Independent woman

Proloog

Hier zit ik dan op de stoep voor de deur, het is half twee in de nacht en me ouders hebben me uit huis gezet.
Ik ben bang. Het is koud en het regent.
Waar moet je heen Cherine? Waar ga je slapen? Spookt het in me hoofd, ik kan nergens naar toe?

Ik begin maar te lopen.. Waar naar toe?
Dat weet ik ook niet.

Lopend zit ik terug te denken aan wat me moeder schreeuwend zei "Nee Cherine je bent waardeloos, je bent niks" het kwetste me zoals het altijd deed.. ik kon maar niet stoppen met huilen net alsof ik het niet al moeilijk genoeg had na de dood van me broer, Bilal, maar ze was nog niet klaar ze ging nog verder "kijk de zoon van Amel die is bezig met zijn school die is zelfs al bijna afgestudeerd op de universiteit en jij?" Zei ze bespottelijk " jij hebt niet eens je mbo a bent, ik wou dat Bilal hier nog was die had me tenminste kunnen helpen in deze moeilijke tijden"
" MAMA BILAL IS DOOD, HIJ IS WEG " schreeuwde ik wanhopig.
Dat was de druppel want ze klapte me vol op me gezicht.
Ik viel op de grond en begon nog harder te huilen. Me vader die alles had gehoord en eindelijk van de bank vandaan kwam liep recht op me af hij keek me koud aan en gaf me een schop en schreeuwde "Door jou is Bilal weg.. DOOR JOU"

Me ouders liepen eindelijk naar boven en ik bleef maar huilen op de grond.. Me zusje Lina kwam naar me toe rennen om me te troosten maar ik duwde haar van me af anders zou ze ook klappen krijgen "ga maar spelen lieverd, ik kom zo" ze keek me aan en liep weg.
Ineens hoorde ik een plof op de grond, een koffer, het was mijn koffer die gegooid werd door me vader " gaan nu" zei die met een koude blik
" Papa? Waar moet ik naar toe?"
" Weg. Nu. " schreeuwde die ineens kei hard
Ik was zo geschrokken dat ik snel me koffer pakte. ik zag me moeder Lina vast houden die naar me toe probeerde te komen, Lina begon te huilen.. "Maar mama Cherine zou met me spelen, waar gaat ze nu heen" zei ze met betraande ogen "ssht Lina het komt goed" zei ik huilend en zo liep ik uit huis.

Het komt goed.. dat is wat ik zei maar nu ik hier buiten sta weet ik dat niet meer zo  zeker..