the journey (dutch)

De reis

Galan keek door het ronde raam naar buiten. Het was een mooie zonnige dag en de zonnestralen verwarmde Galan's huid. De vogels zongen liederen waarvan men zei dat ze net zo oud waren als de aankomst van de eerste tovenaar. Galan keek naar de kinderen die speelde en in de rivier zwommen voor afkoeling. Het waren zowel elfen als mensen. Dit was een dorp genaamd: navest, die van oorsprong gebouwd was door mensen. De mensen trokken diep het bos in tot ze bij een open plek kwamen. Hier bouwden ze hun dorp. Het was gevestigd in een bosbeheerd door elfen met als koning: Lefyr. De mensen brachten geschenken mee en schonken deze aan Lefyr die ze hartelijk aanvaarde. Verschillende elfen trokken het dorpje in en bleven er. Het dorp trekt nu velen vreemde wezens van verre gebieden aan die naar de herberg gaan om er te slapen en de laatste nieuwtjes uit te wisselen. Galan tuurde naar het dorpje. Het huis waar hij in zat stond voor een klein pleintje waar een marktje op stond. vlak tegenover stond een grote herberg met wel drie verdiepingen. Uit het grote gebouw stak een uithangbord met daarop geschreven: De dorstige reiziger. De huizen waren duidelijk door mensen ontworpen maar met een vleugje elfse bouwkunst. De muren waren van vlak steen met versieringen van bomen, wezens en dieren. De daken, van hout, waren schuin met een stenen schoorsteen. Elk huis stond vrij en had langs de zijkant een sierlijke trap ophoog die de grond verbond met een mooie balkon van steen die tegen het schuine dak stond. De plek waar het dorp stond was prachtig. Er liep een klein riviertje dwars door het dorp. Het dorp had als het ware een dak. De dikke bomen van het bos vormden met hun dikke takken een grote koepel om de open plek. Dit vormde in de zomer een groot dak van bladeren. Het was laat in de middag en Galan zat nog steeds in zijn kamer. Hij zat had een zichzelf makkelijk gemaakt en zat leunend tegen de muur op het venster van het gote ronde raam. Zijn kamer was klein. Ongeveer 4 meter breed en lang. Er stonden 2 bedden van mooi bewerkt en versierd hout. Voor het grote raam stond een klein tafltje met 2 stoeltjes. Op de tafel lagen wat schriften en stond een kaars. Het laatste wat in de kamer stond waren 2 kisten mooi versierd en geverfd met een slot erop. De sleutel van een van de kisten hing aan Galan's riem. De sleutel van de andere kist zat in een soort leren schoudertas van Berend. Berend was Galan's vriend en kamergenoot. Ze hadden elkaar ontmoet toen ze nog klein waren. Galan was van middelmatige lengte en had kort piekerig wit haar, puntige oren en diepe bruingroene ogen. Een boself van nature .Ook was hij een beetje gespierd. Berend was erg gespierd en groot. Hij had bruin gekamd haar, bruine glazige ogen en een klein baardje. Galan had veel lef en was erg nieuwsgierig. Berend daarintegen hield zich altijd netjes aan de regels. Daarom zag Galan hem ook buiten in de rivier zwemmen. Galan moest binnen blijven. Hij was buiten de poort gekomen en dat was strikt verboden. Pas als hij oud genoeg was mocht hij gaan en staan waar hij wou. Zoals de ouderen zeiden: pas na je 21ste levensjaar ben je wijs genoeg beslissingen buiten de poorten te maken. Maar Galan was 18. Zijn nieuwsgierigheid liet hem niet 3 jaar wachten. Hij ging s'avond stiekem het bos in maar werd betrapt iemand. Een man gehuld in een mantel. Hij sprak over een groot gevaar en sleurde Galan terug mee in het dorp. De vrouw van het weeshuis waar Galan in zat ,Edana, was woedend en gaf Galan huisarrest voor 3 mensen weken. Galan sprong van het venster en ging aan het tafeltje zitten. Zijn achterwerk plofte neer op de stoel wat een krakend geluid maakte. Galan greep een rol perkament en spreide deze uit. Het was een grote kaart van heel The West. 'morgen, morgenavond ben ik hier weg' dacht Galan en legde zijn vinger op zijn dorp. Navest lag helemaal in de Noordelijke bossen highwood genoemd (de bossen verdienden hun naam door hun hoge bomen). Galan liet zijn vingers langs de dunne donkergroene lijn lopen. De lijn liep zigzaggend door de kaart. Langs de bossen van highwood naar de uitgestrekte heuvels die aansloten op grootse bergen die daalden naar tropische groene stukken van de kaart. De lijn nam een grote bocht naar het westen waar een groot bos lag. Het bos longwide (door de grootte). Bij dit gebied stonden het woord: THUIS. 'hier kom jij vandaan' had Edana tegen hem gezegd toen hij nog klein was. Dat was alles wat ze er ooit over had gezegd. Dit liet veel vragen bij hem achter. 'waarom ben ik hier? Hoe waren mijn ouders? Wat is de cultuur daar? Wie ben ik?'. Allemaal niet beantwoord. 'En vanavond zal ik het uitzoeken' dacht Galan. Hij stond op en liep naar zijn kist en greeo vlug de sleutel ervoor van zijn riem. Hij stak die sleutel in het bijhorende gat. 'Een simpele beveiliging eigenlijk' mompelde Galan. Hij las veel boeken en leerde er veel van.Liever had hij een magisch slot. Die werkte met de stem of de hand. Op een gebaar of geluid.'maarja, ik moet het maar doen met een mensenslot'. Hij draaide en opende de kist. Zijn ogen gleden lans de spullen. Hij pakte een soort rugzak van leer en blad. Hij had hem zelf gemaakt en ontworpen. De bladeren zaten om het leer gewikkeld met kleine touwtjes. Deze bladeren waren sterk, waterdicht en gingen lang mee. Galan's vingers maakte vlug een riempje los en deed de rugzak open. Brood, flessen water, gedroogd vlees, touw, een mes, schone kleding, mantel, papier, veer en inkt. Hij legde de gecheckte rugzak weer terug en pakte zijn boog en koker. Hij had deze meegekregen had Edana gezegd. De boog was versierd met bomen,bergen en figuren. Ook stond erop gekerfd: VOOR MIJN ZOON, GALAN LONGWIDE. Het was een goede boog en Galan kon er goed mee overweg. Hij staarde er een tijdje naar toen hij plots de deur hoorde kraken. De deur knalde open en Galen gooide snel zijn boog en koker in de kist. Berend stapte lomp naar binnen en deed hem met een knal dicht. 'hey vriend, hoe was je dag vandaag?'en Berend kreeg een plagerig lachje op zijn natte strakke gezicht. 'Wat deed jij met je kist?' 'Gaat je niks aan' en Galan deed zijn kist vliegensvlug op slot. 'sorry, ik was alleen nieuwsgierig'. 'Zo dat is dus ook de eerste keer'. Berend lachte maar keek daarna weer serieus. Ík had je gezegd dat je het niet moest doen'. Berend pakte een stoel en ging erop zitten. Hij plofte zijn voeten op het tafeltje en zakte naar achteren. 'Ben jij dan niet benieuwd naar wat er achter deze muren zich bevind?' Galan raakte licht geïriteerd. 'Wat was er dan zo imposant aan? buiten de muren?' 'Meer dan binnen de muren. Het was prachtig, allemaal soorten bloemen en planten die ik nooit eerder had gezien. Het was mooi totdat die man me betrapte'. Berend haalde zijn voeten van de tafel en ging overeind zitten. 'welke man?' 'Ik weet het niet. Hij was gehuld in een mantel en greep me vast. Ik dacht dat hij mijn arm zou breken zo krachtig was zijn greep. Hij bromde iets over een opkomend gevaar en sleepte me terug'. Berend luisterde aandachtig. 'Volgens mij zag ik hem de herberg binnen lopen' merkte Berend op. 'Dat zou kunnen. Misschien zoekt hij een plek om te rusten'. Galan was inmiddels ook gaan zitten en rolde de kaart weer op. Berend tuurde voor zich uit. Ík hoorde laatst dat'.... Er werd aan de deur geklopt. Het was Edana. 'Eten'. 'We praten na het eten wel verder' zei Berend. De jongens stonden op en verlieten het vertrek.