Independent woman

Hoofdstuk 4 - mama

"Wat doe jij hier a mosiba"
Ik bleef haar maar aanstaren
Wat deed zij hier ineens spookte er door me hoofd.
Dounia zat er wat verward bij die wist natuurlijk niet dat dit me moeder is.

"Salamalaikoum ik ben dounia, we zijn een kopje koffie gaan drinken? En wie bent u"
"Stil ik praat tegen haar" zei me moeder bot terug

Ik zelf schrok van dit antwoord me moeder is echt veranderd.. Zo was ze nooit.
"Ik zit hier samen met me vriendin" zei ik tegen me moeder.
Me hart bonkte kei hard op dit moment..
"Je bent uit huis en gaat meteen avonden uit goedzo "
Ze keek me met een koele blik aan.. Er was geen moeder te vinden in haar ogen
" wat moet je nou van me " ze gaf me een kei harde klap in me gezicht.
" hoe durf je zo te praten tegen mij, ik wil dat je weet dat je mijn dochter niet meer bent"
En ze liep weg
Ik bleef haar maar volgen met me ogen tot ze uit beeld was..
Toen pas had ik door dat het hele restaurant me aan staarde..
Ik kreeg het benauwd.. ik hield van me moeder en vader ondanks alles.
Me eigen moeder ging er door me hoofd heen.. Hoe kon ze dit zo koel zeggen.

Dounia kwam me omhelzen ze veegde me
Tranen weg "lieverd ze zijn het niet waard"

Ik kon het niet meer laten en rende naar het toilet daar huilde ik het helemaal uit.
Wat was dit? En waarom overkomt mij dit..

Ik begon het benauwd te krijgen en deed de kraan open om mezelf op te frissen.

Even later kwam Dounia naar me toe
" ik dacht ik laat je wel even" zei ze voorzichtig
"Dankjewel.." Zei ik terug

" dat was je moeder dus?"
"Ja.."
Ze keek me vol medelijden aan.
Natuurlijk zij had een liefdevolle moeder die van haar hield.
Dat had ik niet..
" zullen we gaan" zei Dounia
Ik knikte
" fris maar even op dan ga ik afrekenen"
Ze gaf me een knuffel en liep vervolgens weg

Ik miste me kleine zusje zo erg.. Ik begon weer te huilen aan de gedachten dat ze daar nog was met hun.. Me ouders.
Ik wou dat bilal hier nog was.. Ik wou dat die nooit overleden was.

Opstaan Cherine opstaan ging er door me hoofd heen.
Je moet niet zwak zijn zei een stemmetje in me hoofd, vergeet ze het is nu wel genoeg geweest je hebt genoeg over je heen laten lopen nu is het afgelopen.
Het stemmetje in me hoofd had gelijk dacht ik, ik wist het wel het had nooit zo ver hoeven lopen, het is klaar nu.
Ik stond op en liep naar de kraan ik gooide een handje water over me heen en keek in de spiegel "vaarwel Cherine" en dat was het moment dat ik de oude zielige cherine waarvan iedereen dacht die waardeloos was en die alles over zich heen liet lopen vergat en uit me leven wiste.

Ik pakte me tas en deed wat mascara op me wimpers, een laagje lipstick en wat parfum.
Ready for my new life.