Stalker z.h (Translate Dutch.)

Seven ~ Zayn

Ik wou niet naar school, niet vandaag, niet morgen, niet volgende week, of volgende maand.... Ik wilde wegrotten in mijn kamer.

Ik had blauwe plekken op de achterkant van mijn schouders, een bult van gisteren toen Harry me tegen de kluisjes aangooide. Opeens. Ik had ook pijnlijke handen door Oliver, omdat hij me gister op de grond duwde.

Toch rolde ik uit bed, zuchtend... Niall had het ook zien gebeuren.

Ik wist dat er nu van veel kans, naar geen kans ging dat we vrienden gingen worden. Wie wilt er vrienden zijn met iemand die iedere dag wordt gepest?

Dan wordt hij ook gepest, dat weet ik.

Ik zuchtte, hopelijk kom ik de kleine jongen tegen vandaag, want ik heb echt een vriend nodig. 

Ik veranderde mezelf in mijn zwarte gescheurde broek, met een wit shirt en een donkerblauw denim jasje. Ik wil echt.... Ik wil echt niet naar school.

Ik deed alles in rugzak en pakte mijn skateboard.

Ik deed zoals normaal via de routine, iedere dag mijn toast maken. Ik pakte een appel, die natuurlijk voor de lunch was.

Ik skate naar school, glimlachend naar Niall toen ik hem zag zitten bij de entree, van het kunstlokaal. Hij trapte met zijn voeten tegen het cement, terwijl hij met zijn vingers tegen de stenen aantikte.

"Hey"

"Hoi" Glimlachte hij.

"Hoe weet je dat ik hier zou zijn?"

"I-Ik weet dat je van kunst houd, dus..."

"Je hebt vast mijn tekeningen in de hal gezien" Grinnikte ik.

"Jep"

Ik maakte het lokaal open, met de sleutel die ik heb gekregen van de kunstleraar. Hij gaf me de sleutel zodat ik toegang had, wanneer ik maar wou.

Ik weet dat het raar is. Maar toen ik in het pleeghuis was, en ik kwam dagen niet thuis zat ik in het kunstlokaal. Mijn leraar eindigde met een sleutel die hij aan mij uiteindelijk gaf. Ik kwam, of kom hie altijd als ik mijn gevoelens wil uiten op papier, of alleen wil zijn.

Ik was echt dankbaar, want in mijn stomme appartement heb ik niet eens plek om foto's op te hangen. Laat staan een canvas op een ezel.

Het werkte niet, dus had ik geen geld. Mijn pleegmoeder betaalde de hypotheek, en het schoolgeld. Ik kreeg gratis lunch bij de cafetaria waar ik werkte, en had soms gewoon geld op zak.

"Deze plek is mooi"

"Dit is me favoriete plek in de hele wereld" Mompelde ik. "Dit is de enige plek waar rust is, waar ik respect kan krijgen"

"Ik respecteer je"

"Doe je dat?"

"Uh huh" Grijnsde Niall schattig. "Je bent geweldig"

"Thanks Ni"

"Ni?" Vroeg hij, en zijn ogen lichtte op.

"Ja, weet je wel, een bijnaam"  Knikte ik.

"Ik vind Ni wel leuk" Knikte Niall langzaam. "M-Maar ik heb een grotere kunstkamer dan dit"

"Je liegt"

"Nee echt," Zei hij. "Je kan het ooit zien, als je wilt. Het is mega groot"

"Wat, zijn je ouders erg rijk?"

"Mijn oma, en opa zijn erg rijk ja" Knikte hij "Ik woon in een herenhuis"

"Hoe ver weg is het?" Vroeg ik.

"Het is in Londen"

"Wat? Wat doe je hier helemaal in Watford?"

"Verandering van omgeving"

"Dat is echt gek, hoelang duurt het totdat je thuis bent?"

"Niet lang... Een uur of 2-"

"Het duurt voor mij maar een kwartier om naar huis te skate, Niall" Lachte ik. 

"Dus wat?" Vroeg hij. "Ik vind het hier leuk... Ik.. Ik vind het leuk om jou te zien"

Ik beet op mijn lip, "E-Echt?"

"Ja.. Ik vind het leuk om met je te praten e-"

"Wel, wel, wel"

Mijn hart stopte bij Olivers stem, en ik slikte hardop. Niall bevroor.

"Flikker heeft een nieuwe vriendje, huh?" Oliver pakte Niall vast. 

Hij schudde ruw zijn arm uit de grip van Oliver, en ik snakte naar adem toen Oliver hem bij zij haren pakte. 

"Laat los!" Schreeuwde Niall.

"Laat hem los!" Riep ik. "Je gaat hem nog zo pijn doen!"

"Juist" Spatte Oliver en pakte Niall zijn haar steviger vast.

Niall gilde en opeens was hij uit Oliver zijn grip, en duwde Oliver op de grond.

Hij balde zijn vuisten, en zijn ogen stonden wild? What.. the fuck...

"Niall?" Vroeg ik stilletjes.

"Raak me niet aan" Snauwde hij.

Grommend wreef hij over zijn hoofd.

Oliver stond op en reikte naar Niall uit. 

"Ik zei raak me niet aan!" Schreeuwde Niall uit.

Oliver was veel groter dan Harry, vele maler groter. Harry was 1,83, dus kon je begrijpen hoe klein Niall was.

Hij worstelde tegen Oliver zijn grip en ik rende weg voor hulp te gaan halen. 

Kort daarna was een leraar achter me aan het rennen. En wanneer we terug waren bij het lokaal, Niall stond daar met een rood gezicht. Hij had een waterkoker vast die normaal op een plank stond voor de studenten.

Zijn wangen waren rood, en Oliver was bewusteloos... Hoe kwam hij überhaupt aan zijn hoofd?

"Niall?"

Hij viel op de grond, op zijn kont. Hij spreidde zichzelf uit op de grond, naar adem snakkend.

"Hij is echt... Sterk"

Ik kon het niet helpen maar glimlachte, hij heeft Oliver geslagen met een waterkoker in godsnaam.

---------------------

Vote, comment, share, follow.

Zijn all mijn lezers nog actief? :)

Sorry voor de late update.

XXNOËLLA.