Chapter 11

21 2 2
                                    

Catherine's POV

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Catherine's POV

Isang buwan na silang nakatira nina Nat at Jarvis sa'min kaya naisipan na nilang lumipat sa bagong condo na binili ng parents nila. Tumawag kasi nung isang araw yung mommy nila at sinabihan na may nabili na silang condo sa kanilang dalawa. May two storey ang condo. Parang bahay lang din naman kaya nagsimula na silang mag-impake.

I entered Nat's room at nakita ko siyang nag-aayos ng gamit na inilagay niya sa maleta niya. I sat down at the bed habang lakad siya nang lakad para kunin ang damit niya sa aparador.

"Mae best, thank you so much for letting us stay here ha? Sorry kung ngayon lang kami nakalipat." Mangiyak-ngiyak niyang sabi at dahil sa naiiyak na din ako, I stood up and hugged her.

"Don't be like that. Pag nagpatuloy ka hindi na talaga ako magpapakita sa'yo!" Naiiyak ko ring sabi. We let go of each others hugs and laughed.

Si Nat ang best friend ko and I can't deny na parang naituturing ko na din siyang kapatid kaya medyo nasasaktan ako sa pag-alis nila kasi nasanay na akong kasama sila dito sa bahay. Bumalik na siya sa pag-ayos habang usap-usap namin ang tungkol sa parents nila. Nalaman kong isang CEO pala ang mommy nila sa isang kilalang fashion industry in the abroad habang ang daddy naman nila ay isang Restaurant owner in Korea.

"Kamusta naman pala kayo ni Kuya best?" Agad akong namula sa tanong niya na ikinatawa naman niya. Lalo tuloy akong namula and I can feel my cheeks heated up!

"The blushing says it all." Sabi niya as she laughs.

Three na din pala ang nakalipas since Jarvis and I confessed to each other. Wala namang nagbago sa pakikitungo namin sa isa't-isa pero maraming times na naging sweet kami sa isa't-isa. Naramdaman naman nina Mommy, Daddy at ng mga kuya ang tungkol sa'min and I can't help but smile dahil sa pabor na pabor sila kay Jarvis.

"Anyways, pupuntahan ko lang si Jarvis ah?" I said as I quickly ran towards the next hallway and knocked on Jarvis' door.

"Yes?" Tanong niya without opening the door.

"It's me!" Energetic kong sabi and wala pang 1 second ay binuksan na niya ang pinto. Nginitian naman niya ako and so did I. I pushed the door and sat on the table inside his room.

"What made you come here?" Tanong niya as he left the door opened and continued on packing his things. I can't help but be quiet as I watched him pack. Nakakalungkot. I'll miss his smile that I always see early in the morning. The notes he sticks into his door that I always saw when I get out of my room saying, 'Good morning Mae! Keep smiling coz if you do, that'll surely make my day meaningful. :)' . Bumalik ang diwa ko nang nakita ko siyang nasa harap ko while cupping my face. Nakatayo lang siyanp habang nakaupo naman ako sa lamesa.

Omg! Baka ano ang isipin ng tao na makakita sa'min! Pero whatever.

"Ba't nakasimangot ka? Smile ka naman Mae oh para naman may kahulugan ang pag-eexist ko sa mundo." Sabi niya habang naka pout. Hindi ko napigilan ang ngiti ko at kinurot ang pisngi niya.

"You're so cute!" Nanggigil kong sabi as I turned him around and pushed him slightly.

"Sige na! Mag-impake ka na nang makalayas ka na sa pamamahay namin!" Pabiro kong sabi. Nagpanggap naman siya nasaktan habang hinimas-himas ang dibdib niya so I sticked my tongue out and smiled.

Matapos ang pag-iimpake ay sinamahan ko sila sa condo nila and I can't stop complimenting the beauty of the condo. Talagang pinagandahan to ng parents nila at kumpletong kumpleto na sa kagamitan and the fridge had stocks already! So does the cabinets!

I sat at the sofa nang makita ko ang isang sulat galing sa parents nila kaya agad ko silang tinawag. Napamangha nalang ako nang binasa ni Jarvis ang sulat loudly saying that they have cars parked in the oarking area of the building then we turned around only to see the keys on the glass table. Grabe!

I saw Jarvis dialled their mom and put in loud speak mode. Nakailang ring lang nang bigla itong sumagot at sumigaw.

[Hello dear son! How are you and Natalie about the surprise?] Energetic niyang tanong sa anak.

"Mom you don't need to buy us cars. It's too expensive." Sabi naman ni Jarvis and mas lalo akong naadmire sa kanyang pagiging kuripot.

[Oh it's a no problem son. I know you'll like it there and you'll spend time in there knowing your job and hobby, I decided to buy you a car in order for you to save money for the transportation and also to my baby Natalie.] Sweet na pagkakabigkas ng mommy nila.

"Okay mom. Thanks. Saranghae!"

Hindi naman ako nagtagal sa condomenium nila dahil may gusto kasi akong bilhin at dahil gusto nilang sumama, sinabihan ko nalang sila na huwag nalang. Ano sila? Multitasker? I can do it myself naman. Hindi naman gaano kabigat ang dadalhin ko so pumayag na sila.

Naglakad lakad muna ako sa loob ng mall para may mapaglibangan when I decided to go inside the bookstore. Nang makatapak ako sa loob ng National Bookstore ay muling nagbalik sa akin ang mga alaala na isa sa mga inilibing ko na sa limot.

Flashback...

I decided to buy another book for my collection. Wattpad books lang naman ang bibilhin. Ang sarap kasi sa pakiramdam pag bumasa ka ng wattpad stories kasi you'll get sucked into their fantasy and sometimes think that you're one of the characters there. I was about to grab a book nang biglang may nagback hug sa'kin. Pinilit ko hinding makatili kasi wala naman akong kasama dito! Agad nawala ang kaba ko nang magsalita ito. His voice sounds like heaven to my ears.

"I love you Cath." He said in a husky voice. I faced him and pecked his lips and smiled.

"Huwag dito Eli. Nakakadami ka na." I whispered and laughed a little and turned back to take a look at the books as I feel him still embracing me from the back.

Oh how I wish we're always like this until we get old. I love him so much. To infinity and beyond.

End of flashback...

Nagulat na lang ako nang makarating ako sa puwesto kung saan kami sa alaala ko. What the hell am I doing here?! I sighed touching the books as I walked nang may nakita akong babae na nakatingin sa'kin ng masama. I didn't mind her at all and walked pass her nang bigla niya akong hinawakan sa braso. I looked at the girl and I can't help but to familiarize this girl.

"Do you remember me Catherine?" She said in a bitchy tone. Kinalas ko ang pagkakahawak niya sa braso ko and stood with class and head held high. I looked at her from head to foot.

"Yes I remember you. You're one of the cashiers here right?" Nakita ko siyang pinandilatan niya ako at akmang sasampalin nang inunahan ko na siya as my right hand landed on her face which left redness on her cheeks.

"How dare you?!" Sigaw niya pero inunahan ko naman siya and slapped the other side of her cheeks.

"There! Para naman pantay ang blush mo. Instant pa yan." I said with class and walked away nang nagsalita siya.

"Rexiel is mine Catherine so don't even try stealing him from me. You don't know who you're messing wth!" She shouted. Mabuti naman at wala masyading tao ngayon sa bookstore at nasa entrance lang yung guard.

"Oh really? What's your name then?" I asked with one brow raised. She smiled and placed her hand on her hips as if she's a model.

"I'm Kathleen Chu, daughter of the second top of the highest grossing company." She said.

"Oh okay. Well you should be the one who'll watch out because you don't know who you're messing with idiot. I am the daughter of the top grossing companies in the world and I'm not bragging that. What I brag about is my bitchiness with a class unlike you," I said with authority as I walked pass her but stopped for awhile beside her and whispered.

"Low class bitch."

And I left her there with her mouth opened.

The Bitter-sweet Revenge (On-going)Where stories live. Discover now