The writersgames

Hoofdstuk 3: de stemming

Dit is de eerste helft van opdracht 2 voor fantasylove00 mijn tablet kreeg moeite met de grote hoeveelheid woorden in dit hoofdstuk waardoor ik besloot het in twee helften te uploaden.

Happy birthday to me,
Happy birthday to me,
Happy birthday, happy birthday,
Happy birthday to me.

Ik zit in de kamer waar we dadelijk naar de stemming van het capitool gaan kijken en wieg zachtjes heen en weer op het ritme van mijn liedje. Dit is mijn eerste verjaardag zonder dat mijn ouders erbij zijn en het voelt zeer vreemd. De andere twee tributen komen ook binnen, ik sta op.
"Hoi ik ben Alisha Patris, 16 euhm... Nee 17 jaar oud."
"Ik ben Maartje Stroper 12 jaar. Ik ben, nee, was wever in de textiel fabriek. Een klein meisje kijkt me aan. Ze heeft lange rode haren en ruikt een beetje vreemd. Als je 12 jaar bent en je werkt al in de fabriek betekend dat zeker weten dat je niet zo heel rijk bent en ik heb medelijden met haar.
"Ik ben Levi Avion en ik ben de beste." Een klein jongetje kijkt stralend om zich heen naar alle luxe die ons omgeeft. Ik knik en loop naar de tv om hem aan te zetten. Er zitten meerdere knopjes op en aangezien ik geen idee heb welk knopje het aan knopje is druk ik ze allemaal maar in. Ik heb iets goed gedaan want na even zoemen springt de tv inderdaad aan. Ik loop terug naar de andere twee tributen die al op de bank zijn gaan zitten en ik ga naast het kleine meisje zitten.
"Waar wonen jullie en hebben jullie broers of zussen?" Ik kijk ze om de beurt aan. "Ik heb een broer, zijn naam is dalton en hij is team leider van de wevers. Jij moet hem kennen." Ik kijk het meisje, Maartje, aan. "Verder woon ik vlak bij het centrum met mijn ouders en werkt mijn vader net onder de burgemeester."
"Ik woon in de buitenwijk van de stad." Maartje staart wat voor zich uit." Mijn ouders stierven toen ik 3 was en mijn zus stierf vorig jaar aan de honger. Mijn broer is omgekomen in de hungergames toen ik 7 was, vijf jaar geleden dus." Ik zie hoe Maartje krampachtig slikt. Ik wil zeggen hoe vreselijk ik het voor haar vind, maar opeens staat ze op en loopt ze weg. Ik hoor een deur dichtslaan en kijk verbaasd naar Levi.
"Laat haar maar het is een raar kind, ik heb een keer wat eten van haar zus gejat, ze is me toen bijna de hele stad door achtervolgt." Ik knik, ik snap het wel. Het kan niet makkelijk zijn zonder ouders op te groeien en dan de dood van je broer en zus te moeten verwerken zonder dat iemand je steunt. En als dan een irritant jongetje ook nog eens het weinige eten dat je hebt jat, ja daar word je boos van.

Het intro van de stemming speelt door de kamer en ik sta op.
"Ik ga haar even ophalen, ze moet hier toch bij zijn." Ik loop naar buiten en begin lukraak deuren te openen. Ik hou op als ik ergens achter me gehuil hoor. Zachtjes doe ik de deur open, Maartje zit op het bed met haar rug naar me toe.
"Kom je? Het is al begonnen." Ze schrikt en draait zich om. Haar ogen zijn rood en er hangt een traan aan haar kin. Met een woeste beweging haalt ze de mouw van haar shirt langs haar ogen. Ze staat op, recht haar rug en loopt zonder iets te zeggen langs me heen. Verbaasd kijk ik haar achterna, Levi had gelijk ze is inderdaad niet helemaal lekker. Ik loop achter Maartje aan en ga daarna met een zucht weer op de bank zitten.
"Sttt! Stil zijn het is al begonnen!" Levi zit geïnteresseerd kijken. We zien hoe een meisje uit district 1 met een prachtige blauwe jurk zichzelf aanbied voor haar broertje. De rest van de kandidaten uit district 1 zie ik niet meer want ik heb alleen nog maar oog voor het meisje in de blauwe jurk. De jurk is diepblauw en heeft allemaal edelstenen aan de boven kant, ik droom weg en zie hoe ik zelf met zo'n jurk aan door district 8 zou lopen. Iedereen zou naar me kijken en vragen waar ik die prachtige edelstenen vandaan heb. Ik zou me geweldig voelen.

Ik kijk weer naar het scherm, honderden mensen staan in de rij om hun favoriet te kiezen.
"Hier zijn de kandidaten uit district zeven!" Ik schrik, ik heb de rest van de kandidaten gemist. Ik zie hoe een klein meisje huilend het podium op loopt en meteen haar armen om de winnares van vorig jaar slaat. Johanna een bekende winnares van een paar jaar eerder houdt de vredesbewakers op een afstandje, zodat de twee meisjes elkaar kunnen knuffelen. Jaloers bekijk ik ook het jurkje van het knuffelende meisje, het is een prachtig oranje jurkje en het staat heel mooi bij het rode haar van het meisje.
"Killian Wyhne." Een grote jongen schrikt op en loopt langzaam het podium op. Hij is groot en gespierd, precies het soort persoon dat je in district 7 veel tegenkomt. Ik kijk naar hem, hij is knap, erg knap hoewel hij wel een brandwond op zijn gezicht heeft zitten. Hem en de mooie blauwe jurk zou ik wel willen hebben, gewoon omdat het toch nooit zal gebeuren, behalve in mijn hoofd.
"Dat ben ik!" Levi klinkt opgetogen. Ik zie hem het podium opstappen, met zijn hoofd naar beneden en heel klein in vergelijking met Greta Klit.
"Maartje Stroper." Maartje stapt ook het podium op.
"Regnold Asmen." We zien een jongen van 15 verschrikt opkijken en helemaal rood worden. Ondertussen kijkt iedereen naar iets dat buiten het beeld gebeurd, er word gewezen en er is onrust. De vredesbewaker staat inmiddels al op het podium en weer hoor ik Greta zeggen: "maar regels zijn regels." Ik zie mezelf nu vol in beeld verschijnen, ik zie er verschrikkelijk uit. Er zit nog wat zand in mijn haar en natuurlijk zitten mijn armen achter mijn rug, vredesbewakers houden me vast zodat ik niet weg kan komen.
Oke dames en heren, jongens en meisjes er zijn wat aanpassingen. Niet Regnold Asmen zal kandidaat van de hungergames zijn maar Alisha Patris voor het opzettelijk overtreden van de regels, het leek de baas van onze groep vredesbewakers beter om dit te doen dan een andere straf te verzinnen aangezien ze zo hard geprobeerd heeft hieronder uit te komen." Ik word het podium op gesleept en meteen naar binnen gebracht, de ene helft van de mensen die aanwezig waren bij de boete heeft me niet eens gezien. Ik voel hoe het bloed naar mijn hoofd stijgt en ik word onrustig, het is niet leuk om jezelf zo te zien.