Chapter 6 ★Forgotten Memories★

36 5 0
                                    

(Lei at the multimedia. Pretty right? Anyways, Enjoy Reading!)

Lei's POV

NAGISING ako ng masakit ang ulo. Shucks! It's pounding so hard that I could hear it in my ear. The FEELS! I felt like it wants to go out of my head.... Gaaaaahd!

"Ace baby? Promise me you'll be back... Please?"

"ACE! Oh my god! Nooooooo!!!"

"He will never be yours... He's mine poor girl! You're just nothing!"

"Forever Bestbuds okay?"

"UGH!"

"Baby! Oh my God! What happened?" I can hear my mom, but i can't understand what she's saying. My head is still pounding so hard and I'm writhing in pain. They're shouting my name but I can't hear it.... It's deafening! The visions are deafening and I can barely hear anything....

Pak!

"OUCH!"

"Oh My God! I'm sorry baby. Are you alright?" nagpapanik na sabi ni Mama. Inilibot ko ang paningin ko at nagtaka ako ng makita ko sina Lime, kuya Drie, kuya Brie, yung si Blue, tapos may dalawang lalaki. Yung isa nakangiti at yung isa naman ay seryoso.

Ibinalik ko ang tingin ko kay Mama at tinanong siya kung ano ang nangyari at bakit niya ako sinampal. Medyo masakit ang ulo ko at hindi ko alam kung bakit. Pinipilit ko na alalahanin ang nangyari pero blangko talaga ang utak ko.

Mukhang nakahinga ng maluwag si Mama at pinalabas ang mga tao na nandoon kasama sina kuya. Nang makalabas sila ay tinabihan ako ni Mama

"Baby, you should go back to sleep na." malumanay siyang sabi. Pagkasabi niya nun ay nakaramdam ako ng antok. And before I knew it, I already drifted to sleep.

"Sleep tight My Princess." I faintly heard my mom said.
Then everything went pitch black.

--------------------------------------------------------------------------------------

Brie's POV

Seeing my sister like that, pained me. She was hysterical when she woke up and she keeps on saying "No". Mukhang nananaginip siya at alam ko kung saang part yon. Aish! Nakakainis! Wala akong magawa para sa kanya!

"Don't blame yourself, Brie. Pareho lang tayo ng nararamdaman pero wala na tayong magagawa." seryosong sabi ni kuya Drie.

Alam ko naman yon pero hindi ko lang talaga maiwasan. Mabuti nalang at nakapagcast ng spell si Error bago pa man tumaas ang temperature ni Lei. Ang kapalit naman noon ay ang pagkawala ng memorya niya. Pero mas mabuti narin iyon.

"They're warning us. I think we should take this seriously now." sabi ni Sky.

Nagkaroon naman ng tensyon sa pagitan namin at nahulog sa malalim na pag iisip. Maya maya'y nakita ko si Mama na bumaba ng hagdan. I think Lei is already sleeping.

"Ma, okay na po ba siya?" tanong ni kuya Drie. Even if there's no emotion seen in his face, I know deep inside he's really worried.

"She's fine. But I feel really guilty nang masampal ko siya." Mom said with a pained expression in her face. Parang nababasag ang puso ko kapag nakikita kong ganyan si Mama. She and Lei is the most precious woman for me----- rather, for us.

"It's okay Mom, no one's fault. Mabuti nalang iyon para mahimasmasan siya." Pampalubag loob ko sakanya.

"So what are we gonna do now?" Error

"Doon tayo sa library mag-usap." iyon lang at naunang maglakad si kuya papunta doon.

Sumunod naman kami. Alam ko mahaba-habang pagpaplano to. We need to protect her and keep her safe even if costs our lives. That's how much we love her....

EntrancedTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon