Toen ik wakker werd, zat er een meisje naast mijn bed. Ze was ouder dan ik, een jaar of achttien. Daar kwam ik met mijn vijftien.
'Hallo' zei ze glimlachend. 'Je bent een lange slaper. Je hebt meer dan twaalf uur geslapen! Zo lang slaap zelfs ik niet, en toch klaagt Jake dat ik veel te lang slaap!'
Ik fronste. 'Jake? En wie ben jij?'
Ze werd rood. 'Oh sorry. Ik praat weer teveel, en zeg te weinig. Mijn naam is Isra. Of nouja, niet echt, het is mijn schuilnaam. Met schuilnamen vindt de politie je minder snel. Maar goed, dat is niet belangrijk. Jake is de jongen die je hier heeft gebracht. Hoe heet jij?'
Ik dacht even na. Zou ik een schuilnaam doen? 'Viola' zei ik. Ze zou nu vast denken dat het een schuilnaam is, en dan kon het geen kwaad. Toch?
'Viola?' zei ze lachend. 'Nog nooit van gehoord. Slim van je, om een schuilnaam te kiezen. Je leert het wel.' Bingo.
Ze gaf me een bord aan, met een boterham. 'Hier. Eet.'
Ik at braaf. 'Waarom heeft..... Jake me hierheen gebracht?'
Ze haalde haar schouders op. 'Geen idee. Dat zijn mijn zaken niet. Dat moet je aan hem vragen.' Ze keek me aan. 'Zo gaan de dingen hier: iedereen doet wat hij of zij niet laten kan, deelt wat hij wilt, met maar één regel: niemand wordt het slachtoffer van acties van de ander. Zolang je je daaraan houdt, wordt je leven hier heel fijn.'
Ik knikte. Het klonk ook heel fijn. Geen Sterres die het leven zuur maken. Geen ouders die nooit thuis zijn. Geen docenten en school met meer huiswerk dan je aankan. Ja, ik dacht en geloofde dat ik nu misschien.... gelukkig zou kunnen worden.
'Mag ik wat vragen?' vroeg Isra nieuwsgierig. 'Jake zei dat je ervan wordt beschuldigd dat je je vriendin hebt vermoord. Is dat zo? Niet dat dat wat uitmaakt hoor! Ik heb mijn vriendje in de sloot gereden en hem daar achtergelaten. Hij leeft nog hoor! Maar goed, heb jij je vriendin vermoord?'
Ik keek haar aan. Ik had nog nooit iemand ontmoet die 1. zoveel praatte 2. er compleet oke mee was dat er misschien een moordenaar bij haar in de buurt zat en 3. haar eigen vriendje in de sloot had gereden.
'Nee' zei ik. 'Ik heb haar niet vermoord. Dat zegt Sterre alleen maar. Maar ik weet niet waarom.'
Toen bedacht ik me wat. 'Misschien heeft zij het gedaan' fluisterde ik
JE LEEST
Onschuld
Mystery / ThrillerViola is een doodgewoon meisje, maar op school nogal een buitenbeentje. Ze heeft maar één vriendin, Rebecka, die bij de populairen hoort. Op een dag krijgen ze ruzie, en de volgende dag wordt Rebecka dood gevonden in een kuil, en Viola krijgt de sch...
