The writersgames

Hoofdstuk 4: de treinreis

De trein was heel erg groot en zag er snel uit. Hij had een spits toelopende neus en een heleboel ramen, ik werd er stil van. De autorit was rustig verlopen, nou ja eigelijk in doodse stilte. Maartje negeerde me nog steeds hoewel ik niet weet waarom, ook Greta was stil geweest en had de hele tijd aan haar roze nagels gezeten. De deuren gaan open en ik word de trein in geholpen door een vrouw tussen de 20 en de 30 met een vrolijk gekleurde sjaal om.
"Het spijt me zo erg dat ik er gisteren en eergisteren niet bij kon zijn! Ik was ziek en mocht nog niet van de dokter, nu mag ik gelukkig wel mee naar het Capitool om jullie te helpen." Ik zie pretlichtjes in haar ogen verschijnen en besluit dat ik haar wel mag.
"Ik ben Alisha, wie bent u als ik vragen mag?"
"Oeps wat onbeschoft van me, ik ben Annabella Provoken winnaar van de 91e hungergames." Heel even staan haar ogen verdrietig, maar dat trekt al snel weg. "Nou zal ik jullie een beetje wegwijs maken? Dan stel ik jullie gelijk voor aan jullie team van stylisten."
"Die hebben we gisteren toch al ontmoet?" Maartje kijkt Annabella vragend aan.
"Nee meisje, dat was een mengsel van jullie beide teams, vandaag stel ik jullie voor aan je vaste team van stylisten." Annabella draait zich om en loopt voor ons uit, heel even kijk ik Maartje aan terwijl ik met mijn ogen rol en glimlach, dan loop ik achter Annabella aan. We staan ik een klein halletje, Annabella doet een deur open en ik realiseer me dat Maartje nog niet achter ons aan is gekomen.
"Kom je ook?" Ik draai me om en kijk Maartje, die zich nog niet bewogen heeft, aan. Ze haalt haar schouders op en loopt dan achter ons aan. Als we door de deur aan het einde van het halletje lopen staan we opeens in een grote ruimte. Er staat een tafel met plaats voor zes mensen en een grote bank. Tegenover de bank hangt een enorme flatscreen televisie tegen de muur. Ik bedenk me dat ze die ook hadden in het bestuursgebouw en dat ik er altijd van heb gedroomd om van zo'n tv iets te zien. In diezelfde muur zit ook een deur waar Annabella recht op afstevent, we staan nu weer in een klein halletje met aan weerszijden deuren.
"Deze kamer is voor jou, Alisha was het toch?" Annabella kijkt me vragend aan. Ik knik en open de deur, erachter is net zo'n luxe kamer als die ik had in het bestuursgebouw. Als ik weer buiten kom heeft Annabella de deur aan de andere kant van het halletje open gedaan.
"Ik heet Maartje." Maartje kijkt Annabella een beetje bozig aan.
"O het spijt me dat ik dat niet eerder gevraagd heb, ik denk dat het ziek zijn mijn hersenen een beetje heeft aangetast. Nou in ieder geval is deze kamer voor jou." Ook Maartje kijkt in haar kamer en krijgt een brede glimlach op haar gezicht. Zonder iets te zeggen loopt Annabella een een paar deuren verder en gooit dan de deur aan het einde van de gang open.
"Tadaa! Dit is de kamer waar jullie klaargemaakt zullen worden voor jullie eerste ontmoeting met het Capitool." Ik gluur naar binnen en krijg bijna een rolberoerte. Mega grote spiegels hangen aan alle wanden, klaptafels met spotjes staan tegen de ongebruikte stukken muur en in het midden staat een scherm waarachter je jezelf kan omkleden. Maar dat alles is niet zo erg, het verschrikkelijkste zijn de twee jurken die in een kast in de kamer hangen, er is een regenboog jurk die van de kin tot aan de knie loopt en een wit wollig gevaarte dat ik niet kan plaatsen.
"Verdikkeme, waar zijn nou die stylisten weer heen? We hadden hier afgesproken. Wacht even meisjes, ik ben zo terug." Meteen loopt Annabella weer terug de gang door naar de woonkamer. Vlak voordat ze de deur door is draait ze zich nog even om.
"Oja, die linkse paradejurk is voor Maartje en die rechtse is voor Alisha." Maartje staat inmiddels voor de regenboog jurk.
"Dít ding is voor mij?"