Ang Love Story ni Neneng (Completed)

Extra Part:

 Jovan

My Super Duper Ultra Mega Crush

Masyadong mabigat sa dibdib itong mga pangyayari kay Ralph. Let’s make it lighter this time.

Siya si Jovan, my super duper ultra mega crush! As in to the highest meaning of Crush for me eh siya yun!

Sa kanya ko naranasan ang maging isang stalker, possessive fan, secret admirer ay hindi pala secret –lantaran admirer at super follower.

Para sa isang reaction paper na kailangan naming ipasa sa isang Minor Subject, ay manunuod kami ng Play sa mini-theater. Sa totoo lang, I hate watching plays. Boring kasi tsaka basta ayoko lang.

Pero wag ka! Mula ng lumabas si Jovan sa entablado, buhay na buhay ang dugo ko! Pati na rin lahat ng liquids sa katawan ko, binuhay niya!

“Siya yun! I know him!” sigaw ko sa katabi ko.

“Katabi mo lang ako, te! Di mo kailangang sumigaw!” balik sigaw sa akin ni Dessa.

Hehe. Sorry naman. Excited lang.

Siya kasi yung naging crush ko sa NSTP ko last year, binilhan pa nga niya ako ng burger nun kasi pareho kaming walang baon para sa overnight vigil.

Hindi ko naman ineexpect na ang susunod naming pagkikita ay nasa entablado na siya.

Grabe! Super guwapo niya ngayon! At ang husay pa niyang umarte! I love Plays! Lalo pa’t siya ang bida!

After the play, nagpapicute pa kami. Itulak ka ba naman ng kaklase mo sa kanya, mag-iinarte ka pa ba? Sh*t! Ang bango bango niya parang baby! Nakaakbay pa siya sa akin!

The sad news: Hindi ko napasakamay ang picture na yon. Kinalimutan ko na ang dahilan kung bakit. Masyado akong nanlumo.

Actually, ito yun:

Nasira ang cellphone ko. Perfect timing!

Pero napicturan naman ako ng class president namin.

 “Sel, pa-bluetooth naman ng picture namin ni Jovan!” Excited ko pang hingi ng pabor sa kanya kinabukasan.

“Walang Bluetooth cellphone ko eh.” Malungkot niyang balita.

“Infrared?”

“Sira.” Sagot ulit niya.

“Pa MMS nalang! Send mo sa akin.” Hindi pa rin ako nawalan ng pag-asa.

“Hindi ako nakakasend eh. Tri-ny ko na dati kaso ayaw gumana.” Bad news pa rin.

“Send mo nalang sa friendster! Grab ko nalang!” Dami kong paraan noh.

“Hindi rin ako nakakasend dun eh.” Bwisit lang! Itapon mo nalang kaya yang cellphone mo! Pero teka, Cellphone ba yan?!

“Patingin nalang! TITITIGAN ko nalang.” Hopeless na ‘ko. Bakit ba naging class president namin to?! Hindi ko naman matandaan na binoto ko siya.

Tinignan niya ang cellphone niya. Pindot dito. Pindot doon. “Neng, wala yung picture niyo eh.”

@(#$$*%$(@!!@(#*$

 “Di bale nalang. Salamat.” Lumabas na ako ng classroom baka kung ano pa ang magawa ko sa kanya at sa cellphone niyang de-uling.

Luckily, dahil sa pagiging dakila kong stalker eh nakakuha pa rin naman ako ng picture niya! Yung isa, pina wallet size ko, tapos yung isa naman pina A4 ko! Wala eh, isa lang naman akong hamak na fan.

Nagtataka lang ako sa sarili ko kung bakit kapag wala siya, daig ko pa ang giraffe sa haba ng leeg kakatanaw kung nasaan siya at tinalo ko pa ang kuwago sa laki ng mata masilayan lang siya pero kapag nasa paligid na siya, ayun at nagtatago na ako sa mini skirt ni Laarni.

Yung picture na nakuha ko sa kanya ipinagpapasalamat ko iyon sa isa kong kaibigan na super ang kapal ng mukha, Ceciliana, mahal na mahal kita. You are really such a good friend. Muah muah tsup tsup! “Kuya, pwede ba kitang picturan? Para lang to sa friend ko na sobra kang crush.” Naalala ko pang sabi niya kay Jovan non. Habang ako ay abalang nagtatago nga sa mini skirt ni Laarni. Lumipat rin ako sa mini skirt ni Malen. Para di masyadong obvious.

“Okay.” Tuwa naman ako ng ngumiti pa siya sa harap ng kamera. Ikaw na talaga, kuya!

Next part please.

Marami pang kasunod.

Charot!