Her gün saatlerce telefonda konuşurduk. Her zaman çok anlamlı şeyler de değildi konuştuklarımız. Zaten ben o sesi duymak istiyordum yalnızca;bütün dertlerin,bütün acıların,bütün yalnızlıkların,bütün başarısızlıkların çaresi gibiydi o ses,o sesi duyduğum anda her şeyi unutuyordum;kendini yakan bir Budist gibi kendimi,hayatımı,zamanımı,her şeyimi o sese adamıştım. O usul ve sakin ses içimdeki bütün karmaşayı dindiriyordu.
