SEDUCING MY BROKENHEARTED BESTFRIEND Book 2: Painting His Own Love Story

Chapter 5

[Hera]

"Damn! The whole island is a trap."

Crap! No cellphone signal.
No internet connection. No anything. Nothing!

Wala kahit konting bakas na magkakasignal kahit saglit lamang.

I had been in a cliff. I climb the highest tree. I even climb the highest hill in the island pero wala.

I'm getting desperate. Papaano ako makakacontact sa office?
Paano ako makakaalis sa lugar na ito?

Its still dark kaya may oras pa ako para mag-ikot sa buong isla bago magliwanag.

Kailangang makahanap ako ng paraan para makaalis dito o makasalubong kahit iisang tao o makahanap ng kahit konti mang pag asa sa mission na ito.

***
I'm disappointed.

Napaupo na lamang ako sa may batuhan.

Maya maya pa ay imbis na sumikat ang araw ay biglang kumulimlim at bumuhos ang malakas na ulan.

Nagulat ako when I saw flashes of light. Lightning...and then thunder.

"Oh my!"

May phobia ako sa kulog at kidlat since I was a kid. Kahit ng lumaki na ako ganoon pa din. Sobrang takot at kaba ang nararamdaman ko whenever ganito ang panahon.

I want to call my mommy. Pero wala. Mag isa lamang ako sa islang ito. Kasama ang malamig pa sa yelong Jacob na 'yon.

I started to run towards the mansion. I run as fast as I can.

"Jacob! Please open the door. Jacob!"

Katok ako ng katok. Takot na takot ako. I wish tumigil na ang kulog at kidlat.

I had been trained to be brave. To fight battles. To kill bad guys and sindicates. Pero kinaya ko 'yon. Simple lang 'yon sa akin.

Ngunit pagdating sa kulog at kidlat... anong galing ko man at tapang napapatiklop talaga ako nito. I don't know why.

"Damn! Jacob please let me in!"

Bumukas ang pinto.

Jacob eyed me coldly. Naningkit ang mata nito. I know i've awakened him from his sleep.

Agad akong pumasok sa bahay at nanginginig na napasandal sa gilid ng pader.

"Where are you from, Hera? You're suppose to be asleep upstairs."

Wala akong maisagot. Alangan namang umamin ako sa totoo kong pagkatao.

Bigla na namang kumidlat at sinundan ito ng malakas at nakakabinging kulog.

Napayakap ako ng wala sa oras kay Jacob. Takot na takot ako.

"What's happening to you, Hera? Let me go. You're soaking me wet."

Hindi ko s'ya pinakinggan. Bahala na. I don't care if he is a monster. S'ya lang ang makakatulong sa akin ngayon.

Sunod-sunod na malalakas na kulog at kidlat ang gumuhit sa katahimikan ng madilim at makulimlim na umaga.

"Jacob, i'm afraid." My last words before I passed out.

[Jacob]

Ginising ako ng sunod-sunod at malalakas na katok sa pintuan.

I heard Hera screaming. Hindi ko maiwasang mainis. Simula ng dumating ang babaeng ito dito nagulo na ang oras ng pagtulog ko.

Dumating s'ya exactly the same time as today. Akala ko nga magnanakaw. Pero I drop that thought after I saw that she's a woman. A delicate one. That kind of a woman na hindi kayang makabasag kahit plato.

I eyed her sleepily. Inaantok pa kasi ako. Pero sino ba ang hindi magigising sa sigaw n'ya?
Mas malakas pa yata sa kulog kung makasigaw ang babaeng ito.

Nagulat na lamang ako when she passed out. Mabuti na lamang at nasalo ko s'ya bago pa bumagsak sa sahig at mabagok ang ulo n'ya.

"Hera?! Wake up. Hera? What happened?" Tinapik tapik ko ang pisngi nito. Pero wala akong nakuhang sagot.

Basang basa s'ya. Dapat malamig s'ya pero heto't inaapoy ng lagnat.

I brought her to her room and find some medicine. I made her smell something para magising ito. Pero imbis na magising ay umubo lamang ito ng umubo.

I saw her try to open her eyes pero sa malas ay nagdidileryo pa yata.

"Mommy! I'm afraid. Mommy."

She started to cry at nanginginig na napayakap sa akin. I want to push her away. I want to leave her there. Ayokong maattach sa babaeng kagaya nito. So vulnerable. I thought she's tough pero hindi pala. Ayokong may mangailangan sa akin. Ayokong may umasa sa akin.

"Damn!" I cursed as I hug her to keep her from shivering.