Kəpənəyin Yuxusu

Məcbur Olmaq

Bəzi şeylərə məcbur olmaq əzab verir. İstəmədən etdiyimiz şeylər.. Kiməsə görə, nəyəsə görə etdiklərimiz məsələn.. Nə vaxt özümüz üçün bir şey edəcəyik? Belə getsə heç vaxt.. Nə qədər ki, başqalarını düşünürük, nə qədər ki, addım atanda ən uzaq qonşunun belə nə deyəcəyini də nəzərə alırıq bu heç vaxt baş vermiyəcək.. Amma birdə rusların gözəl sözü var.. Heç vaxt heç vaxt demə.. Bu sözə nəzər yetirəndə nə çox şey görürük elə deyilmi?! Ağlımıza gələn ilk şey əlçatmaz arzularımız olur... Kimi də bu bir evdir, kimi də maşın, kimidə də daha fərqli bir istək.. əsas da olan öz istəyimizdir, içdən gələrək etməyimizdir.. Kimdənsə asılı olmadan əldə etməkdir istəklərimizi.. İnsan oğlu tək başınaykən belə çox şeyə qadirdir.. Deyəcəksiz ki, tək əldən səs çıxmaz.. Sizcədə çırtma çalaraq bu qanuna zidd gedə bilmərikmi?! Gedərik elə bir gedərik ki, qarşımızdakılar belə bizi yenidən doğulmuş biri kimi görər..