Genç kız umursamazca balkonda otururken onu görmüştü. Kalbi onu her gördüğünde yerinden fırlayacak gibi oluyordu. Gözlerine bakmaya çalıştı. Başaramadı. Bakmaya gücü yoktu. Ona "seni seviyorum" diyemeden boş insanlara demişti. Nefret etti kendinden kız. Onu unutmaya çalışmıştı başkalarında. Yine yapamamıştı ve hiç yapamayacaktı. Bunu biliyordu ama hep ondan kaçıyordu kız. Eğer bir araya gelirlerse biliyordu ki bir daha asla ayrılmayacaklardı. Buna inaniyordu. Fakat birleşmek de zordu. Yıllardır dile getirememişti. Onun merhametini seviyordu en çok. Duyarlılığı. Herkese karşı bir sevgi içerisindeydi o. Kimseyi kırmıyordu. Aklına gelenlerle gülümsedi genç kız. Daha çok küçükken beraber okuldan dönerken sokaktaki küçük kıza çok merhametli bakmıştı genç. O düştü aklına. Çok acı çekiyordu kız. Gözünün önündekine şehirler boyu uzaktı. Belki hiç onun olmayacaktı ama biliyordu onun da azıcık sevgisi olduğunu. Onu asla kırmayacağını biliyordu. Herkes genç kızı üzüyordu ama favorisi oydu. Başkaları üzeceğine kızı o üzse daha iyiydi. Yabancıya gitmezdi gözyaşları...
