ADI AŞK

3.Bölüm

Multimedia ; Oyuncular

GİZEM'DEN

Asya, duyduğu şeylerin ardından büyük bir şok yaşamış ve bünyesi bu şoka dayanamayıp, bayılmıştı. Asyanın bayılmasıyla hepimizin korkusu dahada artmıştı.2-3 saniye kadar dona kalmıştım.Sonra Nur ile beraber Asyanın yanına koştuk. Asya yerde yatıyordu. Ben (gizem) Asya'ya bir iki tane tokat atıp, kendisine gelmesini sağladım. Daha sonra Mihrab yanımıza gelip Asyaya "iyimisin?" Diye sordu. Asya cevap vermeden hüngür hüngür ağlamaya başladı. Gerçekten duydukları çok zor şeylerdi. Yetişkin bir insanın bile kaldırmayacağı şeyleri henüz 17 yaşında olan bir kız kaldırmaya çalışıyordu.Asyayı kollarımın arasına alıp, ağlamasına izin verdim.Ama onu bu halde görmek beni inanılmaz üzüyordu. Kardeşim dediğim insan karşımda bunları yaşıyor ve ben hiç bir şey yapamıyordum. Biz bunları yaşarken, depoda bir ses yükseldi. Tahmin etmesi zor değildi . Bu o adamdı.

Yabanc;"Bu kadar çabuk yıkılacağınızı sanmıyordum kızlar!"

Asya;"Abim nerde?!"

Yabancı ; "Dedim ya. Ankara'da bir hapishanede kalıyor.Onu bulmak tamamen senin elinde ASYA!"

Asya ; "Abimi bulup seni öldürcem!!" Dedi ağlayarak.Bu duruma karşı Asyanın kulağına eğilip ;

"Kardeşim, güçlü olmak zorundayız.Lutfen ağlama.Onu sevindirmemeliyiz.Sakin ol." Diye fısıldadım.

Asya'nın bana hak verdiğini, gözyaşlarını silerek ayağa dimdik kalkmasıyla anladım. O an içimden geçirdim . İşte bu benim kardeşim!..

***

Beyzanur ; Ah! Başım
Nergis ; Noluyo ya ?
Ebru ; Burnum çok fena sızlıyor.
Çağla ; Biz ne ara buraya geldik ?

Diyen kızların sesiyle uyandım.Gerçekten başım fena ağrıyordu. En son ne yaşamıştık.

"Bir dakika! En son depodaydık ve bir anda etrafa yayılan gazla hepimiz yere yığılmıştık!" Dedim hafızamı zorlayarak.

Asya ; Eve ne ara geldik ?
Mihrab ; Lan kim getirdi bizi buraya

Bu soruyla hepimiz birbirimize baktık.Bu soruya bir cevap bulamıyordum. Kızların da sesi çıkmadığını göre, onlarda bize buraya getirenin kim olduğunu bilmiyordu.Yattığım pardon daha doğrusu büyük ihtimalle yatırıldığım yerden doğrulup, çalan telefonuma baktım.Ekranda gördüğüm isimle çılgına döndüm. Ağzımdan ufak Hayır kocaman bir çığlık kaçtı. Allahım deliriyorum.Yaşadığımız o kadar şeyi unutup, şu an sadece Kerem'in aramasına seviniyordum. Onu gerçekten seviyordum. Neyse neyse bu şaşkınlık yeter en iyisi telefonu açmak. Bana şaşkın ve meraklı gözlerle bakan kızlara , Allahu Ekber dağlarına çıkan egomla, dil çıkararak odama gidip telefonu açtım.

Umursamaz bir tavırla;

"Efendim?"dedim (ehehe). Maksat götü kalkmasin.

Kerem ; Gizem rahatsız etmek istemezdim.Kusura bakma watsApp'tan o kadar mesaj attım görmedin.Merak ettim.

"Naptin naptin m-merak mı ettin " dedim. Uff. Hayır. Tabiki de demedim. Ama şu an midemdeki kelebekler Mahmut Tuncer halayına kalkmış bulunmakta. Yine ve yeniden umursamaz bir tavırla;

"He iyiyim. Uyuya kalmışım. Neyse bir sorun mu var ?" Dedim

(Dedim ama kalbim ağzımdan çıkıyo ahey ahey ahey)

Kerem ; Proje ödevi için sana ihtiyacımız vardı. Ondan mesaj attım. dedi.

"Aa evet proje ödevi. Ya gerçekten Özür dilerim.O benim aklımdan tamamen çıkmış , neyse benim ne yapmam gerekiyor ?" dedim biraz utanmış sesimle . Sonuçta ödevi unuttum yani. Öküz gibi uyumasaydım odevi yapardım. Bi dakika ya, ulan malmıyım neyim oscarlik dizilere konu olcak şeyler yaşadık biz . Ne uyması ! Tabi keremin sesini duyunca benim beyin error veriyor. Yaşadıklarım gözümün önüne gelince çok kötü oldum .

Kerem ; Senin konu hakkinda görsel bulman gerekiyor. Dedi

Sesimi çıkaramadım. Çünkü yaşadığım olayların yanında , sevdiğim çocuğun sesi kulaklarımda yankılanıyordu. Ve bu bende ağlama isteği uyandırıyordu. Kerem sesimin çıķmayışından anlamış olacak ki;

Kerem ; "İyimisin?"
dedi endişe dolu sesiyle.

Daha fazla kendimi durduramayıp ağlamaya başladım. Kerem duymasın diye ağzımi ne kadar kapasamda fayda etmedi .

Kerem ; Hazırlan , ödev için almaya geliyorum . dedi

Gerçekten şok oldum. Insan bir ne oldu diye sorar öküz!!! Bende hiç bozuntuya vermeden "olur" dedim ve suratına kapattım . Keremin bu yaptığı gerçekten çok zoruma gitmişti. Telefonu kapatıp kapatmaz kızların yanına döndüm ve onlara olanları anlattım. Kızlar keremin yaptığına karşılık söverken kapının çalma sesiyle aşağıya inmek için ayakkabılarımı bağladım. Ne cabık gelmişti bu KALAS! Her neyse . Aşağı indim ve arabasına yaslanmış beni bekleyen keremle göz göze gelmemeye çalışarak arabaya bindim.