İnsanlar acılarını kapatabilmek için daha çok gülerlermiş. Bulunduğum durumu özetleyen cümle bu. Hoseok hyung'un saçma şakalarına bile güler olmuştum. Daha çok güldüm, daha çok konuştum. Kafam başka şeylerle meşgul oldukça aklıma gelmedin.
Akşamları yemeğe gelmedin. Bir oldu, iki oldu.. Benim yüzümden aç kaldığını fark edince, benimde iştahım kesildi. Sadece masaya oturuyordum. Yemek yiyordum ama karnım doymuyordu. Sen yemiyorken vücudum yemek kabul etmiyordu.
Yatakta uzanırken karnım bir kez daha guruldadı. Yemekten yeni kalkmıştım oysaki. Sessiz yurdu birden senin seslerin doldurdu.
Ağlıyordun..
Bu kadar çok ağladığını daha önce hiç duymamıştım. Yüreğim parçalanıyordu. Yanına gelip kollarım arasına alıp her şey geçti demek istiyordum.
Ama yapmadım.
Yatağa uzandım ve kulaklarımı kapadım. Sana umut vermek yapacağım en kötü şey olurdu çünkü.
Bazen sırf onları sevdiğin için sevdiklerinden vazgeçmen gerekebilirdi..
