Evde kimse yokken genelde mutfak penceresini açarım,bir küçük tabure çekerim pencerenin önüne. Gecenin karanlığında kendimi bulmaya çalışırım. Kafamı her şeyden uzaklaştırırım,bütün dertlerimden ve üzüntülerimden,sevinçlerimden ve mutluluklarımdan. Bir anlık duygusuz olurum,hissiz. Sadece o gece siyahı gökyüzüne bakarım ve umutsuzca yıldızları bulmaya çalışırım. Ben inanırım,her bir yıldızda başka başka evrenler olduğuna farklı gezegenlerde farklı canlıların yaşadığına ve onları hayal ederim küçük bir çocuk gibi napıyorlar,nasıl bir hayatları vardır diye. Bizim gibi mi yaşıyorlardır,bizim gibi evleri var mıdır,bizler gibi benciller midir yoksa caniler midir,umursamazlar mıdır? Acaba her biri kendi benliklerinin katilleri midir aynı bizler gibi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayattan Alıntılar
Non-FictionYazmak her zaman tutkum olmuştur. En zor zamanlarda beni kurtaran,bana yardım eden; en mutlu zamanlarımda ise bana olabilecek en iyi dost olmuştur. Burada bu zamana kadar yazdığım ve yazmaya devam ettiğim kısa yazılarımı okuyacaksınız,kendinizden bi...
