Ik draai me langzaam om en zie Kian staan. Hij komt naast me zitten en we hangen met onze benen over de rand van het dak. We zitten geluidloos naast elkaar totdat er een traan over mn wang loopt damn ik ben een emotioneel wrak. Kian sluit zijn armen om me heen en ik leg mijn hoofd snikkend op zijn borst. Ik huil alles uit wat ik in 2,3 dagen heb ingehouden. Voor de eerste keer in mn leven voel ik me veilig en thuis in iemands armen. En op dat moment realiseer ik me ik hou van Kian. Hij kijkt me aan en veegt de tranen van mn wangen en we zeggen verder niks en blijven gewoon zo zitten. Na een tijdje zeg ik "waarom ben je eigenlijk hier??" Kian zegt"nouu ik voelde me super slecht nadat jij bent wegegaan en Connor zei waar je heen ging en toen kwam ik joun huisgenoot tegen en die zei dat je hier naar toe bent gekomen omdat je broer een ongeluk heeft gehad dus ik belde Jc zo snel mogelijk op en ja je kijkt Jc die zegt nooit nee om te travellen dus die ging natuurlijk mee en ja we zijn zo snel mogelijk hierheen gekomen en toen we hier kwamen wou ik naar de ziekenhuiskamer van je broer want ik wist dat je daar was maar die kut mevrouw van de balie wou het mij niet zeggen omdat ik geen familie ben". Ik knik en knuffel hem en zeg "thank you". Hij glimlacht en zegt dan "Jade I am really sorry about Andrea en alles jij was er voor me en zij gewoon niet ze dacht alleen maar aan zichzelf en fame ze doet wel meestal lief en aardig enz maar bij mij was ze anders we hadden constant ruzie en vooral omdat ik jou mistte je was mn wederhelft ookal kende ik je niet je heel lang ik kende je door en door ik wist precies hoe je lachte en hoe je je ogen haat maar weet niet dat ze facking mooi zijn en je er serieus in kan verdrinken en het spijt me dat ik je zoende enz maar tbh ik vond/ vind je nog steeds echt super leuk en ik weet gewoon dat ik niet zonder je kan". Ik knik en zeg" Je hebt weer ruzie met Andrea he??". Kian knikt en trekt mij dichter na zich toe en barst nu in snikken uit. Ik kalmeer hem en na een tijdje zeg ik "Kian je kan niet steeds naar mij terug komen rennen als je ruzie met haar hebt ik bedoel ik zal dr altijd voor je zijn maar ik voel me nog steeds gebruikt en dat gaat echt niet zomaar weg". Hij knikt en zegt "nogmaals het spijt me heel erg". Ik glimlach zwakjes naar hem en sta op en zeg "ik ga slapen zit je hier in een hotel ofs??" Kian knikt en zegt "yeahh in de buurt zitten we ergens in een hotel ik app je nog wel goodnight beautiful". Ik zeg goodnight terug en loop weer mn broers kamer in. Hij ligt er nog steeds roerloos en stil bij dus ik besluit maar om te gaan slapen.
Ik word wakker doordat er iemand aan mn arm trekt. Ik kijk op en zie dat het al licht is en al 12 uur is damnn ik heb uitgeslapen. Ik draai me om om te zien wie er aan mijn arm trekt. Ik schrik me dood als ik zie dat het Jc is. Jc lacht zich helemaal kapot omdat ik zo erg schrok en zegt dan"goodmorningg hoe gaat het??" ik zeg"ja opzich wel goed behalve ja dat mn broertje in coma ligt". Jc knikt en zegt Kian en ik gaan vandaag door de stad lopen enz en we kennen het hier niet zo goed dus we vroegen ons af of je misschien onze gids wil zijn". Ik lach en zeg "sorry ik wil liever bij mn broertje blijven misschien een andere keer sorry". Jc knikt verdrietig en geeft me een knuffel en zegt succes en loopt dan weer weg. Ik kijk besluiteloos naar Cam en bedenk me dan dat ik facking veel honger heb dus maar gewoon ff wat ga eten. Als ik in het restaurant zit krijg ik een appje door een onbekend iemand die zegt: Ik heb vanavond 10 gram nodig brengt het naar me toe achter het ziekenhuis het geld ligt er je hoeft het er alleen maar neer te leggen. Ik zucht en app terug: okay ben er in 10 minuten. Ik ren snel terug naar mijn kamer en pak snel wat uit mijn rugzak en pak een gun want ja je weet maar nooit. Ik loop snel naar het steegje en zie inderdaad het geld liggen in een soort pakhuisje dat verroest is. Ik leg snel de drugs neer en pak het geld en loop weer terug het ziekenhuis in. Ik loop de gang van mijn broers kamer op en zie allemaal doktoren rennen en er komt iemand in een ziekenhuisbed langs gereden die helemaal in shock is. Ik kijk wat beter en zie nu pas dat het Cameron is. Ik hou een dokter tegen en die zegt "Hij is in shock gekomen we moeten hem nu snel shocktherapie geven zodat het overgaat anders haalt ie het niet". Ik ren met de doktoren mee totdat ze me tegenhouden. Ik laat me huilend tegen de muur vallen en leg mn hoofd in mn armen. Na een tijdje voel ik twee sterke armen me optillen en me op een bankje zitten. Ik kijk op en zie dat het Kian is. Ik kijk hem aan en zeg hij haalt het misschien niet als ik erbij was had ik het kunnen verkomen maar nee ik moest zo nodig iets doen". Kian knuffelt me en probeert me gerust te stellen. Hij haalt de gun uit mn broek en zeg lachend "was je iedereen aan het vermoorden of wat??". Ik schiet in de lach door mn tranen heen en zeg nee nee gewoon voor de zekerheid". Hij knikt en zegt dan "wil je hier blijven of??". Ik knik heftig en Kian knikt en zegt "oke ik blijf hier dan ook zitten".
