Derin Sular

Uçurum

Multi Demir ve Derinin gittiği uçurum

"Hayır bana vurmadı sadece düştüm"dedim hiç biri inanmışa benzemiyodu ama kimse seste çıkarmadı sonra devam ettim

"hadi gidelim artık ben çok açım" dedim.

Sonra demir beni kolumdan tutup kendi arabasına bindirip

"bizim biraz işimiz var siz bavullarınızı hazırlayın akşama yola çıkarız"dedi.

Hiç konuşmadan arabayla biraz gittikten sonra bana dönüp

"ne yemek istersin" dedi  "sahilde çok güzel köfte ekmek yapan yer var oraya gidelim"dedim
gülümseyip "tamam"dedi

Ben köfte ekmeğimi bitirdiğimde demir çoktan bitirmiş beni bekliyodu hemen hesabı istedi kalktık arabaya bindik

"nereye gidiyoruz"dedim  "gidince görürsün"dedi "off"diyip

arabaya bindim

"niye offluyosun" dedi
"çünkü şuan çok merak ediyorum "dedim
gülümseyip "biraz sabret" dedi

Sessiz geçen yolculuğun ardından demir "geldik" dedi.

Dışarıya bakınca uçurum kenarına geldiğimizi fark ettim beni beklemeden arabadan inip benim tarafıma dolaşıp benim kapımı açtı. Ellerimimden tutp beni dışarı çıkardı ve arabanın kapısınını ayağı ile kapattı. Yçurumun en ucuna gelinceye kadar yürüdük sonra ellerimi bırakıp arkama geçip ellerini belime doladı çenesinide omzuma koydu.

"Ne yapıcaz burda" dedim "söylemek istediklerini nefretleri yaşamak istediklerini hepsini bağırıcaksın"dedi
"ama sen burdayken olmaz"dedim benim duyduğumu duymazdan gelip devam etti

"Ve daha önce yapmadığın bişeyi yapıcaksın"dedi meraklı gözlerle hem ona bakıp hemde konuşmaya başladım.

"Neyi yapıcam"dedim
"benim yanımda ağlıycaksın içini döküceksin"dedi
"sen bunu yani benim daha önce birinin yanında ağlamadığımı nerden biliyosun" dedim

gülümseyip"seni senden daha iyi tanıdığımı söylemiştim"dedi.

Sonra önce kafasını omzumdan kaldırdı sonra ellerini belimden çekti ve ben o an boşluğa düşmüş gibi hissetdim.

"Hadi başla"dedi bende bağırmaya başladım.

"Hayat senden nefrett ediyorum. Beni bırakan, hiç tanımadığım ailemimden nefret ediyorum. Küçükten yetimhanede kaldığım müdürden nefret ediyorum. Sürtük aylin sendende nefret ediyorum. Sadece sizdende değil büyüdüğüm yetimhaneden istanbuldan bu evrenden herkesten ve herşeyden Nefret Ediyorum"diye bağırdım sonra arkamı dönüp demire bakıp güldüm ben gülünce oda güldü. Yavaş yavaş onun yanına gidip kollarımı boynuna dolayıp"teşekkür ederim"diye fısıldadım benden böyle bişey beklemiyo olmalıki ilkten kasıldı ama sonra oda ellerini belime sıkı sıkı sardı. Biz hala sarılırken bi anda hıçkırarak ağlamaya ve bağırmaya başladım.

"Herkesten Herşeyden Nefret Ediyorum"diye hem ağladım hem bağırdım. Demirde ellerini belimden çekip beni göğsünr yasladı bende ellerimi boynundan çekip beline sardım oda saçlarımı öpüp "ağla"dedi. O öyle diyince daha çok ağlamaya başladım. Sonra beni bırakıp arkamı döndürdü yine arkadan belime sarılıp gülerek

"ben seni buraya kadar getirmişken benden bile nefretmi ediyosun"dedi.

Bende gülerek "hayır tabiykide mira batudan hayatta nefret etmem sen ve kaanıda yeni tanımama rağmen nefret etmem"dedim

benim duyamıyacağım bi seste "her yerede kaanı sokmasa olmuyo"dedi ama ben duydum ve kıkırdadım.

"Artık gidelimmi gece hem yola çıkıcaz" dedim
"aslında sonsuza kadar böyle kalabilirim ama gitmek gerekiyo"dedi bende gülüp ayrıldım arabaya bindik ve ben kendi kendime demir için iyiki var dedim çünkü ona sarılırken ki içime dolan huzur sarılmayı bırakınca kendimi boşlukta hissetmem.

Yoksa Ben Demir Kayaya Aşıkmı Oluyorum
Yok Canım Ne Aşık Olcam o benim arkadaşım diye düşündüm zaten o beni arkadaş olarak hatta belki kardeş olarak görüyüdur. Böyle diyincedr içimi bi husursuzlık kapladı en kısa zamanda ona sormam lazım beni ne olarak gördüğünü ama ondan önce daha önceden olduğu gibi yapıcam bekle beni izmir gitmeden önce yine çılgınlıklarımı yapıcam.