Ben de çok isterdim seninle ilgili güzel şeyler duymak. Fırsat vermiyorsun. Duymuyorsun beni. Gelmek isteseydin yollar senindi. Sen açık olan yolları bile kapattın. Fırsat yok bize. Yalnız tanıdım seni. Yanlışları sevdim. Özür dilerim. Her zaman ki gibi yalanlara inandım. Öyle daha güzeldi hayat. Sen de güzeldin. Güzel yalan. Benim asla olmayan. Yalanım bile diyemem artık sana. Benim değilsin. Düşünsene. Birini seviyorsun ve unutmak için her yolu deniyorsun. Avutuyorsun kendini. Ağliyorsun geceler boyu.. Şarkılarda, şiirlerde ağliyorsun. Evin içinde bile onu burda düşünmüştüm ilk diyorsun. Öyle seviyorsun ki rüyalarinda bile senle. Gece rüyanda, gündüz düşünde beliriyor. Vazgeçemiyorsun... Evin içinde yankılanıyor haykırışların. Sessizce haykırıyorsun. Olmuyor. Onun yalan merhameti, yalan güveni, yalandan verdiği umutları, yalanları geliyor aklına. Ve sen yalanları bilmiyorsun. Avunduğun her şey yalan. Ve hala seviyorsun. Deli gibi. Sığınacak yer arıyorsun dimi? Unutamıyorsun dimi? Yalanını sevdiğim. Ne gözyaşı aktı uğruna. Kalmadı ulan kalbimde gram umut? Bitti be. Bitmesini istediğim bitti. Böyle olmasaydı. Olmasaydı... Ahmet kaya misali "Olmasaydı sonumuz böyle". Asla okuyamayacaksın bu satırları. Asla sana ait olduklarını bilmeyeceksin. Asla..
Dizeler bitti.
Şiirde.
Ben de bittim.
Güle güle kara oğlan. Dizelerde bıraktım seni.
