BÖLÜM 1:BAŞLANGIÇ (✔)

21.3K 683 102
                                    

-"Pardon, bakar mısınız?"

Oturduğum bankın yanında ayağa dikilen çocuğa baktım. Yaklaşık 1.80 boylarında zayıf biriydi. Mavi gözleri beyaz teni ona çocuksu bir görüntü oluşturmuştu. 

-"Buyur?"

Gülümseyerek biraz ileride, çimlerin üzerinde oturmuş yaklaşık 10 kişilik kızkı erkekli karışık grubu işaret etti. Hepsi gülerek burayı izliyordu.

-"Şey biz doğruluk mu cesaretlik mi oyununu oynuyordukta doldurmalarına gelip cesaret dedim. Ve benden seni öpmemi istediler. Ama yalnış anlama lütfen. Sadece yanaktan."

İçime yerleşen öfkeyle dişlerimi birbirine bastırıp çocuğa kötü bir bakış attım.

-"Eğer iki saniye içerisinde kaybolmazsan yumruklarımdan nasibini alırsın."

Sinirle tıslamam çocuğu korkutmuş olacak ki bir kaç adım gerileyip dudağını ısırdı.

-"İyi günler."

Kaçarcasına uzaklaşırken yüzümde şeytani bir sırıtış oldu. İnsanların benden korkması hoşuma gidiyordu. Biraz garip geliyordu ama seviyordum. 

Sıkılarak ayağa kalktım ve başımdaki siyah şapkamı düzelttim. Yavaş adımlarla eve ilerlerken iş çıkışı saati olduğundan trafik çok yoğundu. Caddeden karşıya geçtikten sonra pastanenin ara sokağına saptım. En kestirme yol burasıydı.

Yaklaşık 10 dakika sonra eve varmıştım. Bahçenin siyah demir kapısını açıp içeri girdikten sonra pantolonumun cebinden anahtarı çıkartarak evin kapısını açarak içeri girdim. Anahtarı tekrar cebime koyduktan sonra kapıyı kapatıp merdivenlere yöneldim. Salonun önünden geçerken içeriden çıkan çocuğu görmemle sıçradım. Bu da kimdi? Ne işi vardı bu evde?

Fazlasıyla uzun, itiraf etmek gerekirse çok yakışıklıydı.

-"Korkuttum seni kusura bakma. Sanırım Demir abi burada olduğumu söylemedi."

Tek kaşımı kaldırdım.

-"Sen kimsin ki?"

Elini uzattı.

-"Kuzey ben. İzmirden buraya abimle beraber geldik. Daha doğrusu taşındık. Evin tadilatı bitmediğinden dolayıda bu gece burada kalacağız."

Uzattığı eli tutmadan merdivenlere yöneldim.

-"İyi, uslu uslu otur."

Teması sevmiyordum. Küçüklüğümden beri en büyük takıntım buydu.

Temas yok!

Demir evinde kaldığım manevi abimdi. Yaklaşık üç yıldır tanışıyorduk ve iki aydır aynı evde kalıyorduk. Tek ailem oydu. Ondan başka kimsem yoktu.

Odama girince üzerimdeki tişörtü çıkartıp siyah deri koltuğun üzerine attım. Pantolonumun cebindeki telefonu, sigarayı, anahtarı ve parayı çalışma masamın üzerine koyarak pantolonu da üzerimden çıkartıp odamın kapısını kilitledim.  Banyo yapmalıydım çünkü çok terlemiştim. Odamdaki küçük banyoya girip üzerimde kalan iç çamaşırlarımı  çıkartıp kirli sepetine attım. Duşakabine girip suyu ayarladıktan sonra duşakabinin kapaklarını kapattım.
Kısa bir duş aldıktan sonra kapının arkasında olan gri bornozu giyip banyodan çıktım. Dolabıma doğru ilerlerken bornozumun şapkasıyla saçlarımın ıslaklığını alıyordum. Dolabımın kapaklarını açtıktan sonra siyah çamaşırlarımı ve siyah şortumla tişörtümü alıp giyindim. Saçlarımı taradıktan sonra kurutma gereği duymadan açık bıraktım.

Yorgunlukla kenimi yatağa attığımda eski anılar dolmuştu beynime.

#GEÇMİŞ#

Yine gizlice yetimhaneden çıkmış
sahilde oturuyordum. Yaklaşık 2
saattir buradaydım. Hava çoktan
kararmıştı. Artık gitmem gerektiğini anlayıp oturduğum banktan kalktım. 15 yaşında bir kıza göre fazla cesurdum. Buralar bu saatte pek tekin olmadığı için kimse yoktu. Biran önce gidebilmek için ara sokağa girdim. Hızlı hızlı yürürken arkamdan bir ses geldi.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jul 09, 2020 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

DENGESİZHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin