Yarım Sende Benim

Üzerimize Işıltılar Dökülüyor Sevgilim

"Anne"
"..."
"Anne neredesin..?"
"Yavrum.."
"Annecim neredesin sen.."
"Buradayım kızım.. Gel bana doğru, gel yavrum.."
"Gelemem anne.. Sen gelmelisin.. Bak babam burada, herkes burada. Sen neden gelmiyorsun anne.. Yoksa beni, bırakıp gidecek misin..?"
"Yavrum ben bulamıyorum seni.. Göremiyorum sizleri.. Bir karanlık beni içine çekiyor.. Kurtarın beni.."
"Biz senin yanındayız anne.. Babam elini tutuyor sana şarkı söylüyor, bende kucağındayım babamın.. Biz buradayız anne seni bekliyoruz, gel.."
"Güzel yavrum, babana iyi bak olur mu.."
"Hayır anne. Babama da bana da sen bakacaksın. Babam seni anlatıyor anne, herkesin gözü yaşlı seni bekliyor.. Son 2 saat anne kavuşmamız için son iki saat..."
Karlos yanı
Yaren'im uyan artık güçlü tarafım benim.. Sol yanım.. Uyan nolursun.. Ben döndüm kızımız da burada geç kalma bize.. Dön kadınım neredeysen geri dön sensiz olmuyor.. Ela gözlerini aç artık..
"K-karlos.." kendimi sana nasıl kaptırdıysam, gözlerim kapalıyken bile sesini duyuyorum.. "Kar-los.." Sesin o kadar güzel ki hayat buldum bu dakika, keşke gerçek olsa.. "Öküzcüm" bir dakika bu hayal değil. Gözlerimi açtığımda, karşımda ela gözlerini bana kilitlemiş duran Yaren duruyordu. Uyanmıştı! Kadınım uyanmıştı! "Yaren.. Sen uyandın..!"
"Karlos.."
"Bir dakika Yaren'im" yavaşça kızımızı kucağına bıraktım.
"Kızım.." diyerek öptü onu. Bu görüntülerine hayran kalmamak elde değil. Bir süre daha kızımızla ilgilendikten sonra bana döndü.
"Karlos"
"Söyle Yaren'im"
"Sen.. Neredeydin bunca zaman?" işte beklediğim soruyu sordu. Ne diyecektim ki ona. Nasıl bir açıklama yapacaktım. En iyisi geçiştirmekti, en azından şimdilik.
"Boşver. Sonra anlatırım" tam ağzını açıp bir şey söyleyecekti ki kızımız uyandı ve ağlamaya başladı. Yaren onunla ilgilenirken bende Kandemir Abilere haber vermek için dışarı çıktım.
"Karlos noldu oğlum? Bir şeyi mi var Yaren'in?"
"Yok abi. Yaren uyandı.."
"Pek mutlu değil gibisin"
"Mutluyum abi sadece Yaren nerede olduğumu sordu."
"Ne dedin peki?"
"Bir şey diyemedim"
2 gün sonra
Karlos ve Yaren eve dönmüştür. Bu süre içerisinde Yaren Karlosla pek konuşmamıştır. Karlos'un her yaklaşma çabası hüsranla sonuçlanmaktadır. Yaren bebekle ilgilendikten sonra yatak odalarına gider. Karlos da hemen arkasından girip kapıyı kilitler.
"Napıyorsun?"
"Yaren konuşmadan, anlaşmadan çıkmayacağız buradan"
"Karlos neyden bahsediyorsun, konuşuyoruz işte."
"Bu mu konusmak Yaren? Zorunda kalmadıkça muhattap olmuyorsun benimle."
"Ne yapmamı bekliyorsun?! 8 ay neler çektim biliyor musun sen! Hadi her şeyi geçtim, döndün bir açıklama bile yapmadın be!"
"Açıklama yapmadım çünkü anlatamazdım sana."
"Neyi anlatamazdın Karlos"
"Yaren.. Ben.."
-

Bölüm sonuuu. Umarım beğenirsiniz. Vote verip yorum yapmayı unutmayın lütfen. Yapılan her yorum için şimdiden teşekkür ederim. Bir de unutmadan en güzel ve en çok yorumu yapan kişiye, bölüm ithaf edeceğim. :)