Aşkın GRİ'si

BÖLÜM...2...

Belki Ali'dir umuduyla heyecanla geldiğim odamda, son zamanlarda nereye koydugumdan bir haber olduğum telefonumu buldum. Ekranda görünen BABAM yazısı içimi titetmiş, ona en ihtiyaç duydugum zaman'da gene, yanımda olmayışına lanet etmiştim.

Henüz ben 2  yaşındayken, babam annemle ayrılmış, bizi başka bir kadın için terk etmişti.
Yılda bir kez arar, banka hesabıma yatırdığı parayı söyler, ilgili gözükmeye çalışırdı.
Elimde sabırsızlıkla titreyen telefonumun ekranına dalmış vaziyette bakarken, mehtabın sesiyle kendime geldim.

-Neyi bekliyosun?
Açmayı düşünmüyorsun her halde!.

Yeşil butonu sürükleyerek açtım ve hiç birşey demeden beklemeye başladım
Duymayı beklediğim babamın sesi yerine, ilk defa duyduğum cılız bir ses karşıladı beni.

-Pelin;
Ben Filiz. Babanı dün akşam saatlerinde, geçirdiği kalp krizi nedeniyle kaybettik.

Başın sağolsun kızım...

Ne diyeceğimi bilemeden dinlemekle yetiniyordum.
Arayan, daha önce ismi haricinde hakkında hiçbir bilgi sahibi olmadığım sevgili karısıydı.
"Filiz"
Bizi tercih ettiği kişi.
Bir kız çocuğunun alabileceği, en büyük darbeyi indirmişti babam, giderek.
Bu yaşıma kadar sadece parası ve adıyla var olan babam, şimdi tamamen yok olmuştu.

Telefondaki sesin kesilmesine rağmen elim kulağımda kalmıştım duyduklarımla.

Babamın beni ikinci terk edişiydi bu ve  en acısı .
Elveda edemeden gitmişti, özlediğim baba sevgisini veremeden, bir kez olsun uçurtma uçuramadan mesela, kucağına alıp saçımı okşamadan, derdimi dinleyip derman olamadan gitmişti.

Birtek bana baba olamayan mehmet bey  yok olmuştu.

Yaşayamadıklarımın acısıyla akan göz yaşlarım her damlada ümitlerimi yok ediyordu

-Pelin?
ne oluyo mehmet amca ne dedi arkadaşım kendine gel !

Uzun bir  sessizliğini ardından "Babam" diyebildim
Ikimizi bir araya getirebildigim tek yer babam  sözcüğüydü bana aitligini yasayabildigim tek yer..
 

Arkadaşlar beğenilerinizi ve yorumlarınızı  bekliyorum şimdiden çok teşekkür ederim☺

Kendinize cici bakın 😚