz o zaman "

" Görüşürüz"

Gamze'nin yanına gülerek gidiyordum. Beni süzdü ve o bakışı attı klasik soru sorma bakışı

" Oo Mira Hanım gülüyorsunuz. Acaba bunun o cool çocukla ilgisi olabilir mi?

" Y-yok daha neler be ne yaptın sende." diyerek güldüm.

" Aranızda bisey var mı?"

" Hayır tabikide. Hem onu tanımıyorum fazla."

" Hmm ama fena çocuk değilmis he" dedi ve sırıttı.

Biraz sohbet ettikten sonra işlere koyulduk. Bazı eşyalarımı yerleştiriyordum. Fakat o aklımdan çıkmıyordu yarını sabırsızlıkla bekliyordum.

-RÜZGAR-

Ne oluyordu bana? Değişiyordum. Eski belalı ben değildim. Eskiden kimseye kafamı takmazken aklım Mira dan çıkmıyordu. Ve henüz birbirimizi tanımıyorduk bile. Bunlar bana göre değildi.

Tam bunlar üzerinde düşünürken Kerem' den mesaj geldi.

" Alberto. Bi şekilde ulaşıp teklif yaptık ve kabul etti. Yarın adamları gelip konuşacaklar. Yarın için kimseye söz verme. Çok işimiz var."

" Hassiktir. Ben ne diyeceğim şimdi Mira'ya? Off şu adamı bir an önce öldürmek istiyorum."

Eve döndüm. Ece içerde film izliyordu. Yukarı çıkıp duş aldıktan sonra rahat bisiler giyip mutfaktan kendime kola doldurdum ve Ece'nin yanına oturdum. Korku izliyordu dalga geçer gibi

" Oo Ece büyümüş korku mu izliyor" diyerek sırıttım.

" Ha ha güleyim yaa. Ben herzaman izliyorum bi kere."

" Tabi canım her zaman"

" Eğer benimle vakit geçirseydin görürdün."

Bu sözü koymuştu resmen. Haklıydı da. Onunla vakit geçirmiyordum.

" Özür dilerim"

" Ne için?"

" Sana vakit ayıramıyorum. Haklısın. Fakat herşey o kadar yo-"

" Evet. Biliyorum hersey o kadar yoğun ki bana vakit ayıramıyorsun. Annem ve babam ölmeden önce böyle değildik. Onları özlüyorum."

Ece'nin gözlerinden yaşlar aktı. Onu ağlarken görmeye dayanamıyordum. Hemen elinden tutup kafasını omzuma koydum. Saçlarını okşadım. Annem gibiydi saçları..

" Ağlama. Bunu yapanı bulup öldüreceğim. İntikamımızı alacağım."

Birden oturup bana baktı.

" Hayır abi! Ya sanada birsey olursa? O zaman tek kalırım. Bi sen varsın zaten sende gidip belaya bulasma nolur!'

Konusurken bir yandan da ağlıyordu. Ona sarıldım.

" Korkma ben hep yanındayım."

Film ve konusma bittikten sonra Ece odasına geçti. Bende dışarı çıktım. Hava esintilydi. Hafif rüzgar yüzüme vururken derin bir iç çektim. Ne yapmalıydım? Birçok şey üst üste geliyordu. Zamana bırakmalıydım belki de. Yarınki Alberto konusunu şirkete geçmeden amcamın yanına uğrayıp ona da söyleyecektim.

İçeri girdim saat baya geç olmuştu. Düşünürken uyuya kalmışım..