Independent woman

Hoofdstuk 2 - Bilal

* Ochtend *

Ik zat in bed iedereen was nog aan het slapen dus besloot ik maar te blijven liggen.

Me gedachtes dwaalde af naar het moment  toen het allemaal mis ging..

*TWEE JAAR GELEDEN*

"CHEEERINE" brulde Bilal aan de trap
"JAAAA" brulde ik naar hem terug
"Kom naar beneden kleine, we gaan nu"

We zouden naar onze familie in België gaan maar iedereen was al gegaan omdat ze samen wouden ontbijten.. en ik en Bilal hadden ons natuurlijk weer eens verslapen.
Maar goed gelukkig had Bilal z'n eigen auto nog.

We hadden ons snel omgekleed en zaten aan de tafel om te ontbijten
"Bilal er is niks in huis"
"Hoe bedoel je"
"Er is geen brood of muesli"
"Pfff hebben wij weer"
We begonnen te lachen
"Kom kleine we eten wel onderweg ergens"

Ik en Bilal waren soms als kat en muis en de andere keer waren we weer de leukste broer en zus.
We begrepen mekaar meteen en stonden altijd voor elkaar klaar en omdat Bilal zogenaamd ouder was noemde die me kleintje.

Bilal is niet zo'n type broer waar je niks tegen kan vertellen enzo
Nee mijn broer was als een soort vriendin voor me, we vertelde elkaar alles en deden veel samen.  
Natuurlijk mocht ik ook geen verkeerde dingen doen dat zou die ook weer niet accepteren maar zo'n persoon was ik zelf ook niet om uit te gaan of relaties te nemen enzo.

We waren onderweg toen Bilal een belletje kreeg van pa.
"Salamalaikoum Bilal, waar zijn jullie"
"Wa alaikoum salaam Baba, we zijn nu onderweg"
"Doen jullie snel? Je tante heeft ineens een slecht gevoel gekregen en ze maakt zich zorgen over je"
"Iwa safi baba,  je weet hoe ze is met die gevoelens van haar.. Wat een bijgeloof."
"Zorg dat je hier maar veilig aankomt oke"
" komt goed ik en Cherine gaan eerst nog even ontbijten onderweg"
"Is goed. Beslama"
"Totzo"

"Wat is er bilal" vroeg ik hem
" iwa je weet pa die maakt zich ineens zorgen omdat tante een slecht gevoel kreeg" zei die met een grijns
" Hahaha ze maken zich altijd zorgen als we alleen zijn"
" dat zijn ouders he kleine"
"Shhht ik ben niet klein" 
"Echt wel kleintje" zei die lachend
" dan noem ik jou bil vanaf nu " en ik gaf hem een tik.
We begonnen beide te lachen.

We hadden honger en stopte bij een tankstation waar ook een restaurantje bij zat.
we liepen naar binnen en zagen verderop onze neef Amir zitten.

" eeewa Amir" riep Bilal
Amir keek met een geërgerd gezicht om maar glimlachte al snel
" eey daar hebben we Bilal hoor"
Ze groette elkaar.
" iwa nichtje Cherine hoe gaat het met je"
"Goed hoor met jou"
"Goed goed hmdl"
Na een gesprekje namen we afscheid en liepen we naar de kassa.

Het was heerlijk weer en we hadden lekker ontbeten.
We gingen weer naar de auto toen me vader Bilal weer belde
"Ja papa, we zijn al onderweg"
Hij had opgehangen
" pff wat kunnen hun zeuren" zei ik tegen hem
" Ja man we zijn er toch al bijna"

Na een tijdje hadden we de verkeerde afslag genomen omdat ik een verkeerd adres had aangegeven op de navigatie.

Bilal was helemaal aan het stressen aangezien we nu helemaal om gaan en papa maar bleef bellen.

We waren nu ergens bij een bos en het begon al donker te worden.
Bilal nam de telefoontjes van papa niet eens meer op aangezien die  zo druk bezig was met de weg en zo gestrest was.
Hij had ook geen zin meer in gezeik zei die.