The writersgames

Hoofdstuk 5: parade

Ik hoor gestommel op de gang en ga overeind zitten, mijn hoofd bonkt en doet zeer. Buiten flitsen de bomen weer voorbij en ik ben me er vaag van bewust dat iemand de trein dus weer aan de praat heeft gekregen. Over een stoel hangt mijn jurk en het rolletje blauwe zijde ligt ernaast. Wankelend sta ik op en loop naar mijn badkamer toe, een grote scheur naast het bad wijst op wat er vannacht gebeurd is. Ik draai de koude kraan vol open en houdt mijn hoofd eronder, meteen voel ik wat verlichting. Met grote slokken drink ik wat water en droog dan mijn gezicht af. Als ik terug ben op mijn kamer pak ik mijn jurk en de rolletje zijde en loop dan naar de woonkamer toe. Annabella, Greta en Maartje zitten al aan tafel, volgens mij ben ik veel te laat.
"Ah, daar hebben we onze andere tribuut. Heb je lekker geslapen?" Meent Greta dit nou? Ik negeer haar en hang mijn jurk over de bank heen.
"Kijk! Als je naar buiten kijkt kan je het Capitool al zien liggen!" Maartje is enthousiast naast me komen staan, ze meende dus echt wat ze vannacht zei. Ik kijk ook uit het raam en zie wat ze bedoelt, dwars door de bomen heen kan ik het glanzen van de daken van het Capitool zien. Glimlachend draai ik me weer om en ga aan tafel zitten, het ontbijt is de belangrijkste maaltijd van de dag zei mijn moeder altijd.

Zodra ik klaar ben pak ik mijn rolletje zijde en begin bloemetjes te knippen. Als ik opkijk zie ik dat Maartje bezig is met de naaimachine, omdat ik wel graag mijn jurk helemaal af wil maken pak ik maar een klosje blauwe garen en een naald en begin dan alle bloemetjes een voor een erop te naaien. Met de rest van het rolletje maak ik een brede blauwe band, mijn moeder zei altijd dat blauw mooi bij mijn ogen past dus dan kan ik maar beter veel blauw in mijn ontwerp hebben.

"We zijn er bijna." Greta klapt blij in haar handen. Snel sta ik op en trek mijn jurk aan, hij zit gegoten.
"Is hij mooi zo?" Ik draai een rondje door de kamer en kijk dan vragend naar Maartje. Ze kijkt op en knikt.
"Ja ik denk het wel. Als je even wilt wachten dan heb ik de mijne ook zo af."
"Is goed." Ik ga in mijn jurk op de bank zitten en bedenk me wat ik van vorige hunger games heb onthouden. Er komt zo dadelijk een parade en dan een interview. Oefenen, dan krijg je punten en daarna ga je de arena in. Misschien dat er dingen anders zijn doordat het een kwarterquell is dit jaar maar ik denk van niet. Vaag heb ik het gevoel dat ik iets vergeet, het is iets dat dadelijk gaat komen.
"Greta wat gaat er dadelijk allemaal gebeuren?" Ze kijkt me verbaasd aan, niet gewend dat ik direct tegen haar praat.
"Nou eerst worden jullie dadelijk opgemaakt en daarna doen jullie de jurken aan. Dan gaan jullie in een parade wagentje staan en worden jullie naar president Snow gebracht. Dan is er eten en de interviews als ik het goed heb." Opeens weet ik wat ik vergeet.
"De parade, daarvoor worden de wagentjes toch ook versierd? Mag ik daar dan vast mee beginnen?" In mijn enthousiasme ben ik opgestaan en ik voel de zachte aanrakingen van de tule tegen mijn benen.
"Uhm, het is niet gewoonlijk maar als je wilt van mij mag je. Jullie hebben ook de jurken zelf gemaakt dus waarom niet al het werk zelf doen?" Snel doe ik mijn jurk weer uit en breng hem naar mijn kamer, dan ga ik weer aan de tafel zitten en begin grote bloemen te knippen. Blauwe, witte, roze en oranje als ik alle bloemen heb uitgeknipt begin ik grote bladeren van van groene stof te knippen, ook maak ik groene sliertjes die als ze goed vastgemaakt zitten zullen wapperen in de wind. Als ik klaar ben met de versieringen voor de wagen begin ik kleine bloemetjes te knippen die ik in een zakje stop, dat zakje gaat straks mee in de parade wagen en dan kan ik bloemen het publiek in gooien. Als je niet sterk bent moet je slim zijn, zei mijn moeder altijd dus dat doe ik dan ook maar. Als ik naar Maartje kijk zie ik dat ze druk bezig is met nerven op de bladeren te borduren, het is erg mooi.
"Wauw. Jij kan heel erg mooi borduren." Ik kijk geboeid hoe haar handen razendsnel kleine steekjes maken.
"Dankje dat heb ik van mijn zus geleerd." Meteen staan haar ogen verdrietig.
"Is je jurk al klaar?" Snel verander ik van onderwerp, ik heb al door dat ze niet zo graag over haar zus praat. Het werkt, meteen klaart haar gezicht op en haalt ze blij haar jurk tevoorschijn.
"En? Wat vind je er van?" De jurk is roze met op de schouders grote oranje bloemen. Onder de blauwe riem zitten grote groene bladeren, het geheel ziet er een beetje raar maar wel compleet uit.
"Hij is heel mooi." Ik ga naast Maartje staan en draai me om naar Greta. "Wat vind jij er van? Hebben we een beetje hetzelfde thema? Komt district 8 er goed in terug?" Greta neemt ons op en glimlacht blij.
"O wat geweldig! Jullie zouden wel zusjes kunnen zijn. Met die bloemen en al die vrolijkheid." Vanuit mijn ooghoek zie ik hoe Annabella de kamer weer binnenkomt, ze kijkt even naar ons en dan breekt er een glimlach door op haar gezicht.
"Jullie zien er echt geweldig uit. Het enige dat jullie niet moeten vergeten is dat je echt moet lachen tijdens de parade, dat is immers de eerste keer dat de mensen in het Capitool jullie in het echt zien." Ik knik, het klink allemaal wel logisch.
"Alisha kijk eens naar buiten." Maartje praat zacht en is duidelijk verward. Ik kijk ook en zie dat we nu bijna de buitenste rand van de stad genaderd zijn. Langs de rails is het een drukte van jewelste met allemaal gekleurde haren en huiden. Overal staan mensen nieuwsgierig om een eerste blik van ons op te vangen.
"O hemeltje, snel snel, naar de gang toe. Hup hup, voordat ze jullie zien. Omkleden en dan weer terugkomen om te zwaaien." Greta duwt ons het halletje in en doet de deur snel weer dicht. Maartje en ik kijken elkaar even raar aan en lopen dan ieder naar onze eigen kamer.