Şahane Hayatlar

Bekarlar Kulübü

Sabah uyandığım anda kendimi bulduğum o yer gözlerimin şiddetle açılmasına sebep olmuştu.Gerçekten bir kapının önünde elimde içki şişesiyle sızmış mıydım?Yok artık Eda saçmalama!Sen iradeli kızsın.Biri bi kamera şakası falan yapıyor olmalı değil mi?Yoksa benim elimde içki şişesiyle-dedikten sonra etrafıma bakındım-üstelik bizim evin karşısında ki apartmanın önünde ne işim olurdu?

Beynimi zorlamaya başladım biraz görüntüler parça parça beliriyordu hafızamda.Yusufla bi kızı dudak dudağa görmüştüm ben.Beni aldattığından şüphelenince onun gittiği bir bara gitmiş ve onu bir başka kızla görmüştüm.Üstelik hiç bir şey yapmadan elime içki şişesini alarak bu kapının önünde sızmıştım.Muhtemelen bu karşı komşumuzun evinde sızma sebebimde bizim evin önü sanmış olmamdı.

Kalbimin tam ortasında bir acı hissetmiştim o anda.Nasıl yapardı bunu bana?Neredeyse 10 aydır yolunda giden bir ilişkimiz vardı Yusufla..Nasıl olurduda buna cesaret ederdi?

Elime cep telefonumu aldığımda tam 30 tane cevapsız aramayla karşılaşmıştım.12'si annemden,diğerleri ise kızlardandı.

Kızların hiç biri burada değillerdi.Yaz tatilinin son günlerinide aileleriyle beraber geçirmeyi planladıkları için buraya biraz geç geleceklerdi.Bense salak gibi Yusufu özlediğim için üşenmemiş bir hafta önceden gelmiştim.

Beni en son arıyan kişi Mine olduğu için onu arayacaktım ki tam o sırada karşımda ki evin kapısının aralandığını gördüm.

Bir çocuk!Çocukta o nasıl çocuk!En az iki metre.Az daha doğrulsa kafası evin tavanına deyecek.Bu durum boyu 175 olan beni bile ürkütmüştü.

Elinde ki tuttuğu koca çöp poşetini sürükleye sürükleye çıkartırken kulağım içeride ki seslere ilişmişti.

"Keriim!Oğlum bak hile yapıyosun gene!"diye bağıran bir ses.Hatta fazlasıyla kalın bir sesti bu.

Kapısı ardına kadar açık olan o evin içinden biri kısa,diğer ikisi uzun üç kişi daha çıkmışlardı.Üzerine çektikleri o marka kokan eşofmanlarından anladığım kadarıyla sabah koşusuna çıkıyorlardı.

Az önce çöp atmaya çıkan çocuğun ise hiç öyle bir hali yok gibiydi.Ah garibim.Sanırım bu da benden çünkü öyle bir hali vardı ki o eve doğru giderken arka fonda müslüm gürses çalıyordu sanki.

Tam kapının oraya gelmişti ki bakışlarını bana doğru çevirdi.

"Yine mi sen?Hala gitmedin mi?"

Eyvah!demek ki burada uyuduğumu oda görmüş baksana.

Yüzüme suç işlemiş küçük bir çocuk ifadesini ekledikten sonra konuşmaya başladım.

"Ya ben sadece..Uyuya kalmışım."dediğimde alaylı bir şekilde güldü.

"Sen cidden sadece uyuya kaldığını sanıyorsun?"

Söylediği şeye karşılık beynimden vurulmuşa dönmüştüm adeta..Yoksa..Yoksa Yusufa inat olsun diye ben bu çocukla...Ay allah korusun Eda!Ne kadar fesat düşünceler geçiriyorsun kafandan.

"Ne oldu ki başka?"diye sordum çekingen bir tavırla.

"Ne mi oldu ?Sen gerçekten hiç bişey hatırlamıyor musun?"

Ee hatırlamıyorum tabi ki,hatırlasam böyle kıvranır mıyım.

Yüzümün önüne düşen bir tutam saçı elimle arkama attırdıktan sonra bilmiyorum anlamında işaret yaptım.

"Şimdi o zaman ben sana herşeyi baştan anlatayım."dediğinde dudağımın kenarını ısırdım.Sanırım birazdan duyacağım şeylere hazır değildim.