Mimoza

yeni bir ortam

Toprak'ın gidişinden neredeyse iki hafta geçti. Düşünceler rahat bırakmıyor beni .Tabloyu verdiğine gore oda benden hoslanmisti peki neden ondan bir iz yok. Sosyal medya da aradim günlerce bulamadim. Sanki Toprak diye birisi yok herşey ruyaymis gibi. Sanirim dusunmemem gerekiyor artik .Düşünerek kendimi uzuyorum.

Ondan geriye kalan güzel ve renkli birşey varsa oda tabloydu. O günden sonra cafeyede gitmedim. O beni kendine ceken sicaklik Toprak'ın gidişiyle buz gibi bir yer olmuştu.

Bir sure sonra dusunmemeye basladim. Eski cansız heyecansız hayatıma geri döndüm.

Bu aralar beni tek heyecanladiran şey üniversite sinavimin sonuclari olucak.

Son bir gün kaldi yarin aciklanicak.
Okumak istediğim bölüm radyo /televizyon.

Sinavdan düşük bir puan alirsam eğer bir sene daha sinava hazirlanicam.
Pes etmek yok .
İleride radyo programı sunarken hayal ediyorum kendimi şimdiden seviniyorum. Kesinlikle basarmaliyim. Annem de benim kararlarima saygilidir. Babam dan hic söz etmedim .
Babam varla yok arasinda. İlgisizdir biraz yeri gelince sever fakat ihtiyacim olduğunda sessizliğiyle yokluğunu hissettirir. Her neyse o hala beni lise 1 de saniyor.

Kapi zili caldi gelen ev sahibiydi
"Bu ayki kiranızı bir hafta geciktirdiniz Mimoza babanlara söylermisin en kısa zamanda bekliyorum" dedi ve cevabimi duymaya tenezzur bile etmeden gitti.

Ben ev sahibi olsaydim asla kirasini ödemeyen bir ailenin kapisina istemeye gitmezdim.

Bugün gecmicek anlasilan biraz müzik dinlemek çok iyi olacak.

Müzik dinlerken uyumusum. Uyandigimda saat 22.00' dı
"Ne uyumuşum be"
Karnımın gurultusunu duyabiliyordum. Kalkıp birşeyler yedim ve tekrar uyudum.

Sabah olmuştu annem odama girip penceremi açmış . Dışarıdan gelen kuş cıvıltıları uyandirdi beni. Yatagimdan kalkar kalkmaz annemin gözleriyle karsi karsiya geldim.

"Günaydin anneciğim. Uyanmami mi bekliyordun odamda."

"Ah Mimoza üniversite sonuçların bugün saat 10.00 dan sonra aciklanicakti. Şuan saat 11.00 kalkta bakalim hadi."

Biraz korktum acikcasi bu kadar merakli ve heyecanli annem eğer düşük bir puan alirsam benden daha çok uzulucekti.
Bilgisayarın basina gecip sinavimin aciklandigi sayfaya girdim. Sifremi yazarken parmaklarim titriyordu.

Sayfa yüklenirken gözlerimi kapattim . Yaklaşık 5 saniyedir gözlerim kapali ve annenin cigligini duyarak actim gözlerimi .Aldığım puana inanamadim . 421 puan almistim. Kendime inanamiyorum bu puani alicak kadar caliskan bir kiz değildim. İstediğim bölüme kolaylikla gidebilirdim.

Heyecanla telefonu alip bizim kizlari tek tek arayip puanlarini sordum aralarindan en yuksek alan bendim . Sanirim ayni üniversiteye gitme hayallarimiz an itibariyle bitti. Aslinda pek uzulmedim fakat içlerinden beni en çok anlayan Arzu'yla yollarim hep beraber olsun isterdim.

Annemle biraz sarildiktan sonra ağlamaya başladı.
"Hadi ama anne karsimda ağlayan birisini görmeyi sevmediğimi biliyorsun bu mutluluktan olsa bile."

Ellerini gözlerine götürüp sildi ve yüzünde bir tebessüm oluştu.

"Tamam kizim haklisin , seni tebrik ediyorum benim gözleri güzel kizim seninle gurur duyuyorum canımın içi."
Diyerek cantasini eline aldi ve içerisinden para cikarip bana uzatti
"Hadi kizim git pasta kurabiye ve börek malzemeleri al bu aksam senin istediğin herşeyi yapip küçük bir kutlama yapicaz."
Parayi alip heyecanla kapiya ciktim mutluluğumu anlatamam. Hızlı adımlarla değilde sanki uçarak gidiyordum . Pastaneye gittim ve pastalara baktım . En sevdiğim çikolatalı profiterollü pastayi aldim.
Pastaneden cikip markete girdim ve annemim istediklerini aldim. Eve gidip hemen internette kisa bir arastirma yaptim .Üniversite bölümler ve şehirler hakkında İstanbul'da okumak istemiyordum. Her zaman bu şehirden cikip yeni bir ortam ve insanlar taniyinca biraz da olsa kabugumdan cikicagimi düşünürdüm. İzmir'i istiyordum.
Aradan bir kaç hafta geçti ve tercihlerimi yazdim . Bu puanla istediğim bölüme gidebilirdim.