Seçim

6. Bölüm

Sessizce yatağımdan kalkıp banyoya girdim. Üstümü değiştirip ses çıkarmamak için balkona gittim. Her sabah erken kalkan ben oluyordum. Uykuyu sevmezdim , ama yemeğe bayılırdım. Kitap ise benim olmayan hayatlarımdı. Kendi hayatımı hep düşünürdüm orada. Olmayan hayatımı!

Hayat acımazdı. Teyzem, halam , Ada, masal olabilir belki ama geçmişimi unutucağım anlamına gelmezdi bu. Ben sırf eskiler aklıma gelmesin diye annemin ve mezarına gitmiyordum.

Çünkü onlarda benim ağlamamı istemezlerdi. Hayata tek başıma tutunmayı öğrenmiştim erken olsada.

Belki kendim için belki de annem ve babam için tutunuyordum. Bir kaç kez intihar etmeyi düşünmüştüm. Ama sonra kendi kendime 'annem ve babam için hayatta kalıcam ' demiştim.

Onları çok fazla özlüyordum. Evet teyze anne yarısı diyorlardı katılıyorum belki ama asla kim ne olursa olsun kendi annenin yerini alamaz.

Ailem öldükten sonra hayata küsmüştüm. Onları benden aldı diye. Hayat bana hiç gülmemişti bu zamana kadar . Ama artık geçte olsa bir arkadaş çevrem vardı. Onlar bana yeterdi yani sanırım.

Aşka her  zaman inanmışımdır. Gerçek aşkımı bekliyorumdur belkide. Sevdiğimi sanıp çıktığım kişiler olmuştu evet. Ama sonradan farkettim ki hepsi yanılmaymış. Her biri bir pislik yapıp beni kendilerinden soğutmuşlardı.

Her tanıdığım kişi bana güzel deselerde. Ben kendimi beğenmiyordum. Çirkindim. Anneme hiç geçmemiştim. Annem çok güçlü, çok güzel, çok disiplinli ve her ne olursa olsun gülümseyen bir kadındı. Ben ise güçsüz, çirkin, her şeye ağlayan biriydim...

Bunları düşünce ağladığımı farketmiştim. Her şeye ağlıyorum dememiş miydim size? Ailem aklıma gelince her seferinden ağlıyordum . İşte güçsüzdüm ,güçsüz!

Göz yaşlarımı silip kendime yakıştığını umduğum bir gülümseme ile kızları uyandırmaya gittim.

"Ada hadi kalk ya."

"Çık başımdan arya istemiyorum uyanmak . Beni emreyle yalnız bırak!"

"Ya iyi misin? Ne Emre'si kalk hadi."

"Of of." Sonunda ada kalkınca masala döndüm. İşim zordu. Masal kolay kolay kalkmazdı.

"Masalcığım hadi kalk artık."

"Beni Nasıl uykumdan bölmeye çalışırsın bune küstahlık. Kimse beni uykumdan ayıramaz . Biz evlenicez."

"Masal iyi misin? Hasta mısın? Ateşin filan mı var?"

"Hasta filan değilim . Şimdi beni sevgilimle yalnız bırak."

Masalı kendi haline bırakıp koltuğun üzerine oturdum. Telefonum çalınca kim aradı diye bakmak için cebimden telefonumu çıkartım. Özel numaraydı . Açmalı mıydım ? Yoksa kapatmalı mı? Diye düşünürken kendimi 'açma tuşuna ' basarken buldum.

"Alo."

"Alo naber Bebek " bu sesi duymamla yüzümü buruşturmam bir oldu. Bebek nedir ya?

"Bundan sana ne"

"Aa deme öyle. Ben senim gizli hayranınım."

"Ne gizli hayranını be bak telefon numaranı bulup polise götürürüm arama beni bir daha telefon sapığı."

Arkadan bir kahkaha sesi gelince bir anlam verememiştim.

"Arya benim . Mert."

"Mert sen misin? Neden beni özelden arıyorsun ya normalden arasaydın."

"Biraz güleyim diye ve sağol sayende baya bir güldüm." Hala gülmeye devam ederken. Bende daha fazla dayanamayıp gülmeye başladım. Ada bana oradan kaş göz yapınca ağzımı oynatarak 'bir arkadaş ' dedim ve Mert'e geri döndüm.

"Beni unuttuğunu sanmıştım. Ne zamandır aramıyorsun."

" ya arya napıyım unutuyorum valla."

"Ben unutulur muyum be?"

"Oda doğruda bak sana çok güzel bir haberim var. Ben sizin okula geliyorum kızım ."

"Gerçekten mi bak bu da bir şaka olmasın yeter artık."

"Yok bu sefer gerçek . Babamın tahini çıktı işte geliyoruz."

"Ya çok sevindim çok özledim . Ne zaman geliceksiniz peki?"

"Biz yavaş yavaş toplanmaya başladık. İşte 2 hafta filan olur herhalde. "

"Sonunda artık beraber olucaz."

"Olucaz tabi ama Benim şimdi kapatma gerek güzellik kendine iyi bak bekle beni ha?"

"Tamam tamam sende kendine iyi bak seviyorum seni."

Diyip kapatınca . Aşırı mutluydum Mert benim İzmir'deki arkadaş, dostumdu . İyi , kötü her zaman yanımda olmuştur. Nerde ne yapıcağını çok iyi bilen biriydi.

Gerektiği yerde komik, gerektiği yerde
Ciddileşirdi. Çok iyi bir arkadaştı doğrusu ve yine beraber olucağımızı düşününce bile çok Mutlu oluyordum . Çünkü beni güldüren tek kişiydi. Hatta bu hayatımda babamdan sonra tek güvendiğim erkekti.

Sevgili gibi davranırdık. Mesela ben ona hep aşkım derdim o ise bana güzelim. Herkes sevgili gibi olduğumuzu düşerlerdi fakat biz dosttuk.

Okulda artık çok eğleniceğimi biliyordum çünkü artık Mert vardı.
Gelmesini ise sabırsızlıkla bekliyordum...

Yanlışlarım olabilir bunları yorumda belirtirseniz sevinirim. Ve oy verirseniz çok sevinirim kim sevinmez ki . Teşekkür ederim.