Geç kaldım. Ona çok geç kaldım.
Siyah gözlerine ölünecek adam, ben hep sendeydim.
İstesem de gidemedim. Zar zor yazdım bazen. Bazen de hiç yazamadım. Düşünceler durdu döndü kafamda. Bir sıraya dizemedim sözlerimi. Bir bırakamadım gözlerini. Çok şiir yazdım. Yazdım da tam anlatamadım. Satır satır nakşettim dizelerimi. Bir göz göze gelemedik. Çok sevdim. Haykıramadım. Korktum. hayatımda ilk defa o kadar çok korktum. Kaybederim diye. Aramızdaki birazcık iletişim biter diye. Başkasına diyemedim.
Sadece yazdım. Kağıtlar usandı. Usanmadım. Unutmadım. Unutmak zorunda kaldığım adam.
Seni seviyorum diyemedim. Her sabah bugün ölürsen veya ölürsem diye korktum bırakmazdım daha öpemeden, koklayamadan, söyleyemeden...
Bazen yanında yazardım sana.
Ne yazdığımı merak ederdin. Söylemezdim. Korkardım. Gidersin diye korktum. Hep sustum. Sustum. İlk günden sustum. Konuşunca da saçmaladım. Bekledin. Sessizliğimi dinledin. Bekledin. Gittin. Hatamı çok sonradan farkettim. Bencildim. Oysa hep seni düşündüğümden. Bi adam gibi diyemedim be. Seviyorum diyemedim doğru düzgün. Çok güzel sevdim de diyemedim. Sen hep bekledin. Ben bekleyen ben sanardım. Sendin. Özür dilerim. Çok sevdiğimden farkedemedim. Bakışlarını zihnime kaydettim. Ne anlattığını bile anlardım gözlerinden. Sesin kulağımda. Gözlerin hep benimle. Sözlerini unutmam hele.Ben sadece sevmenin hüzünlü tarafını yaşadım. En duygusal ve en hisli halini yaşadım. Hiç harekete geçmedim. Uzun uzun bakmaya çalıştım. Dinledim. Baktım. Sustum. Gittin. Sustuğuma lanet okudum. Ağladım. Hep ağladım. En mutlu günümde sen vardın ya aklımda. Çirkin dediğin an geldi aklıma ağlayasım geldi. Hiç de üzmez beni derim. ÜZMEDİN. Hep kendim hayal ettim ve ağladım. Hayallerim, geleceğimde sen olmazsın diye çok korktum. Hala da korkuyorum. Bak sevgili, hep -di li zaman kullandığıma bakma. Hislerim aynı. Hala kirpiklerimin ıslaklığına sebepsiz. Hala ilk gün ki gibi...
