SEDUCING MY BROKENHEARTED BESTFRIEND Book 2: Painting His Own Love Story

Chapter 25

[Tadeo]

"Men prepare to rescue Agent H. Kailangan tayo ni Hera sa isla. Nasa panganib ang buhay nya at ni Jacob De Guzman."
Kasalukuyang nagpaplano kami at inihahanda ko ang team para sa paglusob sa isla. Jacob and Hera need our urgent help pero baka ikapahamak lang lalo nila kung lumusob kami ng agaran sa isla.
"Armed and ready to kill ang grupo ni Dela Pena. Nalinlang nya tayo ng kung ilang taon kaya kailangang mag ingat tayo sa bawat galaw natin. Sindikato ang kalaban natin dito men so there's no time to relax and be comfortable. Mautak ang kalaban so we need to strategize."
Tumango tango lang ang tauhan ko.
Im heading this mission kasi anak ko at inaanak ang nasa panganib.
Hindi maaatim ng konsyensya kong maupo na lamang at walang gagawin.
"No means of communication sa isla so magiging mahirap ang pakikipag usap natin sa isa't isa. Pero hindi lang tayo ang hirap men. Pati ang kalaban. So we have to take advantage of our number. Buddy buddy ang gagawin natin."
Matamang nakikinig lamang ang mga tauhan ko at seryosong nakatingin sa mapang inilatag ko sa lamesa.
"We will use the sea men. Hindi tayo pwedeng gumamit ng helicopters dahil maaalarma ang kalaban natin. Gagamit tayo ng mga bangka at speedboats sa misyong ito. As much as possible minimal na ingay lang ang pwede nating malikha sa pagpasok sa isla at maging kampante sila."
I assign their positions on the map. Gagamit kami ng may sampung speedboats at 5 bangkang de motor. We're 50 in number. Mahirap ng sumuong sa giyerang ito ng kokonti ang kasama.
"Ready men?" Tumango naman silang lahat.
"We will leave at 2200 hours. As for our signal shout "open zipper" to be recognized by your comrades."
Tumango tango naman sila and prepared themselves to leave.
Nauubusan na kami ng oras. Hindi pwedeng mahuli kami.
"May tiwala ako sayo Hera. Alam kong kakayanin mong protektahan ang sarili mo at si Jacob hanggang sa dumating ako."
Niligpit ko na ang mga gamit na dadalhin ko patungong isla. 5 hours from now ay aalis na kami.
"Tadeo!" nagulat ako ng may sumigaw mula sa likuran ko.
It was 20 years pero ni hindi ko nakalimutan ang tinig nya.
"La-lara??" nanlaki ang mga mata ko at dahan dahan ko syang nilingon.
"Tadeo!" Langya. Muntik na akong matumba.
Tinalon ba naman ako at pabukakang kumalong sa akin.
Sapol ng tweety bird nya ang minion ko.
Kamuntik ng mabali ang junjun ko. Mabuti na lamang at hindi pa nagagalit ang minion ko.
"La-lara. Where have you been? Ang tagal kitang hinanap." nag umpisang tumulo ang luha ko.
"Hanggang ngayon iyakin ka pa rin pala Tadeo." nakangiti ito habang nakayakap sa akin pero maya maya pa ay bumaba na ito at tumitig sa akin ng masama.
"What's with that look Lara? Parang ikaw pa itong galit eh."
Piningot ba naman ako.
"Aray ko naman Lara. Bakit? Langya. Ikaw nga itong nang iwan tapos gaganyanin mo pa ako." nag umpisa na naman akong maiyak.
"Tss. I told you to grow up pero heto't mukhang di ka na yata tumanda Tadeo. Iyakin ka pa rin."
"Tss. May kasalanan ka pa sa akin. Why did you hide her from me?"
Natigilan naman sya at napatitig sa akin ng matagal.
"You already knew? Sinabi nya ba sayo?"
Bumuntong hininga ako at umiling.
"No. Nalaman ko kanina lang. Nabigla ako. Sobra. Bakit mo sya itinago mula sakin?"
Tumikhim sya pero hindi sumagot.
"Pag usapan natin some other time Tadeo. Gusto kong malaman kung bakit ilang araw ng hindi umuuwi ang anak ko."
Nakahalukipkip sya habang nakataas ang kilay na nakatingin sa akin.
"She's on a mission in an island in the visayas. Di ba nagpaalam? Im about to rescue her. Nasuong sya sa isang misyon na kung saan ang partner nya na sya sanang poprotekta sa kanya ang mismong traidor."
Nanlaki ang mga mata nito sa narinig.
Maya maya ay naningkit ang mata nito.
Pinaghahampas ba naman ako.
"Walang hiya kang lalaki ka. Ikaw sana ang poprotekta sa anak mo. Ikaw pa itong nagpahamak sa kanya."
Langya naman oh. Kakabalik lang eh nanggulpi naman agad.
"Tama na nga Lara. Stop.Ikaw din naman ang dahilan kung bakit wala ako dito. Sinundan kita sa Indonesia."
Tumigil naman ito sa kakahampas kaya tumigil din ako sa kakasalag at kakailag.
"So ano pa ang tinatayo tayo mo rito. Sundan na natin ang anak natin sa sinasabi mong isla."
Napanganga na lamang ako.
Problemang malaki ito.
"Sasama ka?"
"Aba syempre. Anak ko ang nasa panganib. Makakatikim sa akin kung sino mang hudas na yan. Walang sinuman ang pwedeng manakit sa anak ko."
Lah. Amazona na yata sya ngayon. Gumaling lang ang paa eh.
"Hindi pwede Lara. Delikado."
Tiningnan lang ako nito ng matalim at maya maya ay hinawakan nito ang pundya ng pantalon ko at binuksan ang zipper nito.
"Still wearing these cutie minion briefs huh? Hey minion ko. How are you? Its been sometime huh?" Langya. Sumasagot naman yata ang minion este ang junjun ko. Nanayo dahil sa paghawak nya.
"Stop it Lara. Nakakahiya. Baka mamaya may pumasok sa opisina ko baka ano pa ang isipin nila."
Pero pinisil pa nito lalo ang junjun ko.
"Namiss mo ba si Tweety my minion? If you do sumunod ka. Kung hindi sasakalin kita." Sinakal nga. Langya. Ang sakit.
"Lara naman eh. Oo na. Sasama ka na. Bitiwan mo na please."
Bumitaw naman ito. Wooh. Ang sakit talaga.
"Hindi madaan sa maayos na usapan."
Nakangisi na itong tumalikod.
Napailing na lang ako.
"Hay Lara."