ကြ်န္ေတာ္နွင့္ဂလန္ဂလားနွစ္ေကာင္

11

အိပ္ယာကနိုးေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ေဘးမွာဘယ္သူမွမရွိ

ဘယ္ေရာက္သြားၾကပါလိ္မ့္

ျပန္သြားၾကတာလဲမျဖစ္နိုင္ျပန္

ကြ်န္ေတာ္အိပ္မႈံစံုမႊားနွင့္ထရင္း
နာရီၾကည့္မိေတာ့ ညရွစ္နာရီ

အင္းေလ

အခ်ိန္ကသည္ေလာက္ေတာင္ျဖစ္ေနတာ
ျပန္ရင္လည္းျပန္ၾကမေပါ့

ကြ်န္ေတာ့္ဗိုက္ကလည္းအခ်က္ျပျပီမို႔
စိတ္လန္းသြားေအာင္မ်က္နွာသစ္ျပီး
မီးဖိုေခ်ာင္ဆီထြက္လာခဲ့သည္

စားရင္းေတာင္ဆဲမိေသးတာ

"မသာေကာင္ေတြ ျပန္ရင္လည္းျပန္မယ္ မေျပာသြားဘူး ေဘာလံုးလိုဖဲ "

ဒင္းတို႔အေၾကာင္းေတြးရတာေလ
အစားေသာက္ေတာင္အရသာပ်က္တယ္
ေပါ့သလိုလိုငန္သလိုလို
ဘာအရသာမွန္းကိုမသိတာ

"ဟာနိုးေနျပီလား"

မမွားနိုင္တဲ့အသံေၾကာင့္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
အထုပ္ပိုးေတြနဲ႔မီးဖိုထဲဝင္လာတဲ့နွစ္ေယာက္

ျပန္သြားၾကတာမဟုတ္ဘူးလား
လက္ထဲကစားစရာေတြထင္တယ္

CY"ေကာင္းလားငါတို႔ခ်က္ထားတာ"

"ဖြီ..."

ပါးစပ္ထဲကဆန္ျပဳတ္ေတာင္
အျပင္ကိုခုန္ထြက္တယ္

ငါတို႔ခ်က္တာတဲ့
အမေလးအာ့ေၾကာင့္အရသာက
ဘာမွန္းမသိျဖစ္ေနတာကို
ခံတြင္း္ပ်က္တယ္လို႔ေတာင္ထင္မိေသးတာ

K"ေရာ့ ေရာ့"

အလိုက္သိရွာတဲ့Krisက
ေရတစ္ခြက္ယူရင္းလာတိုက္ေလရဲ႕
ေမာင္ခြစ္မဆိုးပု
ျပန္ရင္ေဘာက္ဆူးေပးမယ္ ဂိုး ခိခိ

ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ေတာ့ဟုတ္သား
ေရေသာက္ရင္းရယ္လိုက္တာမို႔
ေရမသီးေအာင္သတိထားရေသး :3

"ဒါနဲ႕ မင္းတို႔ကဘယ္ကျပန္လာတာလဲ"

CY"မင္းေနမေကာင္းဘူးမလားခ်က္ေကြ်းမလို႔"

"ဟမ္ မေကြ်းနဲ႕ မေကြ်းနဲ႕"

တားနိုင္မွေတာ္ကာက်ေရာ့မယ္
ေသရင္ေသပါေစ
ဒင္းတို႔လက္ရာေတာ့မစားပါရေစနဲ႕