"Hihintayin kita. Kahit ilang taon pa ang lumipas, ikaw pa rin ang tinitibok ng puso ko. I love you Cath, just the way you are." The biggest lie that I believed.
"Ma, mahal ko siya at sabi niya, hihintayin niya raw ako hanggang sa mag-18 na ako." Th...
"Oh hello there!" Nakangiti kong bati sa kanya. I stood up at nakipagbeso beso sa kanya. Nagulat naman siya sa ginawa ko at narinig ko pang tumawa ng mahina si Natalie.
"I won't hide around the bush Cath. Ikaw ba yung nagvideo sa'min nung nakaraang gabi?" Inis na tanong niya sa'kin. Hohoho! So he's having a hint now huh?
"What?! I've never even stepped in your wherever territory Rexiel." I denied as I acted innocently. Tinapunan niya ako ng matalim na tingin pero niisang segundo ay hindi ako umiwas at tinitigan lang siya with my bored look.
"Ehem..." Agad napatingin si Rexiel kay Natalie na panggap na umuubo pero hindi ako humiwalay sa pagtitig sa kanya. Lumaki naman ang mga mata ni Rexiel nang makita niya si Nat. I'm sure he's familiar with her because of the other night.
"Ikaw! Sino yung kasama mo na nagvideo sa'min?!" Sigaw niya kay Nat. I looked at Natalie and smiled at her. Alam kong kaya niyang i-handle ang sitwasyon ngayon after all, she's also a bitch with class.
"Aba malay ko. Porket magkasabay kami sa elevator eh kakilala ko na siya. Don't judge that easily. Am I too pretty to be judged for?" Mapanuksong sabi ni Nat which made me laugh a little kaya ibinaling agad ni Rexiel ang tingin niya sa'kin and pointed at me.
"You! I know that you're the one who recorded it!" Sigaw niya and I'm a hundred percent sure that people are staring at us. Lalapit sana yung guard kaso I signalled him to stop. I grabbed my phone and handed it to him and smiled.
"You know what? How about you check my phone? Here." Nagulat naman siya sa sinabi ko at tinignan ako na parang hindi siya makapaniwala. I sat down and gave him my phone.
"Why don't you join us as you check Mae's phone? Nakakahiya naman kasi." Aya naman ni Natalie kay Rexiel. I winked at Natalie at what she did. What a gopd friend of mine indeed. Nakalipas ang isang minuto, he didn't even move and just stared at me.
At dahil wala naman siyang ginawa kundi ang tumayo at mag-aksaya ng oras ko ay sumenyas na ako kay Natalie na umalis na kami. He's wasting my time and kailangan ko pang umuwi para sa mga projects na gagawin ko. Nang makatayo na ako ay kinuha ko ang phone sa kamay niya.
"You done? Thank you for wasting my time Rexiel." I said then looked at Nat and made our way outside the cafè nang bigla siyang nagsalita.
"You've changed." Sabi niya dahilan para mapahinto ako. Naramdam kong napahinto rin si Natalie at tinignan ako.
The memories of my hardships then started to play in my mind. Ang paghihirap ko sa States para lang maka get over ako sa kanya. I became wild and partying and drinking all night was all in my mind just to get him out of my system but one day I just realized, he's actually not worth it and no matter what I do, ako lang din ang masasaktan at magigiba sa huli so I decided to pour it all in studies. Dun ko ibinuhos lahat ng atensyon ko. I came from my downfall and suddenly, I rose and never been stepped by anyone at ayoko nang maranasan ulit ang sakit na naranasan ko.
I smirked and faced him. I saw how his eyes were filled with emotion na hindi ko malaman kung ano.
"That's what you brought me thought, so," I smiled and looked at him in the eye.
"Thank you." Sabi ko and blew him a kiss.
"Are you okay?"
"Err... How many times have you asked me the same question Nat?"
Kanina pa kasi tanong nang tanong tong si Natalie kung okay lang ba ako. Matapos kasi ang eksena sa Starbucks ay nagworry kaagad tong si Natalie. Di kasi ako masyadong umimik pauwi. Nanatili lang akong nakatingin sa labas ng kotse. Hindi naman ako tulala at wala rin naman akong nararamdaman. Talagang pagod lang ako kasi bumabalik na naman ang alaala ko kung paano ako naghirap sa States to get over. Talagang ayoko nang maalala yun. Nakakairita lang kasi yung mga kagagahang ginawa ko noon.
Napatingin ako kay Nat nang biglang nagring yung phone niya. Tinignan niya ang phone and I noticed how her reaction was. Para siyang nakakita ng multo sa phone niya kaya agad naman akong napatingin which made me very shocked also.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"OMG. Ang gwapoooooooooo!" Tili ko nang binatukan naman ako ni Nat. Agad akong napatingin kay Nat na parang hindi alam ang gagawin kaya kinuha ko ang phone niya at sinagot ang tawag.
"Yes?" Tanong ko.
"Naneun gonghang ui dongsaeng e iss-eoyo. Waseo nal yeogi leul gajyeo. Seoduleuda. Salamdeul-i naleul chyeodabogo gyesoghaeseo! [I'm at the airport sis. Come and fetch me here. Hurry. People keeps on staring at me!]" Agad akong napa-ha sa sinabi niya. Ano daw?
"Uh, sorry. This is Catherine Mae Perez. Natalie's friend who definitely in shock right now that she can't answer her phone." Sabi ko in a casual way.
"May I ask who this is?" I asked politely.
"Oh, okay. Kindly give the phone to my sister. Thanks by the way." Agad ko namang sinunod ang utos ng kuya niya.
"He wants to talk to you." Sabi ko handing the phone to Nat. Nakakapanghinayang kasi di ko nakausap ng matagal ang kuya niya pero talagang wala akong na gets sa unang sinabi niya eh kaya okay lang. I guess he's speaking in Korean.
"Hyeongjeleul ne? (Yes brother?)" Sabi ni Nat. Di ko na talaga gets ang mundo.
"Jeongmal? gwaenchanh-a o. Naneun dangsin eul gajyeool geos-ida. Dangsin haseyo! Nado salanghae! (Really? Oh okay. I'll fetch you. See you! I love you too!)" Nakangiting sabi ni Nat sabay baba ng phone niya tsaka ako tinignan. I gave her a what look nang bigla siyang nag puppy eyes. Ang cute!
"I have to fetch my brother at the airport." Sabi niya kaya wala na akong nagawa kundi ang samahan siya. Her brother's handsome anyways. Hehe!
